Gistermiddag ging mijn vriend onze 2 katten (Texel, gecastreerde kater 5jaar & Emori, gesteriliseerde poes, 2 jaar) een zakje vlees geven. Dat krijgen ze soms, omdat het kan.
Ineens hoorden we een "bonk" en Emori lag op de grond. Mijn vriend zei tegen mij: "Wat ligt Smoorie er raar bij." (We noemden haar vaak Smoorie)
Ik kwam kijken en pakte haar op, ze was helemaal slap en het leek of ze adem hapte.
Meteen haar op de bank gelegd en geprobeerd haar te reanimeren terwijl ik de spoedlijn van de da belde. Snel naar de auto, mijn vriend op zijn sokken mee met Smoorie in zijn armen.
Maar het mocht niet baten... binnen 10 seconden was ze weg.
Huilend doorgereden naar de da. Wat was er gebeurd? Net speelde ze nog. Had nooit klachten, altijd vrolijk en blij en gezond geweest en ineens was ze dood...
Bij de da is ze bekeken; ze zag er perfect uit. Schone oogjes, schone oortjes, schoon bekje, schoon neusje, prachtige vacht, goed op gewicht. Aan de buitenkant niets anders te zien dan een "gezonde" goed verzorgde poes. Die ochtend net haar nageltjes geknipt...
Haar tandvlees echter was ineens blauwer dan blauw... dus de dierenarts heeft haar hartje aangeprikt, omdat het vermoeden er was dat ze een aangeboren hartafwijking had wat nooit gemerkt is, ondanks dat we haar keurig door de apk deden elk half jaar.
De dierenarts heeft 4 spuiten vol vocht uit haar hart gehaald... hoe dan?!
Ze was nooit benauwd en sjeeste altijd door het huis. Wat kon die kleine meid spelen. En in 1 klap wordt ze uit ons leven gerukt... wat doet dat pijn... ze heeft door dat vocht niet genoeg zuurstof gekregen waardoor ze in 1x gewoon zonder enige symptomen omviel en weg was. Ze heeft er, hopelijk, zelf niets van mee gekregen en er was niets wat wij eraan konden doen.
We hebben het nooit geweten en konden het ook nooit geweten hebben... Dit was symptoomloos. En zodra ze viel was ze al weg, haar ziel was al uit haar prachtige oogjes. We waren machteloos.
Ondanks dat wij weten dat wij echt niks konden... doet het pijn... het is zo oneerlijk. 13 mei pas 2 geworden en in 1 klap was ze weg... en dan het gevoel "wist ik het maar..." ik voel me nu een slecht baasje, want hoe kon ik dit niet weten? De dierenarts kent mij en die zegt wel dat ik altijd alles voor mijn beestjes doe en dat ik goed voor ze zorg en dat we dit nooit konden voorzien of voorkomen. Maar toch geef je, jezelf de schuld...
Huilend hebben wij afscheid genomen, ze zal worden gecremeerd en in een urntje naar huis komen. Maar wat had ik graag háár nog bij mij gehad.
Vermoedelijk had ze Hypertrofische cardiomyopathie (HCM).
Symptomen van HCM bij de kat
In het begin merkt u niets aan uw kat.
Pas als uw dierenarts een hartruis of een onregelmatige hartslag vindt, of als uw kat klachten ontwikkelt zoals benauwdheid, verlammingen of hersenafwijkingen, wordt de diagnose HCM gesteld.
Sommige katten overlijden plotseling, zonder andere symptomen.
Mijn vriend en ik zijn ontroostbaar en huilen alleen nog maar. We missen haar...
Vaarwel lieve Mama'sSmoorie.
We houden van je en missen je.
☆ 13-05-2020 / 21-05-2022 ☆
Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest dit even van mij afschrijven....
Sterkte met dit plotselinge verlies. 
Ben zoooo trots op mijn mannetje!!!
21-09-2017
. 
![[&]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeau")
