Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-23 18:07

Reactieve hond, en nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-23 18:07

Ik hoop dat het hier goed staat… Ik wil gewoon even van me af schrijven en misschien zijn er wel lotgenoten die door hetzelfde gaan.

Hoi! Waarschijnlijk gaat dit een lang verhaal worden…

Het begint allemaal in januari dit jaar. Al een aantal maanden kriebelde het om een tweede hond erbij te nemen. Mijn eerste hond (Bayko) is een Roemeen, schat van een beest en super slim. Maar ik wilde graag een ‘werk’ hond. Een waarmee ik écht de sport in kon.

Na twijfelen, praten, inlezen, zoeken en nog meer twijfelen de knoop doorgehakt. Er zou er eentje bijkomen. Na enig speurwerk kwamen we uit bij een mooie dame van 1 jaar oud. Ik wilde geen pup. Enkele rit van 3 uur achter de rug om haar te bezichtigen. Leuke hond, wel onzeker en wat schichtig maar volgens de oude baasjes kwam dit doordat ze pas verhuisd waren (2 weken). Mijn andere hond reageerde goed op haar en zij ook op hem.

Terug naar huis gereden, ik wilde er even overna denken. Ergens had ik mijn twijfels (en ik baal nu dat ik daar niet gewoon naar geluisterd heb…) maar ze was ook erg lief en ik wilde haar graag een beter huisje bieden. Ze zat veel in de bench daar en werd weinig mee gedaan.

Na er overna gedacht te hebben knoop doorgehakt, aantal dagen later weer een rit van 6 uur gemaakt om haar op te halen. Tussen haar en mijn andere hond klikt het echt super, ze respecteren elkaar, spelen met elkaar, gewoon echt top.

Maar nu het probleem, ze is zó ontzettend reactief. Al vanaf het begin. Mensen en andere honden zijn het probleem. Het uitvallen naar mensen op straat heb ik er helemaal uit kunnen trainen nu. Maar andere honden… Het is gewoon echt een drama.

Ik heb inmiddels alles al geprobeerd (dure gedragssessies, trainingen, mentale uitdaging, osteopaat en dierenarts om pijn uit te sluiten etc.) en ben inmiddels al ruim 1000 euro lichter alleen om dit ‘op te lossen’.

Op dit moment rijd ik elke zaterdag met haar naar Brabant om te trainen, dit kost niet alleen veel geld maar ook heel veel tijd. Maar dat heb ik er voor over, die man is zo kundig.

Op vrijdag hebben we agility les. Doet ze ook ontzettend goed, de les is zonder andere honden.

We speuren thuis, ik frisbee soms met haar. Hardlopen doen we ook samen. Kortom, eigenlijk echt de hond die ik wilde.

Alleen niet met wandelen. Ze is nu een half jaar bij ons en ik begin echt te merken dat ik op raak. Ik woon aan het strand maar daar kom ik nooit meer omdat ze andere honden aanvalt. Op straat wandel ik nu veel, maar met zoveel stress omdat ik eigenlijk altijd wel andere honden tegenkom.. Soms gaat het goed maar vandaag hadden we gewoon weer een kl*te dag.

Overigens ben ik ook bezig met muilkorf training.

Maar mijn hele leven is gewoon p**p nu. Mijn ouders komen niet meer bij mij thuis, m.n. mijn vader omdat hij bang is voor haar, ik at veel bij mijn ouders thuis maar doordat die ook een hond hebben sinds 3 maanden gaat dat niet meer. We zijn bezig met het laten wennen aan elkaar, steeds een stapje verder. Maar ze blijft onvoorspelbaar.. Ene moment gaat het goed en dan opeens flipt ze. We houden de sessies al kort om dit te voorkomen.

Soms is mijn energie gewoon echt op. En dan weet ik het niet meer. Ik wilde een hond erbij waarmee ik agility kon doen maar ook lekker mee kon wandelen. Ik liep altijd hele enden over strand, door duin, de laatste keer dat ik nu op strand ben geweest is 1,5 maand geleden.

En we boeken zeker progressie… als ik zie waar we vandaan komen. Mag ik best trots zijn… Maar het kost me zoveel energie, terwijl ik van mijn andere hond juist energie krijg.

Sorry voor mijn gezeur, maar mijn vriend word er inmiddels aardig gek van.

En al mijn naasten zien de hond liever gaan als komen… Maar ik ben er nog niet klaar voor om haar op te geven.

**Geplaatst**: 29-08-23 18:14

Geplaatst: 29-08-23 18:14

Ik snap je gevoel. Nou is mijn hond niet reactief naar honden maar wel naar wandelaars, fietsers, hardlopers, kinderen etc etc.
Wat betekent dat wandelen eigenlijk altijd een training is. En je altijd moet opletten. En Nederland is vol dus je ontkomt niet aan andere mensen in het bos of de wijk. Dus waar andere mensen opladen van een boswandeling, kom ik soms gestrester terug. Wat niet betekent dat ze elke wandeling uitvalt hoor. En dat we niet voortgang hebben geboekt sinds we haar hebben. Maar m’n hond kost me daardoor eigenlijk meer energie dan het oplevert. Dus ik snap je wel daarin. Maar ja, je houdt toch veel van zo’n beestje en dus blijf je het toch proberen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-23 18:18

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-23 18:18

Selina schreef:
Ik snap je gevoel. Nou is mijn hond niet reactief naar honden maar wel naar wandelaars, fietsers, hardlopers, kinderen etc etc.
Wat betekent dat wandelen eigenlijk altijd een training is. En je altijd moet opletten. En Nederland is vol dus je ontkomt niet aan andere mensen in het bos of de wijk. Dus waar andere mensen opladen van een boswandeling, kom ik soms gestrester terug. Wat niet betekent dat ze elke wandeling uitvalt hoor. En dat we niet voortgang hebben geboekt sinds we haar hebben. Maar m’n hond kost me daardoor eigenlijk meer energie dan het oplevert. Dus ik snap je wel daarin. Maar ja, je houdt toch veel van zo’n beestje en dus blijf je het toch proberen.

Ja ja beschrijft eigenlijk precies mijn gevoel. Buitenstaanders snappen niet ‘dat ik het zolang volhoud’, maar buiten dat het echt een heks is buiten is ze wel echt mijn maatje.

Perfecte hond in huis, ze kan alleen thuis blijven en een grote knuffelbeer.

Maar inderdaad, meer gestresst terug komen van een wandeling is hier standaard. Ik kan niet wachten tot het winter is en het strand dadelijk weer leeg is…

**Geplaatst**: 29-08-23 18:29

Geplaatst: 29-08-23 18:29

Wat zei de gedragstrainer? het lijkt een soort angst uiting want ze “haat” geen honden want met jouw hond in d’r vertrouwende omgeving gaat het goed.
Zij voelt nu natuurlijk haarfijn aan dat je niet lekker in je vel zit en stress hebt als je met haar gaat wandelen. Als zij idd bang is dan zou jij haar rots in de branding moeten zijn tijdens het wandelen, iemand waar ze op kan vertrouwen.
Lastig hoor…wij hebben ook een buitenlander die spanning heeft bij fietsers, hardlopers etc. Andere honden gaat op zich goed, behalve 1 buurhond. Als ze die ziet wordt ze super fel. Hij heeft haar een keer gebeten dus dat is ook angst.
Thuis is het een super lief aanhankelijk dier.
Ik zou toch tijd investeren met een goede gedragstherapeut want als ik t zo lees is t geen agressieve hond maar een bange hond.
Jij gaat nu het strand vermijden maar daar leert ze niet van. Je moet kijken hoe je zelf rust krijgt en dat op haar kan overbrengen. Succes!

**Geplaatst**: 29-08-23 18:31

Geplaatst: 29-08-23 18:31

Zo'n karakter hond heb ik ook getroffen. Heb hem van pup af aan. Ouders uitgezocht op hun fijne, sociale karakter. Eerder nest met dezelfde ouders allen fijn karakter. Helaas geeft dit geen garanties natuurlijk. Ik heb gelukkig wel aanpassingen kunnen doen waar we beiden heel goed mee kunnen leven inmiddels al weer 6,5 jaar. Hij is voor mij goud waard en ik voel me enorm veilig op straat met hem aan mijn zijde. Ik loop dus op de gekste tijden in de polders. Heel veel rust en ruimte en zo vroeg zelden andere honden en of mensen. Bij visite zit hij in huiskamer ren of kennel. Bij kinderen op visite zit hij in bench in ren of kennel zodat vingers door tralies nooit bij hem kunnen komen. Trainen doen we lekker in de polder.
Het geeft absoluut veel beperkingen maar gelukkig ben ik zelf iemand die het niet fijn vind om in losloopgebieden te lopen of contact te maken met andere honden bezitters of andere honden.

Lastig dus maar als jij zo beperkt wordt en voelt door haar aanwezigheid dan zou ik herplaatsen. Is pijnlijk maar jarenlang jezelf aan vele kanten erg beperkt voelen daar neem je geen hond voor. Zoek gewoon rustig naar een nieuwe eigenaar die haar beperking geen probleem vind. Voor iedereen dan rust

**Geplaatst**: 29-08-23 18:31

Geplaatst: 29-08-23 18:31

ik zou jou hond in ieder geval niet meer meenemen naar je ouders
Dat geeft rust, en kunnen jullie gezellig eten
Dan maar eventueel wat korter, prettiger voor allemaal

Misschien kan de hond apart gehouden worden ( bijkeuken bijvoorbeeld ) als je ouders bij jou komen
Maar ook hun hond zou dan bij hun thuis moeten blijven, anders kan dat voor behoorlijke frustratie zorgen

Soms is dat gewoon niet anders. Die van ons kan ook niet mee als er katten in huis zijn, tenzij deze appart gehouden worden
En ze accepteert ook niet elke hond. Dat lossen we gewoon op om ze niet meer mee te nemen
Jammer maar soms is het zo, en niet alles is maakbaar

Ik denk dat als je dat al doet dat je frustratie al wat zal afnemen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-23 19:10

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-23 19:10

dierenfan schreef:
Zo'n karakter hond heb ik ook getroffen. Heb hem van pup af aan. Ouders uitgezocht op hun fijne, sociale karakter. Eerder nest met dezelfde ouders allen fijn karakter. Helaas geeft dit geen garanties natuurlijk. Ik heb gelukkig wel aanpassingen kunnen doen waar we beiden heel goed mee kunnen leven inmiddels al weer 6,5 jaar. Hij is voor mij goud waard en ik voel me enorm veilig op straat met hem aan mijn zijde. Ik loop dus op de gekste tijden in de polders. Heel veel rust en ruimte en zo vroeg zelden andere honden en of mensen. Bij visite zit hij in huiskamer ren of kennel. Bij kinderen op visite zit hij in bench in ren of kennel zodat vingers door tralies nooit bij hem kunnen komen. Trainen doen we lekker in de polder.
Het geeft absoluut veel beperkingen maar gelukkig ben ik zelf iemand die het niet fijn vind om in losloopgebieden te lopen of contact te maken met andere honden bezitters of andere honden.

Lastig dus maar als jij zo beperkt wordt en voelt door haar aanwezigheid dan zou ik herplaatsen. Is pijnlijk maar jarenlang jezelf aan vele kanten erg beperkt voelen daar neem je geen hond voor. Zoek gewoon rustig naar een nieuwe eigenaar die haar beperking geen probleem vind. Voor iedereen dan rust

Ook hier weer veel herkenning in inderdaad. Het is zo’n ontzettend trouwe hond, en door de Mechelaar die erin zit ontzettend goed te trainen en schrikt inderdaad buiten af. Voorheen liep ik nooit ‘s avonds in het bos maar sinds zij er is is dit geen probleem meer.

Dat op aparte tijden lopen herken ik ook… paar maanden terug ging ik ‘s ochtends om 5 uur naar strand maar zelfs dan kwam ik nog mensen tegen.

Ik heb gelukkig een privé veld wat ik kan afhuren waar geen andere honden kunnen komen, maar dit is ook weer 20 minuten enkele reis. Soms was het gewoon zo fijn om onbezorgd ergens te kunnen lopen.

Niet in contact komen met andere honden(bezitters) heb ik ook heel erg. Mijn Roemeen is wel erg sociaal maar laat ik eigenlijk nooit met vreemde honden spelen. Dat hoeft van mij niet. Helaas woon ik in de Randstad en tegenwoordig lijkt iedereen een hond te hebben en helaas zijn dat ook niet allemaal even snuggere mensen hier.

Dat maakt het soms zo moeilijk en frustrerend.

Maar goed, we gaan straks een fijne periode in met kou en hopelijk veel regen, frappant dat je dan altijd weinig tot geen honden tegen komt.

Kunnen wij weer lekker het strand op.

higgins schreef:
ik zou jou hond in ieder geval niet meer meenemen naar je ouders
Dat geeft rust, en kunnen jullie gezellig eten
Dan maar eventueel wat korter, prettiger voor allemaal

Misschien kan de hond apart gehouden worden ( bijkeuken bijvoorbeeld ) als je ouders bij jou komen
Maar ook hun hond zou dan bij hun thuis moeten blijven, anders kan dat voor behoorlijke frustratie zorgen

Soms is dat gewoon niet anders. Die van ons kan ook niet mee als er katten in huis zijn, tenzij deze appart gehouden worden
En ze accepteert ook niet elke hond. Dat lossen we gewoon op om ze niet meer mee te nemen
Jammer maar soms is het zo, en niet alles is maakbaar

Ik denk dat als je dat al doet dat je frustratie al wat zal afnemen

Ze komt inderdaad al niet meer bij mijn ouders. Alle mogelijke aanpassingen die ik kan doen heb ik al gedaan. Maar ze zal toch ook moeten wennen aan de hond van mijn moeder omdat ik veel en vaak wandel samen met mijn moeder.

Gelukkig gaat dat echt al een heel stuk beter, aan de riem negeren ze elkaar. Maar ik kan haar bijvoorbeeld niet los laten met hem want ze vreet hem echt op… Daarom train ik de muilkorf nu ook, maar dat vind ze spannend dus we moeten echt mini stapjes maken.

Ik voel me gewoon snel schuldig tegenover ze… Ik werk 5 dagen, maar maximaal 5 uur. Ik sta om 5 uur op om te wandelen en de rest van de dag ben ik ook altijd thuis voor de honden. Dus ze zitten echt maar 5 uurtjes alleen, ook niet eens elke dag want sommige dagen zijn korter. Misschien moet ik dat gewoon eens aan de kant schuiven en inderdaad zonder honden iets doen (eten bij mijn ouders bijv).

____________
En as we speak ligt ze nu lekker onder een dekentje op schoot gerold bij mij, voor de beeldvorming: ze weegt 28kg.

**Geplaatst**: 29-08-23 19:21

Geplaatst: 29-08-23 19:21

Wat zeggen de oude baasjes ? Wat heeft zij in haar eerste jaar meegemaakt? Waar komt de hond vandaan ?

Uiteraard bestaat de (reële) mogelijkheid, dat je niet de waarheid verteld krijgt maar misschien verspreken ze zich.
Anders even speuren... heb ik bij mijn hond ook gedaan, de oorzaak voor zijn gedrag kunnen vinden en daarop inspelen.
Léon was 2,5 toen een kennis van mij vroeg hem over te nemen. Laatste baasje had hem pas 3 maanden maar kon helemaal niets met hem en moest bovendien naar het ziekenhuis voor langere tijd.
Ik zat met een reuze Belg die voor alles en iedereen angst had. Een brok paniek voor mensen, licht en geluiden... gelukkig had ik toen ook zijn papieren mee gekregen, dus fokker gebeld.. die zat eerst 5 min te janken omdat zij hem uit het oog verloren was.
Lang verhaal maar van behoede 1e jaar op een boerderij is Léon verhusd naar 3 hoog achter Amsterdam. Dat is al een schok geweest, toen is vrijwel direkt ook nog zijn maatje verkocht en moest hij ook "weg"...
Eerste eigenaar gevonden en die vertelde mij een hoop leugens ( ondertussen was ik namelijk er al achter ,dat Léon van haar 3 keer verkocht was.. 2 keer teruggebracht, 3 keer dus de kennis van mijn kennis...

Speuren heeft bij mij dus opgeleverd dat ik met hem heel simpel weer opnieuw begonnen ben... o.a. 100 keer wasmachine dicht laten slaan (lekker hard geluid) met zaklampen zwaaien, iedere mens die mee wilde doen laten hurken, enz, enz,enz
Je wilt niet weten wat ik allemaal uitgevreten heb.
Helemaal eruit gekregen heb ik zijn angst nooit maar zo ombuigen dat hij op mij vertrouwde.

Dus ga eens zoeken naar de oorzaak

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-23 19:34

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-23 19:34

sasja0705 schreef:
Wat zeggen de oude baasjes ? Wat heeft zij in haar eerste jaar meegemaakt? Waar komt de hond vandaan ?

Uiteraard bestaat de (reële) mogelijkheid, dat je niet de waarheid verteld krijgt maar misschien verspreken ze zich.
Anders even speuren... heb ik bij mijn hond ook gedaan, de oorzaak voor zijn gedrag kunnen vinden en daarop inspelen.
Léon was 2,5 toen een kennis van mij vroeg hem over te nemen. Laatste baasje had hem pas 3 maanden maar kon helemaal niets met hem en moest bovendien naar het ziekenhuis voor langere tijd.
Ik zat met een reuze Belg die voor alles en iedereen angst had. Een brok paniek voor mensen, licht en geluiden... gelukkig had ik toen ook zijn papieren mee gekregen, dus fokker gebeld.. die zat eerst 5 min te janken omdat zij hem uit het oog verloren was.
Lang verhaal maar van behoede 1e jaar op een boerderij is Léon verhusd naar 3 hoog achter Amsterdam. Dat is al een schok geweest, toen is vrijwel direkt ook nog zijn maatje verkocht en moest hij ook "weg"...
Eerste eigenaar gevonden en die vertelde mij een hoop leugens ( ondertussen was ik namelijk er al achter ,dat Léon van haar 3 keer verkocht was.. 2 keer teruggebracht, 3 keer dus de kennis van mijn kennis...

Speuren heeft bij mij dus opgeleverd dat ik met hem heel simpel weer opnieuw begonnen ben... o.a. 100 keer wasmachine dicht laten slaan (lekker hard geluid) met zaklampen zwaaien, iedere mens die mee wilde doen laten hurken, enz, enz,enz
Je wilt niet weten wat ik allemaal uitgevreten heb.
Helemaal eruit gekregen heb ik zijn angst nooit maar zo ombuigen dat hij op mij vertrouwde.

Dus ga eens zoeken naar de oorzaak

Heb ik inderdaad geprobeerd. Maar helaas krijg ik daar (niet) echt antwoord op. Ze is bij die mensen geboren en heeft verder geen andere baasjes gehad.

Het lastige is, op training gaat het redelijk met andere honden. Maar die training is met allemaal Mechelaars/werkhonden en er word vooral ingezet op rust. Ik heb ook trainingen ergens anders met haar gevolgd waar de honden hoog in energie waren met als gevolg dat alle aanwezige herders in de les steeds reactiever werden. Meer blaffen etc. Daar ben ik gestopt en toen bij deze man uitgekomen.

Ze gaat hier nog weleens de fout in, door flink uit te vallen, maar aanzienlijk minder. Helaas heb je het op straat natuurlijk niet voor het zeggen welke hond je tegenkomt, maar Fikkie die volledig uit z’n stekker gaat tegen haar levert de laatste tijd geen problemen op, maar Labradors die aan de overkant lopen kan ze bijvoorbeeld helemaal giftig van worden.

In zekere zin zit er echt wel een stijging in in haar gedrag en is het echt een stuk verbeterd. Mag ook wel met het aantal uren trainen wat ik erin heb gestopt. Maar het blijft lastig en soms heb ik echt dagen, zoals nu, dat ik loop te huilen omdat het dan weer zo’n ‘gevecht’ is.

**Geplaatst**: 29-08-23 19:50

Geplaatst: 29-08-23 19:50

Poeh, ik kan je niet helpen denk ik maar heb vooral erg met je te doen :knuffel:

Kan me zo goed voorstellen dat de koek een keer op is voor je als het vaak zoveel stress oplevert..

Toch mijn complimenten voor al het werk wat je erin steekt hoor! En zo te horen heb je haar al heeeel ergens anders dan hoe ze bij je gekomen bent. Echt super!

Kan je het jezelf niet makkelijker maken op een dag? Als je nu bv 3x uit gaat per dag (heb geen idee, is een voorbeeld), dit verlagen naar 2x of 1x per dag. En de overige tijd op te vangen door thuis mentale/fysieke verrijking te geven? Heb je een tuin? Kun je haar voer verstoppen/actief zoekwerk doen? Een tredmill misschien? Ze klinkt als een typische herder die vooral op zicht reageert en nagenoeg der neus niet gebruikt. Ken je de BAT-methode?

3x per dag wandelen is bij veel mensen de "standaard" maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet hea. Ze moet zich regelmatig kunnen ontlasten, maar verder zou ik wandelen, als dat zoveel stress geeft, zo veel mogelijk beperken (uiteraard bedoel ik hiermee niet mee dat ze dan maar geen beweging hoeft te krijgen natuurlijk).

**Geplaatst**: 29-08-23 20:04

Re: Reactieve hond, en nu?

Geplaatst: 29-08-23 20:04

Veel mensen die ik ken met een reactieve hond hebben veel baat gehad bij Happy Tails, Karen Mulders.

Verder denk ik dat je alles al doet wat je kunt. Het is niet de bedoeling dat je er zelf aan onderdoor gaat lijkt mij

.

**Geplaatst**: 29-08-23 20:22

Re: Reactieve hond, en nu?

Geplaatst: 29-08-23 20:22

Volgens mij ben je al super goed bezig. En dat voor pas een half jaar he, het is voor jullie en voor de hond ook wennen. En dat kan langer duren dan je zelf door hebt.
Zie het positieve er in en wees trots op jezelf wat je al bereikt heb.
Elke keer als je hond een andere hond negeert/besluit op jou te letten mag je een feestje vieren!

Muilkorf training is natuurlijk super goed, al voelt iedereen zich maar gewoon meer op z'n gemak. Zeker een aanrader.

Mijn hond is dan wel niet reactief maar heeft wel andere problemen (voernijd, bezitsnijd), is nu 3 jaar bij ons en we boeken nog steeds vooruitgang. Soms kleine stapjes, soms grote en soms een terugval. En dan even moed verzamelen en weer verder.

Erken je gevoel, je mag je soms rot voelen. Maar kijk ook naar wat al wèl gelukt is!

**Geplaatst**: 29-08-23 20:32

Geplaatst: 29-08-23 20:32

Een hond heeft wandelen niet nodig, we denken dat dat wel zo is omdat iedereen rond ons dat doet. Maar een hond heeft voldoende beweging nodig, moet kunnen plassen en poepen, en moet mentaal uitgedaagd worden. Dat kan allemaal op allerlei manieren.
Iemand eerder geeft het advies van wandelen te beperken, ik ben het daarmee eens. Voor je eigen gemoedsrust en voor je hond, want die heeft er minder aan dan je misschien denkt.

En inderdaad ook het idee loslaten dat ze overal mee naartoe moet. Je mag ook je eigen dingen hebben om te ontspannen. Als je maar 5u per dag werkt, is het echt geen ramp om haar iets vaker thuis te laten buiten het werk.

De mentale uitdaging en verdere socialisatie zijn wel noodzakelijk, Amar ik zou echt de druk eraf halen door minder te gaan wandelen.

**Geplaatst**: 29-08-23 20:59

Geplaatst: 29-08-23 20:59

Hier ook een Mechelaar, van pups af in huis, alles volgens het boekje gedaan, en toch blijft hij ook moeilijk qua reactiviteit naar andere honden aan de lijn.

Wat hier sowieso heel hard helpt, is rust brengen. Nieuwe omgevingen, veel activiteiten, veel trainingen,.. zorgen dat hij (nog) sneller van 0 naar 100 gaat. Hij gaat echt nog het beste op dagelijks een standaard saai rondje door de wijk, waar hij alles en iedereen kent en op zijn gemak kan rond snuffelen. Qua training gaat hij ook veel beter op focuswerk (detectie in ons geval). We hebben een tijdje bijtwerk met hem gedaan. Vond ie heerlijk, maar daar geraakte hij ook zodanig opgefokt van, dat het uren duurde om er daarna terug rust in te brengen.

Zeker geen directe 'oplossing' voor reactiviteit ,maar wel handige info om mee te nemen met een werkhond. Want vaak wordt net daarbij er vanuit gegaan dat je véél moet werken, terwijl ze net vooral veel rust moeten leren nemen.

**Geplaatst**: 29-08-23 21:04

Geplaatst: 29-08-23 21:04

Het minder of misschien zelfs helemaal niet wandelen voor een periode kwam ook in mij op, voor jezelf en haar. Misschien heeft ze wel continue last van trigger stacking, het opstapelen van prikkels waardoor je ze niet meer kunt verwerken. Het kost gewoon te veel zelfcontrole. Misschien moet eerst die stress uit haar lijf voor je weer hele kleine stapjes met andere honden kunt gaan maken. Dus het gewoon een aantal weken even niet opzoeken.

Dit geeft jou ook weer ruimte om op een positieve manier naar haar te gaan kijken. Wandelen met je moeder kun je misschien zonder haar doen met je andere hond. Dan voel je je ook niet zo erg door haar beperkt.

**Geplaatst**: 29-08-23 21:10

Geplaatst: 29-08-23 21:10

Florenc schreef:
Hier ook een Mechelaar, van pups af in huis, alles volgens het boekje gedaan, en toch blijft hij ook moeilijk qua reactiviteit naar andere honden aan de lijn.

Wat hier sowieso heel hard helpt, is rust brengen. Nieuwe omgevingen, veel activiteiten, veel trainingen,.. zorgen dat hij (nog) sneller van 0 naar 100 gaat. Hij gaat echt nog het beste op dagelijks een standaard saai rondje door de wijk, waar hij alles en iedereen kent en op zijn gemak kan rond snuffelen. Qua training gaat hij ook veel beter op focuswerk (detectie in ons geval). We hebben een tijdje bijtwerk met hem gedaan. Vond ie heerlijk, maar daar geraakte hij ook zodanig opgefokt van, dat het uren duurde om er daarna terug rust in te brengen.

Zeker geen directe 'oplossing' voor reactiviteit ,maar wel handige info om mee te nemen met een werkhond. Want vaak wordt net daarbij er vanuit gegaan dat je véél moet werken, terwijl ze net vooral veel rust moeten leren nemen.

Ik kan me hierbij volledig aansluiten. Mijn hond komt uit en werklijn en helaas hond reactief, wellicht zelfs agressief want ik denk dat hij zal bijten als hij de kans krijgt.

We zijn manwerk gaan trainen, veel beweging, overal laten snuffelen etc. Maar dat werkte averechts, hoe hoger hij in zijn drift zit hoe sneller hij van 0 naar 100 gaat.

Ik laat hem nu juist veel naast lopen, dat ik het bepaal en niet hij. En dit geeft hem zo veel meer rust! Uiteraard krijgt hij snuffel rondjes en momenten, gaat hij los, mag hij rennen, krijgt opdrachten etc. Maar alles met de juiste energie en anders niet.

Bij mijn hond werkt het ook positief om met andere honden te wandelen. Gewoon aangelijnd, geen contact maken. Dus mocht je ooit willen sta ik daar voor open

.

P.s. Ik ben wel benieuwd met welke trainer jij werkt, uit eigen interesse!

**Geplaatst**: 29-08-23 21:23

Geplaatst: 29-08-23 21:23

Welkom in het leven met een reactieve hond.

Ik herken je gevoel helemaal. Ik heb een Australische herder die aan de lijn reactief is, maar niet uit angst, agressie of iets anders. Maar wij liepen en lopen nog steeds wel op andere tijden, ontwijken onbekende honden en ik scan áltijd de omgeving op andere honden en dergelijke. En dat is enorm vermoeiend. Mijn leven heb ik min of meer aangepast op de hond.

Wij hebben een 3 maanden traject bij een trainster uit Brabant gevolgd en dat werpt zijn vruchten nu wel af. Maar als het 8 keer goed gaat dan gaat het minimaal 2 keer slecht. En dat zal denk ik altijd zo blijven. Ik vertrouw mijn hond wel met andere honden. Maar de andere honden vertrouw ik niet.

Wij hebben op dit moment weer een terugval, waardoor het weer even wat minder gaat. Maar ik denk dat het er altijd wel een beetje in zal blijven .

Ik hoop dat je het eruit getraind krijgt :knuffel:

**Geplaatst**: 29-08-23 22:33

Geplaatst: 29-08-23 22:33

Had al via PB gereageerd maar ga het ook in het topic zetten, je weet maar nooit of het iemand helpt.

Bij mijn BC-teef heeft het uiteindelijk geholpen om haar gewoon aan het werk te zetten als er een andere hond voorbij zou lopen.

Ik had echt al veel geprobeerd maar niets hielp, ze bleef uithalen naar andere honden en ging al ruim op voorhand in sluipstand, waarna ik nog moeilijk tot haar door kon dringen. Zelfde voor voorbijrijdende scooters en elektrische fietsen. Nochtans toont ze in het dagdagelijkse leven enorm veel respect, is ze gehoorzaam en bijzonder trouw. Maar sommige dingen zijn sterker dan haarzelf, dan wint de impuls het van het verstand.

Als zij een stok of bal in haar mond heeft scheelt dit al echt enorm. Als ik dan ook nog echt daadwerkelijk begin te spelen (voor haar is dit werken, niet belonen), heeft ze niet eens oog voor andere honden in de buurt. Door dit consequent altijd te doen, is ze een stuk rustiger in de omgang geworden. De focus op andere honden is toch weggezakt.

Natuurlijk is de voorwaarde wel dat de hond geobsedeerd genoeg is door een spel (bal, trekspel, bijtspeelgoed, weet ik veel). Zodat ze echt in werkmodus/hyperfocus komen.

Mechelse herders kunnen bijzonder sterk zijn. Ik vind het bij deze honden geen overbodige luxe om een sliptouwtje te gebruiken, geen ketting, echt een touwtje. Het is niet populair maar het werkt en communiceert toch fijner dan een gewonde halsband

**Geplaatst**: 29-08-23 22:36

Geplaatst: 29-08-23 22:36

Dit klinkt zo enorm herkenbaar!
Ik heb een mechelse herder van 6 jaar, in november 2022 geadopteerd. Ik wist wel dat hij dit probleem had toen ik hem adopteerde.

Ik ga proberen later wat uitgebreider te reageren maar vergeet niet je mag ook dingen doen zonder je reactieve hond! Het is in veel situaties waarschijnlijk aangenamer en minder stressvol voor jou én de hond als hij/zij thuis blijft en dat mag ook.

Het beperken/even zelfs afschaffen van wandelingen kan ook helpen, gewoon even back to basics en leren niets doen. Desnoods gewoon elke dag 10 minuten op een bankje zitten en people watchen, belonen voor contact met jou maar wel de rust bewaren tijdens de beloning. In het begin waarschijnlijk moeilijk maar ik denk dat dit wel z'n vruchten kan afwerpen in dit geval.

**Geplaatst**: 30-08-23 06:07

Geplaatst: 30-08-23 06:07

Ik heb ook met je te doen TS. Wellicht een unpopular opinion: je mag ook accepteren dat deze hond teveel is voor je. Dat het teveel van je vergt en dat het niet realistisch is om haar te houden. Daar zullen mensen wat van vinden, maar het mag… ik begrijp dat herplaatsen niet eenvoudig zal zijn, maar misschien wel een optie.

**Geplaatst**: 30-08-23 07:31

Re: Reactieve hond, en nu?

Geplaatst: 30-08-23 07:31

Hier ook een reactieve hond! Reageer later uitgebreider, fijn dat dit topic er is!

**Geplaatst**: 30-08-23 08:25

Re: Reactieve hond, en nu?

Geplaatst: 30-08-23 08:25

Ik zou eens contact opnemen met Rob van Opstal.

Weet je ook welke lijnen je mechelaar komt?

Bij onzeker en schichtig, gingen bij mij de alarmbellen al rinkelen. Deze mechelaars zijn vaak reactief.

Hier zelf ook een reactieve mechelaar opgevangen, 2 jaar terug. Wist dit van te voren. Nu na 2 jaar veel trainen, valt ze af en toe nog uit naar honden. Uitvallen naar wandelaars, fietsers en paarden is er zo goed als uit. Maar 100% vertrouwen doe ik dr nooit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-23 08:29

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-23 08:29

Dagahra schreef:
Ik zou eens contact opnemen met Rob van Opstal.

Weet je ook welke lijnen je mechelaar komt?

Bij onzeker en schichtig, gingen bij mij de alarmbellen al rinkelen. Deze mechelaars zijn vaak reactief.

Hier zelf ook een reactieve mechelaar opgevangen, 2 jaar terug. Wist dit van te voren. Nu na 2 jaar veel trainen, valt ze af en toe nog uit naar honden. Uitvallen naar wandelaars, fietsers en paarden is er zo goed als uit. Maar 100% vertrouwen doe ik dr nooit.

Ik train al bij Rob, super fijne man en heeft ons echt goed op weg geholpen tot nu toe.

Ja, achteraf had ik dit gewoon kunnen weten. Maar op dat moment was ik zo verliefd op haar dat je letterlijk door een roze bril kijkt. Ze is verder ook gewoon echt super lief, als ze vreemde mensen eenmaal kent is ze ook niet meer weg te slaan bij ze.
En ik wilde haar gewoon een beter leven geven als dat ze daar had. Ze zag er verschrikkelijk slecht uit, had een hele levenloze blik. En heel naïef misschien, maar ik dacht dat ik dit wel kon. Alleen nu achteraf is het soms gewoon ontzettend pittig

De rest van de berichten reageer ik vanmiddag even op!

Inderdaad wat je schrijft, ik denk dat ze gewoon nooit te vertrouwen is.

**Geplaatst**: 30-08-23 08:45

Geplaatst: 30-08-23 08:45

In hoeverre heb je niet te maken met een 'ras-probleem' in plaats van een individueel probleem? Dat het niet zozeer aan deze specifieke hond ligt en haar achtergrond, maar meer aan het ras?

Alhoewel er uitzonderingen zijn, zie je toch dat bijna al deze honden 'aan' gaan zodra ze andere mensen/ dieren zien. Richten zich direct op, oren en staart strak, de spanning schiet er gelijk in. Mensen zijn continue bezig met corrigeren.
In de directe omgeving hebben veel mensen deze honden, en inmiddels zijn er al 2 naar de eeuwige jachtvelden omdat ze andere honden en schapen hebben doodgebeten. Het gaat tijden goed... nou ja, redelijk goed... tot het echt mis gaat.

Er zitten hier tegenover vele tientallen van het leger. Die dieren zijn volledig de draad kwijt, maar daar maken ze dus gebruik van het karakter van deze honden om ze in te zetten op een niet echt gezellige manier.
De manier van trainen is ook niet heel gezellig.
Maar ergens lijkt het dus bijna nodig zo idioot strikt te zijn, want anders gaat het dus snel mis.

Waarom typ ik dit, want wat heb je eraan qua oplossing? Mijn idee is dat het wellicht een werkhond is, maar geen sociale/ sportieve hond die je overal mee naartoe kunt nemen. En aangezien zo vreselijk veel Mechelaars maar ook andere herder-rassen zo zijn, is het misschien ook beter dit te accepteren en keuzes te maken.
Accepteren dat je de meeste dingen 1 op 1 met haar zult doen qua activiteiten, dat het geen 'gezellig in de buurt wandelhond is' en als grootste werkpunt maken dat ze veilig is rond mensen in je huis. Je verwachtingen realistisch bijstellen kan misschien ook wat druk van de ketel halen.

M.a.w.: als ik een sportieve hond zou willen waarmee ik alles kon doen en met andere honden en mensen moeiteloos interactie zou kunnen hebben, zou dit ras niet mijn eerste keus zijn... ergens ligt dit wat mij betreft dus in de lijn der verwachting. De asiels zitten er helaas niet voor niets vol mee.
En dat is toch echt triest voor de dieren zelf.
Sommige dieren zijn gefokt met een bepaald doel, en geselecteerd op bepaalde eigenschappen. En die eigenschappen passen gewoon vaak niet goed in een overvol land met overal 'Fikkies' aan de lijn. Dan moet je dus, helaas, je verwachtingen bijstellen.
Het siert je dat je er zoveel liefde aan besteed.

**Geplaatst**: 30-08-23 08:57

Geplaatst: 30-08-23 08:57

Poeh, je hebt ook niet het makkelijkste ras uitgekozen.. Met een mechelaar haal je sowieso al wat in huis maar met een mechelaar waarvan je de achtergrond niet kent is een extra uitdaging (zacht uitgedrukt

)
Ik kijk altijd vol bewondering naar mensen die goed kunnen omgaan met hun mechelaar en waarbij je ziet dat de hond zowel focus, plezier als rust uitstraalt.
Die zie ik niet zo vaak.. En ik loop bij voorbaat al met een grote boog met mijn honden om een mechelaar heen :')

Teveel nare ervaringen.
Je hebt niet zoveel aan mijn post. Ondanks dat ik goed begrijp dat het je teveel is. Ik hoop dat je wat kan met de tips die gegeven worden. En ik sluit me erbij aan dat het oke is om toe te geven dat het je teveel is en de match misschien niet goed.