Bij de dierenarts aangekomen was hij boos en bang. Hij heeft een hekel aan het reismandje, was op een onbekende plek en ik geloof dat hij de dierenarts niet heel aardig vond
Ze ging ook meteen met hem aan de slag zonder eerst kennis met hem te maken. En mijn kat haalde uit, hij krabde bij op mijn handen en armen. Om deze reden wilde de dierenarts hem een roesje geven: dat leek haar voor iedereen veiliger, zodat ze goed bloed kon afnemen. Daarom spraken we af dat mijn kat zou worden opgenomen, ze zouden hem een roesje geven en bloed afnemen, en als hij weer goed bij was zouden ze bellen dat ik 'm kon ophalen. Dit was tegen half twaalf 's ochtends, ik hoorde de assistente tegen een collega zeggen dat ze meteen met 'm zouden beginnen. Vier uur later, dus rond half vier, heb ik toch de praktijk maar eens gebeld. Vier uur voor een roesje leek mij namelijk behoorlijk lang. Mijn buurvrouw, die 's ochtends mee was gegaan en ook kattenliefhebber is, maakte zich ook al zorgen. Toen ik de praktijk belde kreeg ik te horen dat mijn kat al wel weer zijn kop kon optillen maar dat hij nog niet kon staan of zitten. Ik schrok daar behoorlijk van. Dat klonk niet echt als een roesje? Maar de assistente zou nog bellen als ik 'm kon ophalen...
Paar minuten later belde ze inderdaad, ze "had nog even naar hem gekeken" en schatte in dat ik 'm een uur later, rond half vijf dus, kon komen ophalen.
Om kwart voor vijf (we moesten even wachten op een boer die via de weg een kudde koeien aan het verweiden was) waren mijn buurvrouw en ik ter plekke in de praktijk. En schrokken allebei van wat we daar zagen. Mijn kat kon niet staan. Hij kon ook niet zitten. Hij viel steeds met een bonk om. Ik vroeg aan de assistente waarom ze 'm een narcose ipv een roesje hadden gegeven en kreeg te horen dat het geen narcose was omdat hij niet geïntubeerd was geweest. Het nazorgverhaal (waar je op moest rekenen de komende uren en dagen) lieten ze doen door een assistente die niet goed Nederlands kon. Een lief meisje waar ik natuurlijk niet tegen kon uitvallen, want reken maar dat ze in de gaten hadden dat ik boos was.
Op de parkeerplaats hebben we mijn kat uit het mandje gehaald en ben ik met hem op schoot in de auto gaan zitten. Toen zagen we iets geks bij zijn keel. Mijn kater is zwart met wit. Bij zijn keel, waar ze een stukje hadden geschoren, heeft hij witte vacht en een lichte huid. Maar het geschoren stuk was (en is nog steeds) donkerrood. Niet jodiumrood, eerder bloeduitstorting rood.
Thuis aangekomen bleef mijn kat nog steeds steeds omvallen, vooral op het laminaat. Op het vloerkleed had hij wat meer grip en kon met wat ondersteuning redelijk lopen. Hij was uitgehongerd dus ik begeleidde hem naar eten. Toen hij daarna naar zijn doos wilde (zijn verstopplek bij stress of als hij niet lekker is of om een andere reden rust wil) had ik dat te laat in de gaten en was hij al een paar keer omgekieperd, waarbij hij steeds met een smak met zijn kin op de vloer klapte. Ik hielp hem naar die doos, waar hij een deel van de avond ging liggen. Maar hij had ook nog steeds flinke trek dus af en toe kroop/schoof/viel hij richting zijn eten, een meter of 5 verderop. Het was vreselijk. Pas na middernacht ben ik gaan slapen, toen kon hij nog steeds niet goed lopen.
De volgende dag (zaterdag) had hij vieze diarree, kon wel lopen inmiddels en heeft eigenlijk de hele dag, op eten, drinken en bakbezoek na, in zijn doos gelegen. Normaal gesproken gaat hij graag naar buiten en brengt hij het grootste deel van de dag op de bank door. Maar hij was echt ellendig.
Gisteren, zondag, is hij heel even buiten geweest. Maar de meeste keren dat mijn andere kat, die graag buiten is, de trap af huppelt richting inkomhal en buitendeur, blijft mijn kater bovenaan het overloopje zitten. Wanneer ik dan de trap op naar hem toe loop draait hij meteen om en gaat weer naar binnen. Gistermiddag was hij voor het eerst heel even op zijn vertrouwde plekje op de bank. Toen hoorde ik hem ook weer spinnen. Hij spint normaal gesproken zeer luid, en dat begint 's ochtends vroeg al. Met spinnen en kopjes komt hij normaal gesproken op bed 's ochtends om aan te geven dat het tijd is voor het ontbijt.
Op dit moment ligt hij weer in zijn doos. Hij eet, drinkt, gaat goed op de bak. Maar is nog niet helemaal zichzelf. Gisteravond en vanochtend was hij even op de bank om zijn gebruikelijke, decoratieve functie uit te voeren. Maar hij ligt meer in die doos dan gebruikelijk en ik heb 'm nog niet één keer horen mauwen. Normaal hoor je 'm een paar keer per dag, als er eten aankomt of als hij iets van mij nodig heeft. Hij is niet zichzelf, ik vermoed dat hij ook wel blauwe plekken heeft van het steeds vallen. Hij is afgevallen, niet te mager qua vet maar met name op zijn rug en bekken heeft hij erg weinig bespiering. Dus ik denk dat niet alleen de anaesthesie maar ook de nasleep met het steeds vallen best impact heeft, en dan heb ik het nu alleen nog over de fysieke kant.
Nou ben ik eerder vandaag de factuur gaan ophalen. Die hadden ze vrijdag niet meegegeven en omdat ik wil weten wat ze in mijn had hadden gestopt ben ik die gaan ophalen. Op de factuur staat:
Injectie Zoletil 50 per ml En dan bij aantal: 0,6
Ik heb gegoogeld
En de producent geeft aan: producent Virbac schreef:De anesthesieduur bij Zoletil bedraagt 20-60 minuten, afhankelijk van de gebruikte dosering.
Nou is hoe ik het lees die dosering 0,6 geweest. En hier begint waar ik hulp nodig heb. Zijn er bokkers die ervaring hebben met dit middel, bij voorbeeld doordat hun dier het gekregen heeft, of mogelijk dat er bokkers zijn die paraveterinair of dierenarts zijn en die kunnen helpen, en die mij kunnen vertellen:
- of deze dosering gebruikelijk is voor een kat
- of het gebruikelijk is om dit middel voor hoogbejaarde katten in deze dosering te gebruiken
- waarom mijn kat ruim 13! keer langer dan de maximale! anesthesieduur nodig heeft om weer te kunnen lopen? Mijn kater was vrijdag voor zijn leeftijd in goede conditie: vrolijk, knuffelt graag, geeft duidelijk aan wat hij wil, hobbelde een paar keer per dag naar buiten omdat hij liever buiten plast, of gewoon om even in de zon te liggen. Ik moet er niet aan denken dat hij al iets mankeerde en dat hij dan daar bovenop nog dit hele verhaal er bij had gekregen.
Ik vind het heel vreemd en naar wat er gebeurd is. Uiteraard ga ik nooit meer naar deze praktijk. Maar ik zou graag willen weten of dit normaal is, en waar ik een eventuele volgende keer op kan letten als één van mijn katten een roesje nodig zou hebben.
Ze hebben niet eens geprobéérd om bloed af te nemen. Nadat hij mij gekrabd had gaven ze aan alleen bloed af te willen nemen als het onder een roesje ging.