Geplaatst 
Lieve Snoopy is onverwacht afgelopen donderdag overleden
.*08-06-2007 †03-06-2021
Zoals in dit topic te lezen is: https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=73&t=1976130&hilit=alweer+een+zieke+kat&start=25 hebben we anderhalf jaar geleden geworsteld met haar schildklier problemen. Dat is gelukkig het afgelopen jaar heel goed gegaan. Toch is Snoopje tegen de verwachtingen in donderdag ochtend 3 juni rond 10.00 uur overleden bij de dierenarts.
De dagen voor haar overlijden:
Op vrijdag 21 mei was ik bij mijn moeder en toen viel me op dat Snoopy het eten van de andere kat (Laila) niet probeerde op te eten. Normaal gesproken zat ze daar op te azen, dus dit was een beetje apart. We hebben Snoopy toen gelijk gewogen en ze was wel wat afgevallen (5,16 kg, twee maanden daarvoor woog ze 5,44 kg). We maakten ons niet gelijk zorgen, want Snoopy schommelt altijd wel wat in haar gewicht, o.a. door haar schildklier. Sinds 2 dagen lag er ook af en toe kots in de woonkamer, aangezien er drie katten in huis wonen was niet duidelijk van wie dit was. Pas toen mijn moeder Snoopy een keer zag overgeven was dit duidelijk.
Op dinsdag 25 mei is mijn moeder met Snoopy naar de dierenarts gegaan, ik kon helaas niet mee door mijn stage. Bij de dierenarts bleek ze hele lichte ondertemperatuur te hebben (37,9), dus heeft ze een infuus met vocht gehad. Ook werd haar hele bekje goed bekeken, aangezien het voor ons thuis eruit zag dat Snoopy veel moeite had met het eten van brokjes. Aan de tanden was helemaal niks te zien... We hebben pijnstilling mee naar huis gekregen en anti misselijkheids pilletjes (Cerenia).
Bij thuiskomst leek het even wat beter te gaan, maar dit bleek een korte opleving te zijn. Het eten ging nog steeds moeizaam en Snoopy was duidelijk niet zichzelf. Normaal was ze heel knuffelig, maar nu kwam ze even langs voor een aai en ging daarna weer ergens liggen. Donderdag 27 mei heeft mijn moeder weer de dierenarts gebeld, zij heeft gezegd dat het belangrijk was dat ze iets eet, wat voor eten maakt voor nu even niet uit. Ik ben toen naar een tuincentrum gereden en ik heb daar verschillende soorten zachtvoer en vloeibare snoepjes gekocht. Zacht voer eten ging makkelijker dan brokjes, dus daar zijn we helemaal op over gestapt.
In het weekend ging het niet beter, eerder slechter. Eten ging heel moeizaam, ook al leek het wel alsof ze het graag wilde. Ze bleef ook afvallen (tot ongeveer 5,00 kg). Ik begon me steeds meer zorgen te maken. Maandag 31 mei heeft mijn moeder weer de dierenarts gebeld, daar konden we dinsdag om 12.15 terecht.
Dinsdag 1 juni ben ik naar mijn moeder toe gegaan zodat ik mee kon naar de dierenarts. Dat probeer ik altijd te doen als één van de katten van mijn moeder daarheen gaat. Ik ben met ze opgegroeid, dus het voelt ook alsof het mijn katten zijn. In de auto zit Snoopy altijd aan een tuigje met gesp die vastgeklikt kan worden in de auto. Op die manier is ze het makkelijkst te vervoeren.
Dit was vlak voordat we naar de dierenarts gingen, ze was helemaal bovenin de krabpaal gaan liggen en kwam eruit toen ze mij hoorde:
Dit was tijdens het wachten bij de dierenarts, dit is de laatste foto waarop Snoopy nog leefde
Bij de dierenarts is ze heel uitgebreid onderzocht, maar er kon niet een duidelijke oorzaak aangewezen worden. Het enige wat opviel is dat haar tong meer naar links bewoog, als deze aangeraakt werd, dan dat ie naar rechts bewoog. De dierenarts wilde Snoopy beter onderzoeken en stelde voor om haar twee dagen op te nemen. Zo kon ze goed zien wat er gebeurde als ze ging eten en drinken (eventueel ook dwangvoeren). Ook ging ze bloed afnemen en kreeg ze een infuus met vocht, want ze had weer een beetje ondertemperatuur en dat wijst op uitdroging. Dat ze opgenomen moest worden maakte me verdrietig, maar het zorgde ook voor wat rust; nu zou eindelijk duidelijk worden wat er aan de hand is. We hebben dag gezegd tegen Snoopy en konden de volgende dag bellen voor een update.
Woensdag heeft mijn moeder gebeld en er waren geen bijzonderheden, ze was niet achteruit gegaan, maar ook niet vooruit. Dus we gingen weer verder afwachten tot donderdag.
De dag dat ze is overleden:
Donderdagochtend werd mijn moeder rond 9.25 gebeld door de assistente. Zij vertelde dat er slecht nieuws was, Snoopy was aan het doodgaan. De dierenarts was er al bijna en de assistente belde voor toestemming om te starten met morfine. Ook vroeg ze of ze moest wachten tot mijn moeder er zou zijn. Mijn moeder heeft gelijk toestemming gegeven voor de morfine en het inslapen en is gelijk in de auto gesprongen (het is 20 minuten rijden). Eenmaal bij de dierenarts was Snoopy al helemaal verdoofd en ontspannen door de morfine, toen de dierenarts haar wilde inslapen hoefde het al niet meer. Haar hartje was al gestopt....
Dit had echt niemand zien aankomen en het was dan ook een schok voor iedereen. Snoopy was zeker niet helemaal lekker, maar dat ze zo snel zou overlijden is echt niet te bevatten. Mijn moeder heeft nog met de dierenarts gesproken en achteraf is nu de waarschijnlijke oorzaak een hersentumor of een tumor hoog in het ruggenmerg. De assistente vond Snoopy met haar voorpoten helemaal gestrekt en haar achterpoten verlamd. Snoopy heeft geen enkel symptoom gehad van een hersentumor, dus dat de dierenarts het niet heeft gezien is haar niet kwalijk te nemen. Ook als we er eerder achter waren gekomen, was ze niet te redden geweest. Dat geeft toch wel een beetje troost, ondanks dat ik het nog steeds heel verdrietig vindt dat ze niet thuis is ingeslapen. Maar als zelfs de dierenarts het niet aan ziet komen...
Het uitgebreide bloedonderzoek wat gedaan was toonde geen afwijkingen, alleen een lichte achteruitgang van de nieren. Ook hieraan was dus niks te zien (de uitslag was binnen gekomen toen Snoopy net was overleden).
Dag lieve Snoopy, je zal gemist worden, door ons, maar ook door je twee lieve vriendjes Laila en Vince
Snoopy wordt individueel gecremeerd en zal daarna een mooi plekje bij mij thuis krijgen, naast haar vriendje Sjaakie
.
Snoopy (met Sjaakie) als kitten:
. Vandaag zou ze 14 jaar geworden zijn, zo'n dag vlak erna doet toch wel extra pijn 