Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-22 16:17

Wat als je opeens geen dieren meer hebt?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-22 16:17

Rare titel maar ik denk dat jullie hem wel snappen

geen idee wat ik precies wil met dit topic, misschien dat er tips komen, en anders is het misschien een deel verwerking?

Met 1 van mijn gerbils ging het acuut heel slecht, zodanig dat ik een afspraak had gemaakt voor een euthanasie. Echter, zijn maatje was al langere tijd eigenlijk ook niet echt in orde, die takelde veel langzamer (voor het ongeoefende oog eigenlijk onzichtbaar) af maar goed, de aftakeling die was er wel. Die had ik dus meegenomen om ook meteen na te laten kijken want ik vertrouwde dat ook niet helemaal, en het resultaat was dat ook voor hem inslapen de meest humane optie was.

Eergisteren was er nog niks aan de hand, ik had ze allebei nog. Gisteren had ik al het idee: ohjee, ik moet misschien afscheid gaan nemen van eentje. Maar vervolgens ben je ze dus allebei in 1 klap kwijt, ik heb niks meer nu.

Hun terrarium is mega groot, elke keer als ik de woonkamer in loop ga ik huilen en er naar kijken want je kan er ook niet omheen kijken vanwege het formaat. Elke keer meen ik ze te horen, maar dat kan helemaal niet. Elke keer als ik geluid maak kijk ik naar hun hok uit schuldgevoel omdat ik misschien eentje wakker heb gemaakt, maar ze worden nooit meer wakker.
Hoe gaan jullie daar mee om

ik ben al 2 uur nonstop aan het huilen

**Geplaatst**: 17-10-22 16:23

Geplaatst: 17-10-22 16:23

Allereerst dikke knuffel :knuffel:

Een huisdier verliezen is zo naar...

Wat mij altijd helpt is om de tijd te nemen om te huilen. Geef het vooral de tijd. Verder vind ik het altijd fijn om iets als aandenken te maken. Bij mijn ratjes maakte ik altijd fotoboeken (want ik had veel foto's van ze), maar ook bewaarde ik altijd hun favoriete speelgoedje en legde dat ergens neer waar ik het zag, als aandenken. Misschien dat zoiets jou ook kan helpen?

Ik denk dat iedereen anders omgaat met het verlies van een huisdier, maar het is belangrijk om verdrietig te mogen zijn. Dus als je moet huilen, laat die tranen maar stromen :(:)

**Geplaatst**: 17-10-22 16:27

Re: Wat als je opeens geen dieren meer hebt?

Geplaatst: 17-10-22 16:27

Ach jeetje, 2 in een klap, dat is ook wel heel zwaar hoor.
Gewoon even lekker blijven huilen, het moet er toch uit.
Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 17-10-22 16:29

Geplaatst: 17-10-22 16:29

Ik heb bij beide cavia's gewoon zoveel gehuild als dat het nodig was. Ik hield het toch niet tegen.

Bij de tweede even een uur op de bank zitten huilen gebeurde ook nog toen ik op werk was.

Daarna alles eigenlijk opgeruimd. Ik had nog een cavia maar die zou al weggaan omdat ik even zat was van de cavia's. Ik had al een huisje voor hem toen ik hem net had in de buurt. Hij was mega eenzaam dus ik heb hem snel op laten halen en alles meegegeven. Beetje te snel eigenlijk maar ik zag alle spullen liever niet meer gek genoeg.

Ik heb er nog steeds wel moeite mee ik mis ze ontzettend.

Bied het je troost om gelijk een ander huisdier aan te schaffen of wil je nog even wachten? Ik neem nu deels even niks omdat ik mijn paarden nog heb en mijn ouders ook wel even klaar zijn met cavia's. Maar als ik alleen had gewoond was ik denk ik toch snel naar de opvang gegaan voor wat gezelligheid in huis.

Het is alleen zo dubbel je wilt het ook niet laten voelen als vervanging van je oude maatjes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-22 16:52

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-22 16:52

Bedankt voor jullie reacties

ik heb niet 123 antwoorden erop, maar ik vind de suggesties wel fijn, zodra het wat gezakt is wil ik daar voor gaan zitten en kijken of het wat voor mij is. Voor nu is het hok nog niet aangeraakt, alles is nog zoals het was toen zij er woonden. Ik heb er inmiddels nu wel een deken overheen gehangen, zodat ik het niet iedere keer hoef te zien want dat is wel erg confronterend.

Zebrastreep schreef:
Het is alleen zo dubbel je wilt het ook niet laten voelen als vervanging van je oude maatjes.

Mijn hart roept: nu contact op nemen met de fokker, kijken of hij een nestje heeft, of in de planning heeft. Maar het is precies zoals wat je zegt, dat voelt als vervangen, misschien zelfs als een soort verraad?
Daarbij wil ik ook graag wel weer huisdieren, maar ik denk ook dat het nu nog te vers is, als er nu een diertje in hun hok zou komen dan zou ik hem denk ik eerder zien als een soort indringer, want het is toch 'hun' hok, zeg maar. Ik weet ook niet of ik dezelfde spulletjes zou willen gebruiken, of dat ik bijvoorbeeld verdrietig zou worden als ze spulletjes van mijn overleden diertjes kapot zouden maken ofzo. Ik voel inderdaad meer bij het apart leggen van een favoriet huisje of speeltje zodat dat dan in elk geval veilig is

**Geplaatst**: 17-10-22 17:09

Geplaatst: 17-10-22 17:09

Gun jezelf het om flink te huilen. Het is normaal dat je je dieren nog denkt te horen. Ik denk soms nog steeds dat ik m’n kat op de trap hoor of verwacht dat ze bij de deur staat als ik thuiskom. Een ander dier helpt wel echt als afleiding. Nu hadden we toevallig 3 dagen voor het overlijden van m’n kat een puppy genomen en hoewel dat het verdriet niet verdringt, geeft het wel wat leven in huis en afleiding. En uiteindelijk is je hart groot genoeg voor meerdere dieren.
Sterkte :knuffel:

**Geplaatst**: 17-10-22 17:15

Re: Wat als je opeens geen dieren meer hebt?

Geplaatst: 17-10-22 17:15

Ik heb in juni van dit jaar mijn poezebeest in moeten laten slapen. Ze was heel erg ziek.
In de eerste week dat ze er niet meer fysiek was had ik wel het idee dat ze over mij waakte. Ik merkte bijvoorbeeld dat ik het gevoel had dat iets over mijn haar streek. Na een week is het gevoel weggegaan. En zag ik een paar dagen na haar overlijden 2 vlinders vlak na elkaar.
Ook voelde ik veel meer rust toen ik haar as ging ophalen.
Ze was thuis.

Geef het de tijd en je gaat vanzelf merken dat je er aan toe bent. Het verliezen van je dier is nooit fijn en ook een groot iets. Sterkte

**Geplaatst**: 18-10-22 19:50

Geplaatst: 18-10-22 19:50

Wat ontzettend rot en plotseling Y;(

Heel veel sterkte..

Laat de tranen en het gemis er zijn, rouwen moet en het krijgt uiteindelijk een plekje. Zeker als je het gevoel er nu laat zijn.
In februari moest ik behoorlijk plotseling mijn allerliefste maatje laten gaan. Ik ging naar de DA voor een check-up, de volgende dag werd ik gebeld dat de bloedwaarden zo slecht waren dat inslapen geadviseerd was. Donderslag bij heldere hemel, hij was nog zo goed en zichzelf, actief en speels. Dat was donderdag. De dagen die volgden gingen zo zo razendsnel, niet te bevatten. Zaterdag wist mijn hoofd dat ik hem moest laten gaan, maar mijn hart was in duizend stukken gebroken. Maandag is hij thuis in alle rust ingeslapen, inmiddels was al het leven er al uit. Ik heb wekenlang gehuild, op de meest gekke momenten. Soms urenlang. Nog steeds word ik af en toe overvallen door enorm verdriet en mis ik hem zo ontzettend hard. Het slijt maar het blijft. Ik denk zelf dat de dieren die in je hart zitten, altijd zullen blijven. En daarmee ook het verdriet.

Een nieuw vriendje (of vriendjes) kan zeker helpen bij het verdriet. Ik wil nog steeds geen kat er bij, ik denk dat ik een nieuwe kat alleen maar zou vergelijken en ik krijg mijn maatje niet terug. Wij kregen onverwacht snel een pup en hij heeft echt geholpen met het verwerken. Hij vervangt niet, maar vult wel een leegte op.

**Geplaatst**: 18-10-22 20:39

Geplaatst: 18-10-22 20:39

O dat vind ik erg voor je .Dieren verliezen is zo zwaar ze zitten soms emotioneel dieper als mensen omdat ze alleen maar dier zijn en zelden tegen vallen.Is het een idee om een ander soort dier te nemen dat voelt minder als vervangen.Ik heb tamme ratten gehad die zijn ook zo leuk .

**Geplaatst**: 18-10-22 20:44

Geplaatst: 18-10-22 20:44

Ach ts, sterkte. :(:)

Wij hebben hier een huis vol dieren... Moeten helaas vaak afscheid nemen maar het is een gemis vaak hoor.
Als mijn hamstertje sterft neem ik altijd wel een ''nieuwe'' dat verzacht voor mij de pijn, dus als ik jouw was; Opnieuw verliefd worden.
Verraad is het toch niet? Je bent goed geweest voor je diertjes, ze hebben een fijn leven gehad en nieuwe diertjes zullen nooit een complete vervanging zijn, ze hebben namelijk allemaal een eigen karakter.

**Geplaatst**: 18-10-22 21:32

Geplaatst: 18-10-22 21:32

Telpeva...
wat een verdriet! Het is niet niks om ze allebei tegelijk te verliezen. Wij hadden hier hetzelfde met onze 2 cavia's. We deden dag en nacht ons best om ze beter te kunnen maken, maar hun leven glipte gewoon uit mijn handen... Vreselijk.
Wat Leo zegt is mooi: nieuwe diertjes vervangen jouw gerbils niet, maar ze vullen wel een leegte op. Maar je moet er zelf klaar voor zijn. Neem je tijd om te rouwen. En te huilen. En er tegelijk gelukkig om te zijn dat je hen zo'n mooi leven hebt gegeven én hen (meer) lijden hebt bespaard, want dat is knap van jou, dat is "houden van".
Veel sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-22 22:02

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-22 22:02

Bedankt voor jullie lieve berichten, dat doet mij goed!

**Geplaatst**: 18-10-22 22:31

Geplaatst: 18-10-22 22:31

Veel sterkte met het verlies, neem de tijd om verdrietig te zijn

Ik heb een hond die nu 13 is, met werk zou ik niet weten of ik hierna weer een pup zou kunnen nemen, maar wat een enorme leegte zou het zijn als hij wegvalt, als ik eraan denk word ik al emotioneel

hij is echt m'n maatje, we hebben zoveel meegemaakt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-22 23:12

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-22 23:12

Oh dat lijkt mij ook verschrikkelijk, want inderdaad, wat doe je dan? Als ik kijk naar mijn situatie, en naar hoe leeg en kil mijn huis en mijn dag opeens voelt zonder die liefde van en voor de diertjes... Ik denk niet dat ik lang zonder diertjes zal zitten, ik vind dit echt helemaal niks.

Een hond zou ik graag willen hebben maar die kan ik met mijn gezondheid niet goed onderhouden. Daarom hou ik het zelf sowieso al bij knagers, dat is allemaal toch kleiner, minder onderhoud. Heb je al eens gekeken? Niet hetzelfde natuurlijk! maar dat zijn doorgaans groepsdiertjes die eigenlijk sowieso liever de hele dag met soortgenoten rondhangen als met een mens. Wanneer je er dan bent dan vinden ze dat extra leuk, maar als je eens niet of minder aanwezig bent dan hebben ze aan elkaar en gevulde voerbakjes ook voldoende om gewoon lekker happy zichzelf te zijn.

**Geplaatst**: 19-10-22 00:15

Geplaatst: 19-10-22 00:15

Het is een ongelofelijk cliché, maar het heeft tijd nodig. Gun jezelf die tijd, gun jezelf ook alle verdrietige momenten, het gemis, het huilen... Het mag hè, je hoeft het allemaal niet binnen te houden. Je hoeft jezelf niet groot te houden en je hoeft ook niet acuut nieuwe dieren te nemen om een leegte op te vullen. Heel veel sterkte iig :knuffel:

Ik herken veel in je verhaal nadat ik vorig jaar april heel plotseling mijn pony moest laten inslapen en dit jaar in maart mijn kat (koliek resp. iets soortgelijks). Voor het eerst in bijna vijfentwintig jaar was ik volledig dierloos en dat voelde zo raar. Uiteindelijk is er (vanuit de familie) weer een kat op mijn pad gekomen en ik moest er heel erg aan wennen. Hij kwam in principe als logé en zo heeft het ook een hele tijd gevoeld. Inmiddels voelt hij als eigen, niet als vervanger, wel als een waardige opvolger.

Bij de wei ben ik nooit weggeweest: het weidemaatje van mijn pony werd mijn verzorgpony, dus dat is gelukkig nog steeds mijn 'happy place'. Maar thuis, dat lege kille huis... Het is zo ongelofelijk herkenbaar. Ik riep altijd 'dag katje' als ik wegging en thuiskwam (en nu kan dat gelukkig weer), maar in de tijd tussen de twee katten riep ik 'dag leeg huis' :')

om toch wat te roepen te hebben. Ik kan er nu om lachen, toen was het gewoon k*t. Maar goed, tijd dus...