
Havanna is een 12 jaar oude podenco-mix met rugzakje. Vorig jaar had ze een 'episode' met extreem veel hijgen, door de dierenarts niet serieus genomen, zonder medicatie over gegaan. Dit jaar herhaling, naar andere dierenarts gegaan. Die constateerde (op basis van gedrag) extreem slecht zicht, vermoedde dementie en heeft Vitofylin voorgeschreven. Het hijgen en de onrust werden desondanks steeds erger, tot ik uit pure wanhoop de dosering Vito verdubbeld heb, toen kwam er rust. Daarna hebben we weer af kunnen bouwen naar halve dosering zonder problemen.
Inmiddels gaat ze nog steeds best goed, alleen kan ze niet alleen zijn. Dan gaat ze paniekerig blaffen, hijgen, kwijlen, klimt op de meubels, etc. 's Nachts werd het blaffen al lange tijd steeds erger, dus nu slaapt ze al ruim een half jaar bij mij op zolder. Dat gíng prima... alleen wordt ze nu steeds eerder wakker en begint te dwalen. Loopt zichzelf vast, etc. Duidelijk in de war. Ook wil ze duidelijk naar beneden. Ik heb een tijd geprobeerd haar rustig weer naar haar mand te dirigeren, werkt niet. Ik laat haar er vaak maar uit, dan gaat ze beneden paniekerig staan blaffen. Wordt niemand gelukkig van natuurlijk, ook zij niet. Zodra er iemand beneden is, is het goed.
Geprobeerd de Vito weer op te hogen, maar dat maakt eigenlijk geen verschil. Ook niet voor haar verdere gedrag overdag.
We hebben nog een hondje, die slaapt beneden, haar aanwezigheid maakt geen verschil voor Havanna.
Ik lees her en der dingen over melatonine, valium....zijn er dingen die we kunnen proberen ter ondersteuning? Kalmerende brokken hebben we geprobeerd, maar deed eigenlijk niks. Ik zou zó graag weer eens langer willen slapen dan tot 5u

Ze is verder echt happy. Wel een rare druif af en toe, maar dat was ze altijd al

Ze is overigens niet vaak alleen thuis, maar heeft dus wel al last als we allemaal boven zijn en zij beneden is.
Iemand tips, ideeën?