Ik heb een lange tijd getwijfeld of ik dit topic moest maken of niet, want uiteindelijk moeten wij zelf de keuze maken over hoe nu verder.
Een tijd geleden dacht ik dat ik mijn hond moest laten inslapen, na veel overwegingen toch voor pijnstillers gekozen in de hoop dat dit de laatste maanden/ jaren kan vergemakkelijken.
Voordat we hiermee waren begonnen, ging het slecht, weinig willen eten, geen levenslust, niet meer willen wandelen en eigenlijk alleen maar slapen. De dag dat we naar de dierenarts gingen, kreeg ze weer een opleving, dierenarts vond haar er heel goed uitzien en kregen vervolgens pijnstillers mee.
Daar deed ze het 1,5 erg goed op. De begin de hond weer te worden die we kenden. Plezier in het leven, goed willen eten en drinken en de persoonlijkheid die we van haar gewend waren.
Nu is het sinds 1,5 week weer aan de slechtere kant. Nauwelijks willen eten, veel diarree, spugen en vooral veel slapen en niet willen wandelen. We hebben nieuwe pijnstillers met maagbeschermers geprobeerd, net zoals de oude pijnstillers met de maagbeschermers.
De hond wordt dit jaar 11 jaar, is van 62 kilo maar 58 kilo al afgevallen. Is dus een grote hond en ben me er zeker van bewust dat een gemiddelde grote hond minder oud wordt dan de kleinere honden. Een operatie is iets in die richting wil ik niet, mede vanwege haar leeftijd en dat wil ik haar niet aan doen. Bloed is gecheckt, daar kwam niets uit. Complete check was ook in orde, baarmoeder is wel iets aan de hand, we verdenken een ontsteking en daar heeft ze ook medicijnen voor gekregen.
Sommige mensen zeggen, probeer nog anti diarree remmers, iets voor haar ontlasting of andere pillen. Maar daardoor ga ik twijfelen, ze geniet van de vroege wandelingen, maar de rest hoeft niet meer van haar. Dus wanneer is genoeg genoeg? Waar trek je de lijn en hoe vindt je die lijn? Ik zit er meer mee dan dat ik dacht. De ene helft van mijn omgeving zegt dat ze klaar en op is, maar de andere helft vind dat ik nog dingen moet proberen..
Wat ik hiermee wil bereiken? Geen idee, mijn hart luchten en hopen dat iemand me misschien op het goede pad kan sturen
