Geplaatst Ik woon nu een jaar in mijn huis. Helaas heeft mijn kat sinds deze winter besloten dat hij niet tegen gesloten deuren kan. In het vorige huis stond altijd alles open omdat het kattenluik uitkwam in de keuken en ik dus de kamerdeur niet dicht kon doen. Hij kon vrij het hele huis door. In dit huis heb ik er heel bewust voor gekozen om het kattenluik in de tuindeur in de woonkamer te plaatsen, zodat ik de gangdeur dicht kan houden als het koud is, en ik niet voor niets stook. In de woonkamer hebben ze slaapplekken, eten en drinken, en is het lekker warm. Geen enkele reden om perse ergens anders in huis te willen zijn dus.
Helaas, Freek is het hier absoluut niet mee eens. Het gaat een uur goed, het gaat twee uur goed, maar dan wil hij ab-so-luut de gang in. Krabben aan de deur, mauwen, naar me toe rennen, weer naar de deur rennen, gillen; hij gaat echt door tot ik hem eruit laat. Prima, ik heb er geen probleem mee om af en toe even de deur voor hem open te doen. Als hij er dan door kan dan crosst hij er ook echt doorheen alsof zijn leven er vanaf hangt, om na een meter of 4 te denken "wacht eens even... wat ging ik hier eigenlijk doen?". Dat gebeurd met iedere deur; als ik de voordeur open doe is het t zelfde verhaal; sprint naar buiten en na 4 meter denken "maar ik wil helemaal niet buiten zijn". Meestal zit hij eerder weer in de woonkamer/binnen dan dat ik weer op de bank zit, en gaat rustig op een stoel liggen slapen. Tot ik de deur dichtdoe, dan begint het feest opnieuw
.Nu begint hij ook aan andere deuren te krabben. De trapkast, de badkamer, de bijkeuken, het toilet. Plekken waar hij alleen maar komt als ik er ook moet zijn. Ik moet toch toegeven dat ik geen zin heb om alles continue open te laten staan omdat de kat besloten heeft dat de deur niet dicht mag zijn.
Heeft iemand ideeën hoe ik Freek snel en efficiënt duidelijk kan maken dat ik niet de hele dag portier voor hem ga staan spelen?
