Geplaatst Na een zorgvuldige en uitgebreide zoektocht, vanwege de slechte gewrichten, het hoge risico op kanker etc, kwamen we uit bij een onwijs lieve fokker. Alle honden groeien op in huis en woonden daar op een heerlijke plek. Ook echt hele oude Berners, zit in de lijn ook. Het recept voor een goede en sterke hond zou je zeggen. En nou ja geluk. Dat is natuurlijk ook gewoon iets wat aan je zijde moet staan.
Vanaf het moment dat onze Storm 6 maand oud was bekroop me het gevoel dat hij niet oud zou worden. Ik kon dat nergens op baseren en heb het alleen aan mijn man en op dat moment één vriendin uitgesproken. Die verklaarde me voor gek, want we hadden een heerlijke vrolijke, blije vriendelijke hond in huis. En dat was ook zo. Iedere dag was een feestje met ons ventje!
Toen hij 2,5 was ontdekte ik een pukkeltje, ik appte het naar een vriendin en zei.. Nou dit is het hoor.. die hond is er geweest. Misschien is het een splinter werd er nog geopperd door mijn man..
Op naar de dierenarts en direct goed onderzoek. Het bleek een mastceltumor graad 2 te zijn.
Het was mogelijk dat we er heel erg op tijd bij zouden zijn, het was immers maar een speldenknop wat verwijderd is. Omdat Storm zo jong was kozen we voor een doorverwijzing naar Utrecht, we wonen bovenin Groningen, maar we wouden alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat hij gewoon stokoud bij ons zou kunnen worden. In Utrecht bleek helaas dat de kanker al was uitgezaaid en dat we echt wel met een hele agressieve vorm te maken hadden.
Verder zijn we niet heel tevreden over de aanpak in Utrecht maar daar gaat dit topic niet over. Omdat kennissen van ons hele goede ervaringen ook hadden met Arno Roos in Nieuwegein zijn we ook daar geweest voor een second opinie. Helaas konden we niet mee doen aan zijn proef, maar hij heeft ons wel heel fijn bijgestaan.
We hebben nog een korte periode van Storm kunnen genieten maar 2 dagen na zijn derde verjaardag hebben we hem helaas moeten laten gaan.
Dat berners ziektegevoelig zijn dat weten we, maar dit was een uitzonderlijke situatie werd ons verteld. De rest van het nest leeft nog en is opgegroeid zonder problemen. Ook nu geen medische dingen aan de hand.
Vorig jaar eind november hebben we een nieuw maatje in huis gehaald. Sky, het neefje van Storm. Uit dezelfde lijn, bij dezelfde fokker... Want he, in zo'n uitzonderlijk geval... Dat overkomt ons toch geen tweede keer?
Gisteravond ontdekte ik een bultje onder zijn bek. En dat zorgde natuurlijk direct voor flashbacks.
Vandaag zaten we dus ook al bij de dierenarts.
We hebben bloed afgenomen voor een heel erg uitgebreid bloedonderzoek, want we zijn al niet zonder problemen gestart en mijn gevoel zei dat er iets niet in orde is dus dat wou ik sowieso dan maar uitsluiten. Wat ik precies zoek weet ik niet, maar daar kan het bloed vast wel wat over zeggen. En ik wil na herhaaldelijke blaasontstekingen ook weten hoe het ervoor staat met zijn nieren.
Volgende week woensdag gaat hij onder het mes. Het speldenknopje wordt verwijderd en opgestuurd... En ik hoop heel hard dat de geschiedenis zich niet herhaalt. Dat al deze onderzoeken voor niks zijn. En dat het gewoon vreselijke puberale aanvallen zijn van een hond die gewoon veel heeft moeten doormaken op jonge leeftijd. En dat ik straks met een gerust hart met hem en zijn gedrag aan de slag kan..
Ik wou het even van me afschrijven. En hoop dat ik eind deze maand met een hele positieve update komen kan.
Hopelijk een goede uitslag, ik duim mee! Heel erg veel sterkte! 
dat is ook wel typerend voor mastceltumoren, of kan dat zijn, dus we blijven alert. Maar voor nu is er geen weefsel om weg te snijden dus woensdag geen operatie. 
dat kan en mag ik gelukkig gewoon zelf thuis doen, dat scheelt een hoop stress. 
enige uit het nest al gok ik dat de meeste dat zeggen en ze vaak net zulke praktijken als bij de paarden uithalen. Het is redelijk onder controle maar gewoon zo zuur. Je denk om vorige ellende te voorkomen goed te doen aan alles perfect uit te zoeken en dan toch weer pech. Paarden heb ik ook zelfde pech mee. 
