Onze hond is een Labrador van inmiddels bijna 12 jaar die we al vanaf pup hebben. Een vrolijke, lieve goedzak met een hard van goud waar onze kinderen nu samen mee opgroeien. Maar wel een hond die hard voor zichzelf is en niet snel ongemak laat merken.
Hij loopt nu al een tijdje te kwakkelen. Hij heeft een aantal vrije grote vetbulten, waarvan één op zijn linker schouder en één op zijn spier iets lager op hetzelfde been. Nu loopt hij sinds 2 maanden mank. Eerst was het af en hoe en nu wordt het steeds erger en vaker. Met pijnstilling kunnen we dit redelijk opvangen.
Nu merken we dat het erger wordt. Uitlaten kan amper. Waar we voorheen meerdere grote rondjes deden op een dag is nu bij wijze van spreke 1 minuut al lang en zie je dat hij lastig loopt.
In zijn hoofd is hij echt nog een pup en zie je dat hij zo graag wil spelen en rennen. Maar dit lukt niet meer.
We hebben maandagsochtend een afspraak bij de dierenarts. Mijn gevoel zegt dat het zo eigenlijk niet hondwaardig meer is, maar als je ziet dat zijn hoofd nog zo vol levenslust zit… moeten we dan niet tóch kijken naar sterkere pijnstilling? rationeel zou ik zeggen dat een leven op pijnstillers ook niet goed is..
Wat zouden jullie hier, zonder emoties, van zeggen? Waar doen we goed aan en wat is fair?
Loopt hij mank door de vetbulten? Zijn die niet operabel? Wat fair is is wat jij en de dierenarts samen bespreken. Een dierenarts kan risico's inschatten en met je bespreken.
Ik ben ook benieuwd wat de oorzaak van het mank lopen is, op basis daarvan kan je verder denken. Een hond die eigenlijk niet eens meer 1 minuut kan lopen is wel echt sneu en mijns inziens loop je dan al veel te lang te tobben.
Wanneer een hond ouder wordt dan worden de rondjes wandelen op een gegeven moment kleiner. Net als bij oude mensen. Het is natuurlijk wel goed om de oorzaak te achterhalen. Heeft hij last van de vetbulten? Of heeft hij artrose? Bij artrose zie je vaak een lastige start, maar als ze eenmaal lopen wel weer wat verbetering.
Mijn oude Labrador liep op het laatst nog 5x per dag een minuut of 10. Rennen en wild spelen deed ze niet meer maar ze kon nog wel lekker in het zonnetje liggen en gewoon genieten van alles en iedereen om haar heen. Kluifje eten, slaapjes doen, etc. Ze sleepte haar knuffeldieren nog overal naar toe en was nog heel interactief met mijn katten. Ze had artrose en kreeg daar pijnstilling voor en maandelijkse controle van mijn dierenarts. Ik vond dat ze een goede oude dag had en ze is uiteindelijk 13,5 jaar oud geworden.
Het mank lopen wordt hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door de vetbulten. Aangezien deze ook vast zitten aan zijn spier zorgt dit volgens de dierenarts ook voor risico’s bij een operatie. Een operatie wordt daarom afgeraden.
Je merkt dat als hij langer loopt dat dit moeizamer gaat. Hij wil het alleen wel heel graag. Met de huidige pijnstillers gaat dit redelijk, maar is het nog steeds niet pijnvrij. De rondjes doen we daarom nu alleen doelmatig om zijn behoeftes te doen en verder proberen we hem zo veel mogelijk beweging te besparen.
Lekker komen knuffelen doet hij nog altijd graag en eten/drinken is gelukkig ook geen probleem.
Bij iedere operatie (en zeker bij een oudere hond) worden voors en tegens afgewogen. Ik kan me voorstellen dat wanneer de hond weinig tot geen last heeft van de vetbulten dat een operatie dan niet meteen op tafel ligt. Je gaat niet snijden als het niet echt hoeft. Wanneer de omstandigheden echter veranderen - in dit geval meer pijn - kan het zijn dat een operatie wel tot de mogelijkheden behoort. De voors en tegens zijn namelijk veranderd en een nieuwe afweging moet gemaakt worden.
Ik zou dus zo rustig mogelijk de afspraak met de dierenarts afwachten.
Zijn er foto’s gemaakt? Dan weet je namelijk zeker hoe het staat met eventuele artrose. Sterkere pijnstillers kan een optie zijn.
Pijn lijden is niet nodig en ze geven het lastig aan. Maar met goede pijnstillers kom je vaak een eind. Er zijn naast de NSAID ook nog andere medicijnen om je hond een fijne oude dag te geven
office
Berichten: 1510
Geregistreerd: 24-05-13
Geplaatst: 27-12-24 23:05
Bah moeilijk is dit he ..juist als ze zo lief zijn .Weet je zeker dat het vetbulten zijn? Mijn hond heeft een mastocytoom gehad en die lijken soms ook op vetbulten maar zijn kwaadaardig. ik hoop dat de dierenarts nog wat kan betekenen voor jullie.
daantjuhhh
Berichten: 28375
Geregistreerd: 23-11-04
Woonplaats: The Netherlands
Geplaatst: 27-12-24 23:11
Die van ons ook 12 heeft kanker en grote bulten op schouder en onder de buik. (Lijken op vetbulten)
Die op de schouder is ondertussen zeker wel zo groot als 2 eieren. Heeft ook regelmatig in het verleden mank gelopen.
Nu loopt hij niet mank, maar wel ontzettend traag. Hij heeft geen pijn aan de bult. Je kan er goed aankomen en dat kan echt niet als hij pijn heeft.
Maar onze rondjes van een uur zijn tegenwoordig gewoon alleen een behoefte rondje geworden. Eigenlijk is het niet eens meer een rondje. Maar einde van de straat en weer terug.
Ja hij is bejaard en shuifelt vooruit. Voetje voor voetje.
Maar dat is niet erg. Als ik oud wordt en langzaam hoef ik ook geen euthanasie. Als ik pijn heb is het wat anders. En dat is door de DA wel uit te sluiten.
Houd er rekening mee dat bij het uitsluiten voor pijn er meer nodig is als een consult van 10 minuutjes. Alle gewrichten goed navoelen en dan ook echt letten op de kleine signalen. Honden zijn meesters in het verbergen van pijn.
Als ze mank lopen of het uitschreeuwen is het vaak al laat. Op dit moment begeleid ik een hond die meerdere keren naar huis is gestuurd met er is niks mis. Het arme dier heeft beiderzijds HD, ED en een hernia. Rent vliegt en speelt gewoon… en de dierenarts zag het niet in. Heb ze uiteindelijk naar een specialist verwezen.
Gelukkig zien de meeste artsen het tegenwoordig wel. Maar daar is wel meer voor nodig als even een simpele check. Een uitgebreid lichamelijk onderzoek is op zijn minst nodig
Palmera
Berichten: 9712
Geregistreerd: 25-09-08
Woonplaats: La Palma
Geplaatst: 28-12-24 00:44
Dat rondjes korter worden en een oude hond meer slaapt is normaal. Maar als er een chronische pijn is wil je wat, je hebt er alles voor over, ik herken het.
Mijn inmiddels ingeslapen oudste, bijna 15 geworden. HD vanaf zijn derde, knieproblemen vanaf zijn 8ste, later de artrose. Altijd medicatie gehad en supplementen, tot zijn 12e liep hij +10km. Daarna werd het vlot minder. En toen kwamen ook de bulten: Ook 1 op zijn elleboog, toen die wat groter werd begon hij daar meer te kreupelen. Na een paar weken was het klaar, een bult bij zijn oog groeide heel hard.
Geniet van jullie tijd, probeer pijnvrij te houden. Wellicht kan de DA nog wat betekenen. Die van mij gaf heel goed aan dat het klaar was. Zondag trok hij nog de appels uit de boom, en dinsdagavond keek hij me aan en ik wist het. Woensdag in laten slapen. Veel sterkte, dit is gewoon zo moeilijk.
sunshine
Berichten: 12072
Geregistreerd: 08-11-01
Woonplaats: Reusel
Geplaatst: 28-12-24 11:04
Mijn vorige herder Nestor had spondylose ( en daarnaast nog vele andere kwaaltjes ). Kwa spondylose hadden we al heel veel geprobeerd, oa. therapeutisch zwemmen, speciale injecties omdat hij nagenoeg geen spieren meer had in de achterhand & dry needling. Dat laatste heeft zeer lang nog goed gewerkt.
Helaas kreeg hij op een gegeven moment een bult op zijn zij, dit bleek een kwaadaardige tumor. Deze hebben we nog laten weghalen ( ondanks dat hij toen 10 of 10,5 jaar oud was ), de operatie kwam hij goed doorheen, maar de wond wilde heel erg slecht genezen, ging ontsteken etc. Heeft lang geduurd voordat dit genezen was.
Toen hij steeds meer ging zwalken met de achterhand door de spondylose, en naar verdenking van de dierenarts de kanker terug was ( we wilde hem opnieuw al die onderzoeken NIET aandoen ), was haar advies dat we er aan moesten gaan denken om hem te laten gaan, ook ivm de pijnen door de spondy, en de flink hoge dosering pijnmedicatie.
We hebben toen een datum vastgelegd, allerlei dingen nog ondernomen die hij leuk vond om zo nog herinneringen te maken, was ENROM moeilijk toen het moment daar was....
Overleg met je dierenarts wat hij/zij er van vind, mijn dierenarts was gelukkig heel eerlijk, ik had haar mening nodig omdat ik het gewoon niet meer overzag wat goed was.