Geplaatst In oktober 2021 heb ik een schat van een hond geadopteerd uit Polen. Een leuke, energieke haarbal, 5 jaar oud en met een basis opvoeding voor hij op straat is gegooid.
Eenmaal aangekomen bleek Pedro zo'n 10cm groter dan gezegd was. Op zich geen probleem, 40cm is nog niet groot natuurlijk (maar had duidelijk gezegd dat ik een klein hondje zocht, tot max 30cm, als maatje voor mijn chihuahua en we wonen in een appartement)
De eerste dagen gingen goed, Pedro bloeide open, zeer leergierig en bleek een ware knuffelaar te zijn. Na 2 weken begonnen de problemen... Vanaf dat Pedro wat geaard was bij ons, bleek dat hij niet goed met kinderen kan, ontzettend bang voor mannen of mensen in het algemeen als ze iets vast/bij zich hebben (variërend van een tasje tot krukken, rollator, rolstoel). Angst agressie, tot nu toe enkel verbaal gelukkig.
Begin december heb ik de stichting al gewaarschuwd dat het niet gaat tussen Pedro en mijn zoon, de problemen globaal uitgelegd en kreeg te horen dat hij gewoon meer tijd nodig heeft (dit gesprek heeft tot op vandaag een aantal keer plaatsgevonden, want het werkt hier niet voor Pe).
Intussen wende Pedro goed bij ons, leerde snel onze routines, wat commando's en zijn respect voor mij is eindeloos, maar helaas ook zijn beschermingsdrang. Hij valt uit naar mensen, of hij iets doet weer ik niet, ga dit risico ook niet nemen. Naar mijn zoon toe blijft hij grommen. Hij kan niet eens bewegen zonder na gegromd te worden. De chihuahua is nu 2 keer gegrepen door hem, maar zonder schade gelukkig en ze negeerde zijn eerdere signalen. Die geeft hij namelijk heel duidelijk, maar ik kan die hond niet 24/7 als een havik in de gaten houden. Wel kent mijn zoon de signalen, maar daar heeft hij weinig tot niks aan. Het grommen naar mijn zoon is heel random en soms gaat het ook gewoon een paar dagen goed.
Pedro heeft ook ontzettend veel bevestiging nodig. Absoluut niet erg, het geeft mij juist de kans om te werken aan de problemen. Zo kan mijn zoon hem inmiddels aaien (als ik kijk en extra benadruk dat het heel flink is dat hij niet gromt), hij kan buiten loslopen in omheind gebied en luistert netjes, voedsel weigeren, of gewoon wachten met eten.
Voor mij persoonlijk zou hij de perfecte hond zijn, als ik geen kind had gehad, niet in een druk gebied had gewoond en een grote tuin had gehad. Helaas werkt de stichting niet mee en willen ze niet meewerken aan een herplaatsing. Ik weet inmiddels wel dat het adoptie contract niet rechtsgeldig is en dat ik Pedro dus zelf ook mag herplaatsen, maar hoe begin je daar aan? Hoe weet je dat hij goed terecht komt? In de juiste omgeving, met mensen die bewust voor een hond met deze problematiek kiezen en hem kunnen helpen, kan hij het zo goed hebben. Hij is zo ontzettend lief, maar het werkt hier niet met mijn zoon, een appartement en de Antwerpse drukte.
Wie kan mij advies geven wat ik het beste kan doen? Gedragstherapeut erbij halen doe ik niet nog een keer. Feit blijft dat mijn kind dagelijks het gevaar op een beet loopt, hij teveel energie heeft voor een appartement en ik dus niet in staat ben om Pedro echt gelukkig te maken in een (voor hem) passende omgeving.
