Voorheen haalden we Kyara elke dag op. Als ze ons hoorde kwam ze vrolijk aangewandeld en liep ze mee naar huis. Nu gaat het allemaal minder vrijwillig. We moeten haar vangen en ze is nog geen twee tellen thuis of ze piept alweer door het luik naar buiten, terug naar de buren. Houden we Kyara binnen dan is het stress. Ze plast en poept het hele huis onder. Voor ons vervelend, maar voor haar ook onwijs sneu dat ze zo van streek is.
Kattendeskundige #1 gaf de tip om hetzelfde te gaan voeren als de buren. Dat voer hebben we inmiddels staan, ze eet het ook, maar komt er niet uit zichzelf voor naar huis.
Kattendeskundige #2 vroeg naar alle verschillen tussen het huis van de buren en van ons. Zo goed kennen we ze eerlijk gezegd niet en ik weet ook niet wat ik met die info moet, een verbouwing is ook niet zo geregeld. Ik heb lang gedacht dat Kyara beter klikte met de katten van de buurvrouw dan met onze katten, maar daar heeft ze dus ook elke avond gedoe mee.
Het begon leuk: Kyara lekker buiten, we zagen haar nog elke dag/nacht, de buurvrouw vond extra gezelligheid ook leuk. Inmiddels zijn we allemaal een stuk minder blij en moet er iets gebeuren. Overdag vinden de buren haar bezoekjes nog oké, maar in de nachten is ze niet meer welkom.
Wie o wie kan ons helpen, wat is wijsheid? Hoe maken we het voor Kyara comfortabel om ’s nachts thuis te zijn?
