Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-22 11:19

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-22 11:19

@dierenfan vanuit jouw referentiekader begrijp ik je heftige reactie. Het is natuurlijk heel kwalijk als dieren moeten lijden vanuit een onvermogen van de baas om een moeilijke beslissing te nemen.
Tegelijkertijd denk ik oprecht dat het soms gewoon een dun lijntje is. Je wilt niet te vroeg zijn, maar zeker niet te laat. Ik heb al een aantal voorbeelden gelezen waarvan ik zelf al dacht: oei, ik weet niet of ik dat zou willen afwachten met mijn hond. Maar ik snap wel de overweging van die eigenaren. En ook dat anderen weer denken bij mijn hond: je bent te vroeg, hij heeft toch nog blije momenten en hij eet, drinkt, poept en plast.
Het is soms toch moeilijker dan het lijkt vanaf de zijlijn en meningen van wat acceptabel is verschillen ook. Neemt niet weg dat we denk ik allemaal het beste willen voor ons dier en het ons allemaal aan het hart gaat als het moment van afscheid nemen daar is...

**Geplaatst**: 04-02-22 12:29

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst: 04-02-22 12:29

Klopt helemaal Nymeria! Ik ben iemand die liever te vroeg in slaapt dan iets te laat. Dat geef ik toe. Ik kan absoluut niet mijn dieren zien lijden. Als ik weet dat inslapen uiteindelijk de enige juiste oplossing is dan gebeurt dat ook op tijd.
Onze husky reu kreeg de diagnose botkanker. Hij heeft na diagnose nog ongeveer een jaar een fantastisch leven gehad! Het moment van afscheid nemen was er voor ons toen volledige pijnstilling hem alsnog geen plezier gaven in boswandeling en hij na 10 minuten wandelen al bijna een week lang weer naar huis wou. Terwijl voor zijn ziek worden 2 uur bos volgens hem nog tekort was. Nu is onze husky teef de weg kwijt. 11 jaar, kennelsyndroom, ze voelt zich niet meer veilig in huis en tuin. Ze krijgt nu al weken alprazolam om de cirkel te doorbreken die ontstaan is tijdens het..... Vuurwerk oud/nieuw. Het ging onverwachts gigantisch tekeer en ze is nog steeds bang. Ze had al vele issues door kennelsyndroom wat ze heeft maar dit is erg heftig. De dierenarts en wij zijn inmiddels door alle opties heen. Geestelijk lijden is heel heftig. Ze trekt ook de rest van de roedel mee wat het nog ingewikkelder maakt.
Wij zijn absoluut niet van snel opgeven maar ergens moet je een grens trekken. Niet meer zindelijk, angst, slopen, paniek, weinig eetlust, doodmoe, nergens plezier in... We zitten nu in de periode om medicatie af te bouwen. De medicijnen gaven helaas eerder negatief dan positief resultaat. Ze krijgt overigens ook ondersteuning uit homeopathische hoek. Alles in overleg met dierenarts. Ergens hopen we op een wonder maar we beseffen ook dat het feit dat we ze al 7 jaar haar bij ons hebben al een wonder op zich is. Toen werd niet gedacht dat ze zich nog zo goed zou kunnen aanpassen en plezier in het leven zou gaan krijgen!