
Ik heb sinds een jaar 2 katten uit het asiel: ze zijn samen gevonden en onafscheidelijk. Slapen samen, spelen samen, liggen de hele dag tegen elkaar aan. De één is heel ondernemend, de ander is van nature juist bang en schuchter (maar inmiddels helemaal ontdooid).
Met de ondernemende kat heb ik nu een probleem: hij plast al een tijd in huis. Ik heb al van alles geprobeerd en uit laten zoeken, maar het plassen wordt niet minder en ik zit met mijn handen in het haar. Dit topic helpt mij om mijn gedachten te ordenen en misschien zie ik wel dingen over het hoofd?

Wat ik heb gedaan:
- Meermaals dierenarts bezocht: urine is een paar keer onderzocht, bloed geprikt, etc. Geen afwijkende waardes gevonden. Bij één van de controles was de urine wel wat geconcentreerd (hij dronk dus te weinig). Geen bacterie gevonden, geen ontsteking, geen blaasgruis, etc... Medisch lijkt hij verder oke.
- 2 drinkfonteinen toegevoegd (naast 2 waterbakjes in huis)
- extra kattenbak neergezet en met ander grit (ik heb nu 3 kattenbakken verspreid over huis)
- dagelijks extra natvoer, aangelengd met water zodat hij meer vocht binnen krijgt
- kattenbakken wekelijks schoonmaken met chloor
Omdat medisch alles redelijk OK lijkt, vraag ik me steeds meer af of het 'gewoon' stress is door verveling. Het is een ondernemend dier en mijn appartement zonder buitenruimte is denk ik toch te klein of saai voor hem (ondanks krabpalen tot het plafond, allerlei lelijke klimmeubels).
Ik heb geen buitenruimte waar hij mag komen - het asiel schatte in dat dat voor dit duo prima was. Maar ik twijfel steeds meer. De één gedijt er prima bij, maar de plasser van de twee misschien toch niet echt.
Ik overweeg inmiddels zelfs om een nieuw baasje te zoeken voor dit duo (want ze moeten echt samen blijven). Dat voelt als falen als baasje, maar ik zie even niet hoe ik hem verder kan helpen. Hij heeft duidelijk pijn/ongemak, maar waardoor? En hoe lang blijf ik het nog proberen terwijl hij duidelijk ergens ongemak van heeft?
Als ze toch konden praten...
