Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-23 07:51

Poes met epilepsie

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-23 07:51

Goedemorgen!

Waar we dachten dat onze poes zo goed als van de epilepsie af was, heeft ze ons maandag helaas laten schrikken met een vreselijke aanval..
Ik zal proberen om den beetje een tijdlijn op te bouwen om duidelijkheid te scheppen.
Op 14 Februari 2022 is onze Suki geboren. Dit betekent dat ze nu bijna anderhalf is.
- Omstreeks eind november of begin December heeft ze haar eerste aanval gehad. Vanuit het niks viel ze om en begon ze te schokken en te verkrampen. Hier werd ze binnen 2 minuten uit wakker.
- Begin januari heeft ze een 2e aanval gehad. Weer kwam ze heer in zeer korte tijd uit. Na deze aanval is een klein bloedonderzoek gedaan, hier is niks uit gekomen. (Ontstekingswaarde, eiwitten, suiker)
- half januari heeft ze een uitgebreid bloedonderzoek gehad. Ook hier is niks uit gekomen. Wel kreeg ze een aanval zodra ze het reis mandje in moest. Ook hier kwam ze in enkele minuten uit.
- daarna heeft ze begin maart een aanval gehad. Hier kwam ze binnen enkele minuten uit. Hierna zijn we gestartmet medicatie. 2x daags een 6,25mg fenobarbital.
- na 1 week op medicatie heeft ze week een korte aanval gehad.
- hierna hebben we de afspraak gemaakt voor sterilisatie, deze afspraak was half mei. Bijna alle aanvallen zijn op het toppunt van haar krolsheid gebeurd.
- de dag van de sterilisatie heeft ze weer een korte aanval gehad in het reismandje.
- na de sterilisatie heeft ze nog 3 weken op volledige medicatie gestaan om de hormonen te laten settelen. De 4e week hebben we in overleg met de dierenarts een halve dosis gegeven. Daarna is de medicatie stopgezet. Dit is dus ongeveer 1 maand na sterilisatie.
- na sterilisatie is ze 73 dagen aanval vrij geweest.
- maandag heeft ze een hele heftige aanval gehad. Ik kwam in de woonkamer en vond haar stuiptrekkend onder de kast. Ze was nat van de speeksel en het schuimde om haar mond. Ik weet niet hoe lang ze daar al gelegen heeft.
Na enkele minuten proberen om haar te kalmeren heb ik mijn vriend wakker gemaakt en hebben we haar rectaal diazepam gegeven (voorgeschreven door da). Daarnaast hebben we meteen de spoedlijn gebeld.
Ze kwam ondertussen nogsteeds niet helemaal uit de aanval. Het wisselde tussen volledig van de wereld hijgen of stuipen.
Na overleg met de dierenarts hebben we ons omstebeurten klaargemaakt om naar de dierenarts te gaan. Langzaamaan leek de diazepam te gaan werken en stopten de stuipen.
Ik denk dat er 20 minuten heeft gezeten tussen het moment dat ik haar vond en dat we de deur uit gingen naar de dierenarts.
In de auto's is de aanval helemaal verdwenen en heeft ze verdoofd van de diazepam in het mandje gelegen.
Eenmaal bij de dierenarts (Lingehoeve Lienden) hebben ze haar onderzocht en is ze de dag gebleven voor observatie.
Ze kwam goed uit de diazepam en heeft geen verdere aanval gehad. Er is weer een klein bloedonderzoek gedaan, ook hier geen bijzonderheden.
We zijn meteen weer begonnen met medicatie, zelfde dosis als voorheen.

Maarja, en nu?
Verdere onderzoeken die geadviseerd worden zijn een MRI van de hersenen en eventueel een hersenvochtpunctie.
Of afwachten met medicatie.
Zoals iedereen snapt hangt er een flink prijskaartje aan de eerste optie. We kunnen het betalen(met enige moeite), maar die onderzoeken kunnen ook voor niks zijn als er niks te zien is. + Mogelijk krijgt ze weer een aanval als ze in het reismandje moet. Maar zouden we haar (in overleg) thuis diazepam geven, dan is ze bij de neuroloog niet te onderzoeken.

We wisten dat het kon zijn dat de aanvallen niet zouden stoppen na de sterilisatie. Maar zou ze eens in de paar maanden een aanval krijgen van maximaal 3 minuten, dan was daar nog mee te leven. Zo'n aanval als maandag kunnen we gewoon niet onbehandeld laten.

We weten nog niet of ze aan de aanval van maandag rest schade heeft overgehouden. Mogelijk is er zuurstoftekort geweest door de stuipen, maar t is nog te vroeg om te zeggen dat de wiebeligheid van gisteren daar van komt en niet van mogelijk vreselijke spierpijn bijvoorbeeld.

We houden haar strak in de gaten.
Maar ik zal ook eerlijk zijn, ik vind het vreselijke poedersuiker dat we ons hele leven op stop moeten zetten. Ze moet 2x per dag medicatie. Hierdoor kunnen we niet makkelijk een avond naar vrienden, of daar blijven slapen. Weekenden weg of vakanties zitten er niet in. De 2x per dag een pilletje zou nog oppas voor te regelen zijn, maar het feit dat ze zo'n heftige aanval kan krijgen, daar kan je geen oppas voor regelen.
En na een paar klote jaren(niet alleen corona) begon ons leven eindelijk weer ergens op te lijken waar we van kunnen genieten.

Volgens mij is deze post echt te lang geworden :')

Sorry ik zit op mn telefoon in de trein en heb er behoefte aan om lotgenoten of tips te vinden.
Dus brand los. Wie heeft dit meegemaakt? Wat hebben jullie gedaan? Hoe is dat gegaan?
Of misschien dierenartsen die nog andere tips hebben? (Schroom niet om een pb te sturen als je niet openbaar wil posten)

**Geplaatst**: 26-07-23 08:09

Geplaatst: 26-07-23 08:09

Ook mijn kat heeft epilepsie gehad. Zomaar ineens op 11 jarige leeftijd kreeg hij aanvallen. Ik zag 3 a 4 korte aanvallen op een avond. Vaak als hij rustig lag te slapen/soezen en hij hoorde een geluidje. Dat kon van alles zijn, een auto die voorbij reed of als ik bewoog.
De dierenarts heeft zijn bloed onderzocht (ook schildklierwaarde), en een bloeddrukmeting. Hier kwam niets uit. Een hele gezonde kat voor zijn leeftijd. De enige optie was een MRI scan van zijn hoofd. De kosten hiervan zijn erg hoog en als er wat te zien is op de scan is dat waarschijnlijk niet behandelbaar. Denk aan tumor of bloeding. Ik heb er voor gekozen om geen scan te laten maken.
De volgende dag zou ik medicatie ophalen bij de dierenarts tegen de epilepsie maar die ochtend was de staart van mijn kat verlamd. Dat was voor mij de druppel. De epilepsie was niet te genezen en de medicatie, als die goed ingesteld is, is alleen symptoombestrijding. Ik heb mij kat die ochtend in laten slapen. Heel moeilijk want tussen de aanvallen was hij nog altijd heel vrolijk en at goed. Het was echt mijn knuffel kat.

Geen positief verhaal maar helaas wel mijn ervaring.

**Geplaatst**: 26-07-23 08:19

Re: Poes met epilepsie

Geplaatst: 26-07-23 08:19

Mijn Pippa heeft epilepsie. Ongeveer 1 keer in de 6 weken heeft ze een enorme aanval die ik zie/hoor. Ze krijgt ze in haar slaap, en valt dan uit de mand/van de bank. Ze plast alles onder. Ik doe niets, blijf bij haar, zorg dat ze zich niet verwond. Na een paar minuten komt ze eruit, staat heel wankel op, gaat als een bouwvakker vreten en zich wassen. Ik heb ervoor gekozen om geen medisch traject in te gaan. Stress triggert en in haar slaap verwerkt ze dingen. We kunnen niet alles regelen. Ik heb wel zelf een rustgevende remedie gemaakt voor haar (ben fytotherapeut). Hier vraagt ze zelf om savonds. Dat kan ook maanden niet zijn. Elke aanval is er 1 teveel en daar wordt ze slechter van. Maar ze is er nog en een superleuke kat

**Geplaatst**: 26-07-23 08:25

Geplaatst: 26-07-23 08:25

Wat ontzettend rot dat je kat epilepsie heeft.
Één van de birmanen van mijn ouders heeft helaas ook epilepsie. Gelukkig vallen bij hem de aanvallen mee en heeft hij er gemiddeld eentje per half jaar, dus daarom heeft hij geen medicatie nodig.
Ik zou alsnog voor een MRI gaan denk ik. Het kan heel goed dat er niets te vinden is, maar het kan ook evengoed zo zijn dat ze wel iets vinden. Dat weet je nou eenmaal nooit. Wanneer ze wel iets vinden kun je ook beter inschatten wat de mogelijkheden zijn.

En wat betreft dat je baalt dat jullie vrijheden zo worden beperkt. Dat is uiteraard heel vervelend!
Maar even hard gezegd: Dat risico loop je wanneer je dieren hebt. Wij kunnen ook nooit op vakantie omdat onze papegaai dan stopt met eten door de heimwee naar ons. Maar ach, dat hebben we met alle liefde voor hem over

We kiezen voor hem dus dan passen we ons leven daar ook op aan.
Soms heb je helaas weinig keus..

**Geplaatst**: 26-07-23 08:30

Geplaatst: 26-07-23 08:30

Onze halve Maine Coon heeft ook last van aanvallen helaas. Zij loopt ook buiten en is erg goed in jagen en hopen altijd maar dat ze geen toeval buiten heeft.
Als wij er bij zijn stellen we haar gerust en de aanvallen zijn (gelukkig) relatief erg kort.

Persoonlijk denk ik wel door al meerdere aanvallen te hebben gehad ze iets van een beschadiging heeft maar ze is nog steeds een hele lieve kat en heeft geen uitval alleen in zo'n aanval.

Bewust gekozen om geen traject bij de da op te starten omdat het (vaak) alleen ondersteunend is en ze komt er niet vanaf.
Ze is 10 jaar en heeft sowieso een jaar of 5 last van de aanvallen, kunnen er drie per jaar zijn maar ook 6.
Voor jullie veel wijsheid gewenst en sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-23 08:34

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-23 08:34

Cayenne schreef:
En wat betreft dat je baalt dat jullie vrijheden zo worden beperkt. Dat is uiteraard heel vervelend!
Maar even hard gezegd: Dat risico loop je wanneer je dieren hebt. Wij kunnen ook nooit op vakantie omdat onze papegaai dan stopt met eten door de heimwee naar ons. Maar ach, dat hebben we met alle liefde voor hem over We kiezen voor hem dus dan passen we ons leven daar ook op aan.
Soms heb je helaas weinig keus..

Ja hier zijn we ons ook zeker bewust van. En dat is ook een keuze die we gemaakt hebben.
Ook in het verleden met een kat met diabetes hebben wij die keuze gemaakt.
Maar dat vermindert nog niet t feit dat ik er van baal.

**Geplaatst**: 26-07-23 08:41

Geplaatst: 26-07-23 08:41

fleurtjeuh schreef:
Cayenne schreef:
En wat betreft dat je baalt dat jullie vrijheden zo worden beperkt. Dat is uiteraard heel vervelend!
Maar even hard gezegd: Dat risico loop je wanneer je dieren hebt. Wij kunnen ook nooit op vakantie omdat onze papegaai dan stopt met eten door de heimwee naar ons. Maar ach, dat hebben we met alle liefde voor hem over We kiezen voor hem dus dan passen we ons leven daar ook op aan.
Soms heb je helaas weinig keus..

Ja hier zijn we ons ook zeker bewust van. En dat is ook een keuze die we gemaakt hebben.
Ook in het verleden met een kat met diabetes hebben wij die keuze gemaakt.
Maar dat vermindert nog niet t feit dat ik er van baal.

Dat mag ook. Het drukt een enorme stempel op je leven. Naast dat het gewoon vreselijk is je dier zo te zien lijden, vraag je je ook iedere keer weer af of hij er nog levend uit komt, lijkt me.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-23 08:46

Re: Poes met epilepsie

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-23 08:46

Ja ook dat is nu een behoorlijke angst.
De eerdere aanvallen waren zo kort, dan ze met 2 a 3 minuten weer terug op aarde was om zo maar te zeggen.
Nu was het ongeveer 10x zo lang en stopte het pas toen de diazepam ging werken.
En wie weet hoe lang ze daar al lag voor ik haar vond

We vinden het nu al eng om samen boodschappen te doen, wat als ze dan een aanval krijgt?

Dat zal weer een beetje moeten slijten, maar nu heeft het een hele grote impact

**Geplaatst**: 26-07-23 08:51

Geplaatst: 26-07-23 08:51

Wat verwachten ze dan van de mri? Wat kunnen ze dan meer doen dan dat je nu doet? Als de uitkomst hetzelfde blijft zou ik daar niets mee doen. Hopelijk slaat de medicatie aan en heb je weer een aantal rustige maanden.

Ik heb een kat gehad die het op latere leeftijd ontwikkelde. Hij heeft 2 keer een aanval gehad, zo eens per jaar. Het derde jaar overleed hij op 18 jarige leeftijd. Omdat de aanvallen niet frequent waren en de kat op leeftijd heb ik toen samen met de dierenarts besloten er niets aan te doen. Ik vond het wel verschrikkelijk zo’n aanval. Als dat wekelijks zou voorkomen zou ik denk ik in laten slapen.

**Geplaatst**: 26-07-23 09:50

Re: Poes met epilepsie

Geplaatst: 26-07-23 09:50

TS, heb je nog meer katten? En hoe reageren zij op een aanval?
De overige 2 birmanen van mijn moeder raken namelijk ook totaal van de rel wanneer de epileptische birmaan een aanval krijgt. Zij snappen het gedrag uiteraard niet en de birmaan van mijn ouders begint ook nog eens te krijsen waardoor ze helemaal in paniek raken.
Dat zou voor mij ook wel meespelen denk ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-23 10:00

Re: Poes met epilepsie

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-23 10:00

We hebben in totaal 4 katten
Micah is de oudste, hij is 10 jaar en onze gentleman. Hij is eveneens de overgrootvader van Layka.
Layka is onze oudste poes, zij wordt dit jaar 5 en is de moeder van Suki.
Snape is onze jongste kater en is iets meer dan 2 jaar. Hij is geen familie van de rest
En dan hebben we onze Suki met epilepsie, een dochter van Layka.
De vader van Suki is van mijn schoonzus, eveneens als de ouders van Layka.
Dus we kennen dus vrij veel van de familie van Suki. Hier komen verder geen aanvallen in voor.

Ze reageren allemaal bijna niet op de aanvallen. Met Snape heeft ze de beste band en hij komt soms voorzichtig kijken. De andere 2 blijven een beetje uit de buurt.
Ook gisteren bleef Snape heel voorzichtig, normaal kunnen ze nog wel eens ruig stoeien zoals je je kan voorstellen met die leeftijd

**Geplaatst**: 26-07-23 12:33

Geplaatst: 26-07-23 12:33

Hier helaas ook ervaringsdeskundige met (primaire) epilepsie bij een van onze katten. In mijn geval een kater, eerste aanval was toen hij ca 10-11 maanden oud was. Als het op die leeftijd al gebeurt dan is het in 9 van de 10 gevallen primaire (aangeboren) epilepsie.
Met een MRI kunnen (soms) andere oorzaken worden gevonden zoals een tumor, bloeding of afwijkende hersenstructuur, maar wat mij door verschillende artsen is verteld werd is dat die in de meeste gevallen niet te vinden is. Ik heb uiteindelijk gekozen om geen MRI te laten doen na me goed te laten voorlichten. Bij een tumor of bloeding is het heel onwaarschijnlijk dat epileptische aanvallen het enige verschijnsel is als de kat buiten de aanvallen neurologisch normaal is, en als er een structurele afwijking wordt gevonden blijft de behandeling exact hetzelfde.

Onze kat had in het begin af en toe een aanval, ik denk dat er een goede maand tussen de eerste 2 zat. Bij de eerste 2 aanvallen realiseerden we ons trouwens niet dat het epilepsie was, hij kreeg ze ‘s nachts en ging eerst als een dolle rennen waarbij hij overal tegenop knalde, en het gedeelte van de aanval met stuipen duurde relatief kort waardoor we dat niet zagen. Ik vond hem die eerste 2 keren onder een kast of bank, met grote ogen en slierten kwijl over zijn koppie. Pas bij de 3e aanval (ik gok een maand of 2 na de 2e) die toevallig wel overdag was zag ik de stuipen waarbij hij helaas ook plas liet lopen en ben ik gelijk met hem naar de dierenarts gegaan.
Hij is direct op fenoral gezet toen, ook 2x daags een half pilletje, dus 2x 6,25 mg. Ook wij moesten na een paar maanden afbouwen op instructie van de DA, twee weken halve dosering gegeven en toen gestopt. Na het stoppen van de medicatie is het een paar weken goed gegaan, maar helaas kwamen de aanvallen veel erger terug. In een week tijd 4 of 5 kleine aanvallen (heel kort, en maar 1 of 2 met daadwerkelijk stuipen, de andere waren in paniek ronddraaien en rennen, en plas laten lopen). Dus weer terug op de fenoral, blijvend deze keer. Zelfde dosering, maar hij kreeg doorbraak aanvallen na een tijdje. Hij verwondde zichzelf ook flink tijdens de aanvallen, vooral tijdens de fase voor het stuipen waarin hij blind rond rende (we kwamen er later achter dat hij daadwerkelijk niets kan zien tijdens een aanval). Hij heeft zelfs een keer een pootje gebroken, en ook zijn nagels uitgetrokken door ergens in te blijven hangen, een enorme jaap op zijn hoofd, etc. Ook plaste hij alles onder, het was net een sprinkler met kattenpies op het moment dat hij omviel en ging stuipen. Zie dat maar eens uit je bank te krijgen….
In overleg met de DA toen de dosering verhoogd naar driekwart pilletje per keer (9,375 mg per keer dus). Leek weer goed te gaan, tot hij zoiets kreeg als wat je bij jouw kat beschrijft, status epilepticus, oftewel niet meer uit een aanval komen. Hij moest uiteindelijk onder narcose gebracht worden om de aanval te stoppen. Wat jij beschrijft klinkt als een clusteraanval, meerdere korte aanvallen achter elkaar, ook die heb ik meegemaakt.

Hierna werd de bloedspiegel van het gehalte fenobarbital bepaald, daar schijnt namelijk behoorlijk verschil in te kunnen zitten. Normaal wordt een dosis aangehouden van tussen de 2-3 mg per kilo per keer, onze kater was toen net onder de 4 kilo, dus mocht tussen de 8-12 mg per keer. Met 9,375 mg per keer bleek de bloedspiegel ver onder de therapeutische waarde te zitten! Er is op verschillende tijden bloed geprikt toen, en hij bleek het heel snel af te breken. Dosering verhoogd naar 12,5 mg per keer, dus 2x daags een heel pilletje.
Weer een tijdje goed, en toen doorbraak en clusteraanvallen. Zo naar om te zien. Weer spiegel bepaald, zat binnen de therapeutische dosis, maar nog aan de lage kant. Uiteindelijk is de dosering verhoogd naar 2x 18,75 per dag(!!). Dat is heel erg hoog, en flink boven de aangeraden dosis, de meeste katten zouden daar niet mee functioneren zei de DA, maar hij gaf ook aan dat hij wel een uitzondering was.

Ik heb in die tijd echt met mijn handen in het haar gezeten, durfde hem amper alleen te laten, inderdaad heel je leven op zijn kop. En mijn huis rook ook nog eens constant naar kattenpies…. Het was echt slopend. Ik heb me heel vaak afgevraagd of dit nog wel te doen was, zowel voor ons als voor de kat. Buiten de aanvallen om was de kat echter hartstikke vrolijk, ook als hij er weer eens iets aan over had gehouden qua verwondingen.
Gelukkig ging onze andere kat er goed mee om, dat schijnt ook niet altijd het geval te zijn.

Mijn kat heeft in totaal 2x status epilepticus gehad en ook een aantal clusteraanvallen. De ‘gewone’ aanvallen zijn er toen zoveel geweest dat durf ik echt niet meer te zeggen. Maar nadat hij op 2x daags 18,75 mg is gezet én de bloedspiegel goed was (er moet een redelijk stabiel gehalte zijn in het bloed, en dat is pas na meer dan 2 weken gebruik) gaat het prima met hem. Hij heeft aan de aanvallen neurologisch niets over gehouden. Fysiek wel, zijn achterpootje wat gebroken is geweest krijgt hij nu artrose in, en hij mist 2 tenen (geamputeerd vanwege breuken en uitgerukte nagels wat niet heelde). Maar hij is nog steeds super happy en vrolijk. Hij heeft pas zijn 13e verjaardag gevierd $*\o/*$

Zoals ik al zei was de beginperiode hel. Pure hel. Hij heeft nog steeds weleens aanvallen helaas, zo’n 2-3 keer per jaar. Ze zijn wel veel milder gelukkig, en hij heeft er zelf mee leren omgaan. Hij voelt ze aankomen, staat dan snel op en gaat midden in de kamer staan of kruipt onder de salontafel, waar hij omvalt en even stuipt. Jammer genoeg piest hij dan nog steeds en moet ik hem daarna in bad doen

en mijn huis schoonmaken (ik ben intussen kattenpies expert).
Gelukkig is hij extreem makkelijk, pilletjes geven hoef je hem niet eens voor vast te houden (maar ze opvreten in wat lekkers ho maar >;)

), hij laat zich in bad doen en is zelf chill als onze andere kat het soms even eng vindt. Bij een kat met een wat pittiger karakter zou het een stuk lastiger zijn.
Ook voor ons is het makkelijker geworden. Hij laat zijn pilletjes ook vrij makkelijk geven door een ander als we een keer weg zijn bijvoorbeeld, dat helpt. Maar nu de aanvallen minder erg zijn en veel minder vaak durf ik ook echt wel weg.

Lang verhaal geworden, maar ik hoop dat je er iets aan hebt! Je mag me ook rustig pb-en hoor als je vragen hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-23 12:45

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-23 12:45

Ha Supertje, dankjewel voor je zeer uitgebreide reactie!
Het klinkt wel een beetje hetzelfde als bij Suki inderdaad. Al zo jong ontstaan, en eerst minder hevige aanvallen voor het heviger werd.
Wat ze maandag had klinkt inderdaad als cluster aanvallen en status epilepticus.
Suki rent gelukkig niet in paniek rond maar gaat naderhand wel dwangmatig rondjes lopen door het huis. Alsof ze moet controleren dat alles er nog is. En ze laat de ontlasting gelukkig niet lopen.

We zijn nog erg in dubio wat betreft verdere onderzoeken. Als je weet dat er iets in de hersenen zit, kan je de beslissing maken om verder lijden te besparen want meestal worden dat soort dingen niet minder erg.
Verder had de dierenarts het nog over een hersenvochtpunctie om toxoplasma uit te sluiten. Dit zou dan meteen dezelfde dag als de mri kunnen want dan is ze toch al onder zeil.

**Geplaatst**: 26-07-23 14:08

Geplaatst: 26-07-23 14:08

Zo akelig als je diertje epilepsie heeft. Mijn oude kat heeft op 14 jarige leeftijd een status epilepticus gehad. Ik dacht dat ik haar dezelfde nacht in kon laten slapen. Uiteindelijk is ze op medicatie meer dan een jaar vrij gebleven van aanvallen. Ik heb toen ze weer door de medicatie heenkwam nog wel een MRI laten maken, omdat ze het veel langer goed bleef doen dan verwacht. Ik wilde toch weten of het operabel was, want verder was ze kerngezond.

Mij heeft dat heel erg geholpen om te bepalen hoe en hoe lang haar behandelinstraject eruit zou gaan zien. Er was afwijkend hersenweefsel aangetroffen, waardoor de epilepsie mogelijk langer onderdeel van haar leven is geweest dan die eerste status epilepticus. Terugkijkend is het best mogelijk dat ik partiële en focale aanvallen heb aangezien voor typisch kattengedrag. Zoals volledig afwezig in de verte staren.

In ieder geval heeft ze het goed gedaan op phenoral en periodiek icm prednoral (2x per dag). Later is ze nog een tijd stabiel geweest op phenoral icm levetiracetam (5x per dag). De aanvallen varieerden van partieel focaal tot volledig generaliseerde aanvallen. Omdat ze al een senior was en ze alleen slechter zou worden was voor mij het criterium dat ze aanvalsvrij moest zijn voor kwaliteit van leven. En dan ook op een dosering waarvan ze niet als een zombie rondliep. De overduidelijk diagnose na de MRI heeft toen heel erg geholpen om haar in te laten slapen in plaats van hopen op een beter resultaat met door dokteren. Elke aanval geeft schade en maakt de weg vrij voor nieuwe en grotere aanvallen. Dus je wil ook dat de frequentie van (partiële) focale aanvallen bijzonder laag is.

Mijn kat was al op leeftijd en achteraf gezien kan het dus mogelijk zijn dat ze al heel lang epilepsie had. Het kan zich in zo ontzettend veel gradaties en op zoveel verscillende manieren uiten. Hopelijk kan Suki er ook katwaardig oud mee worden.

**Geplaatst**: 26-07-23 14:10

Geplaatst: 26-07-23 14:10

Dat dwangmatig rondlopen doet mijn kat ook inderdaad. Ze zijn na een aanval vaak eventjes flink in de war, gelukkig duurt dat bij de mijne niet lang, die is na een minuut of 10-15 wel weer zichzelf, maar je merkt wel dat hij dan erg moe is. Hij begint ook direct na een aanval te krijsen om eten, VEEL eten.

Ik snap dat je nog heel erg twijfelt hoor, heb ik ook best lang gedaan, zeker toen het erger werd. Volgens mijn DA liet hij zijn advies voor wel of geen MRI ervan afhangen of een kat neurologisch helemaal normaal is tussen aanvallen in, en dat hij bij mijn kat zeker het geval. Hij heeft geen afwijkend gedrag (behalve dat het sowieso een beetje een aparte is

), prima coördinatie, etc. Bij katten die aanvallen vertonen maar verder klinisch neurologisch normaal zijn wordt in 88%(!) van de gevallen niets gevonden op een MRI.
Wat mijn DA zei was dat áls er wel iets anders dan primaire epilepsie was we dan ook andere verschijnselen zouden moeten zien ontstaan. Oftewel dan zou hij qua toestand tussen de aanvallen in slechter moeten worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-23 14:13

Re: Poes met epilepsie

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-23 14:13

Ja dat laatste laat mij dus twijfelen.
In de tussentijd is ze het toonbeeld van een gezonde jonge poes geweest. Ze herstelde voorspoedig van de sterilisatie, werd goed wakker van de narcose.
En later gewoon weer lekker rennen, springen en spelen door het huis met Snape.
Dus in dat opzicht is haar toestand niet verslechterd, alleen de ergheid van de aanval van maandag

**Geplaatst**: 26-07-23 14:35

Geplaatst: 26-07-23 14:35

Mijn kat was tussen de aanvallen door ook gewoon normaal. Bij haar seniorenchecks deed ze niet onder voor een kat van 8 jaar oud. Pas op het einde liet ze af en toe tekenen zien van neurologische schade, wat niet heel raar is na een paar flinke aanvallen. Ineens mank lopen was dan onderdeel van haar aura en dan wist ik dat er een grote aanval ging komen.