Geplaatst Ten eerste wil ik graag vermelden dat wij vanuit deze dierenarts weinig antwoorden kregen en dus morgen gaan bellen voor een second opinion.
Daarbij hoef ik ook geen haat in dit topic, ik wil dit graag van me afschrijven en eventuele ervaringen/ideeën horen van andere mensen die dit herkennen. En eventueel mee denken met waar we nog op kunnen letten of naar kunnen vragen bij de dierenarts.
Mijn vriend en ik hebben een hele lieve, iets te enthousiaste en lompe rottweiler. Een super mooie teef van nu 5 jaar, genaamd Luna.
Mijn vriend en ik kennen Luna al vanaf dat ze geboren is. De broer van mijn vriend heeft haar gefokt.
Luna is een sociale hond en een echte allemansvriend. Andere honden, katten of paarden. Het is allemaal goed.
Maar nu het probleem. We wisten van Luna dat ze een vrij gevoelige maag heeft. Bepaald voer kan ze absoluut niet hebben, dus hier zijn we altijd heel voorzichtig mee geweest. Eens in de zoveel tijd was het weer mis. En dan begon ze weer in de diarree. Even vasten en daarna kip en rijst, dan was het vaak weer opgelost.
Omdat Luna zo’n fantastisch karakter heeft, wilden wij ook wel een nestje van haar. Nagekeken bij de dierenarts en die gaf aan dat ze wel puppy’s kon krijgen. Dus 20 augustus was dan de dag. Luna zou gedekt worden. En dit was ook gelukt, maar wel met veel moeite.
Luna werd 3 week later ineens ziek. 9 september met spoed naar de dierenarts. En vanaf hier begon alle ellende erger te worden. Luna had een baarmoeder ontsteking. Dus de baarmoeder werd eruit gehaald. Helaas geen nestje, maar gelukkig nog wel op tijd voor Luna!
De dierenarts dacht dat hierdoor ook haar gevoeligheid kwam voor de diarree die ze af en toe liet zien. Ze vertelde dat als de baarmoeder eruit zou zijn, dat er veel opgelost zou zijn.
Dus vol goede moed gingen wij weer naar huis. En hoopten we op een gezonde hond, die nu ook minder vaak diarree zou krijgen.
Heel af en toe kreeg ze een terugval, maar niet zo erg dat we ons zorgen maakten. Het was vaak 1 dagje en daarna was er niets aan de hand. Maar 10 januari gingen we toch maar weer naar de dierenarts. Luna was zo erg in de diarree en het stopte maar niet. Het was zo dun als water en er zat witte slijm bij. Dit maakte ons nog meer zorgen. Ze kreeg medicijnen van de dierenarts. Dit gaven ze altijd en na 3 dagen zouden we al verbetering moeten zien. Helaas was dit niet het geval. En stonden we 14 januari alweer bij de dierenarts. Hier kregen we weer andere medicatie van. Deze sloeg gelukkig wel aan. Luna knapte weer op en werd weer de oude.
Hierna ging het tussendoor weer met ups en downs. Korte periodes was ze weer in de diarree. Maar dit viel steeds weer op te lossen. Tot een maand geleden…
Ze kreeg weer last van enorme diarree. Hier hielp weer niks tegen. Dus weer naar de dierenarts. De dierenarts gaf aan dat ze zo op het eerste oog er nog goed uit zag, maar toen ze ging voelen schrok ze toch wel even. Luna was enorm ingevallen, maar qua kilo’s niks afgevallen. Hmm. Dat is wel weer apart… Ze ging Luna voelen, vlak bij haar flanken. Dit deed haar dus enorm pijn, want ze piepte en greep naar achteren.
Dierenarts gaf aan dat zij verder niet veel meer kon betekenen als in verder onderzoek. Wel kon ze ons nog voer geven en weer een nieuwe kuur medicijnen en een poeder voor haar alvleesklier. Ze gaf aan dat als dit niet werkte, we nog 2 keuzes hadden. Laten gaan, of verder onderzoeken ergens anders.
Dus wij braaf alles voeren, afwegen etc. En dit ging weer een week goed. Tot vanochtend…
1 grote ravage in de kamer waar zij slaapt. Alles eruit gespoten, alles zat eronder. 2 uur aan het schrobben geweest om alles weer schoon te krijgen.
Ik wil graag benadrukken dat haar diarree echt zo dun is als water en direct weg zakt in het gras. Vanmiddag was de kleur rood/bruin. En soms komt er dus witte slijm bij.
Op dit moment loopt er een hond door het huis heen en weer die hijgt, constant naar buiten wil omdat ze persdrang heeft en dus niet weet hoe ze lekker kan gaan liggen (haar kussen lijkt ze te warm te vinden op het moment).
Ook zagen wij al veranderingen in haar gedrag. Ineens snauwen naar andere huisdieren of mensen en zelfs al achter onze eigen kat aangezeten zonder enige reden.
Ik zit dus wel echt met mijn handen in mijn haar. We hebben alles over voor onze dieren en we hebben al zoveel geprobeerd en gekeken wat wel en niet werkt.
We gaan morgen dus bellen om een second opinion. Maar ik ben ook wel benieuwd of bokkers ervaring hebben in zo’n situatie.
maar ga dit zeker meenemen naar onze second opinion!
.
