Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-21 09:53

Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-21 09:53

Moeilijk om een titel te vinden die het verhaal goed samenvat.

Wij hebben een hond van 10 jaar oud nu. Een lieverd, geen makkelijke hond, maar wel eentje waarmee we konden lezen en schrijven.
Ruim 5 jaar geleden werd onze hond ziek. Een heel lang verhaal, destijds hier een topic over bijgehouden ([BB] even mijn verdriet kwijt, wat heeft onze hond?), maar samengevat: na 3 jaar gissen en verkeerde diagnoses bleek onze hond een ontsteking in haar hersenen te hebben. De neuroloog vond het toen al lastig om aan te geven wat dit zou betekenen. Er was toen al wat schade te zien en het verloop kon hij niet goed inschatten. De epilepsie-achtige klachten werden door prednison minder omdat de ontsteking daardoor weg ging en nu is ze vrijwel zonder medicijnen, ze krijgt heel af en toe (meestal bij stress) nog prednison en daarmee zijn de aanvallen ook weg.

Echter, we zien het afgelopen jaar (jaren) haar achteruit gaan. Buiten wandelen was al moeilijk, ik denk dat ze de prikkels moeilijk verwerkt en ze is extreem langzaam buiten. Tenzij we eten meenemen is het echt niet haalbaar verder dan het einde van de straat te lopen.
En de laatste maanden komt daar een extreme obsessie voor ons eten bij. Het is geen honger, want eigen eten blijft staan, maar echt obsessief gedrag: eten wordt uit je handen gegrist als ze de kans krijgt, of van tafel gestolen. Na het diner wordt de kinderstoel en de grond er omheen minstens een half uur afgelikt. Dat heeft er toe geleidt dat ze niet meer in de kamer mag zijn als er gegeten wordt, maar haar wegsturen en streng corrigeren rondom eten kan leiden tot agressief gedrag waarbij ze gromt en jankt.

Aangezien hier ook een peuter loopt zijn er af en toe successen voor haar want die handjes hebben precies dezelfde hoogte en hij is wat minder behendig. Maar tegelijkertijd zit daar ook mijn zorg. Op dit moment is hij niet in staat om de hond te corrigeren dus ze valt niet uit naar hem, maar ik wil daarin ook geen risico nemen.

Als het een gewoon gedragsprobleem is vind ik dat je daar aan moet werken met elkaar, maar ik zie nu dat het gewoon een gevolg is van haar hersenen die slecht functioneren. Op andere fronten gaat ze ook achteruit, maar dat levert minder problemen op. Trainen is eigenlijk geen optie meer voor haar, die concentratie heeft ze niet meer.
Is dit dan een punt om met elkaar te besluiten dat het klaar is voor haar? Ik vind het zo moeilijk omdat ze lichamelijk niet volledig op is nu. Maar wachten tot dat moment voelt ook wel heel verkeerd..

**Geplaatst**: 24-03-21 09:58

Geplaatst: 24-03-21 09:58

Volgens mij weet je in je hart het antwoord al :(:)

**Geplaatst**: 24-03-21 10:00

Geplaatst: 24-03-21 10:00

Zoals ik het zie hebben jullie alles gedaan wat jullie konden om het haar zo aangenaam mogelijk te maken. Wij hebben een hond die in mindere mate agressief is (puur karakter) en al een paar keer heeft gehapt naar ons kind. Wij waren en zijn daar erg intensief mee bezig en nu onze dochter een leeftijd heeft bereikt waarop ze de hond zelf al kan wegsturen is het heel sterk verbeterd. Maar ik kan jou zeggen dat ons huis volledig was ingericht om hond en kind gescheiden te kunnen houden en de stress die je als ouder ervaart daarrond niet min is.

Nu lees ik bij jou dat het niet te trainen is en het gedrag heel waarschijnlijk enkel gaat toenemen. Ik zou haar laten gaan. Het gaat voor geen enkele partij aangenaam zijn om een constante stress te ervaren. Jullie uit schrik dat er wat gaat gebeuren, de hond omwille van het corrigeren wat eigenlijk niet meer aankomt bij haar. Aller sinds heel erg veel sterkte. Geen gemakkelijke keuze.

**Geplaatst**: 24-03-21 10:02

Geplaatst: 24-03-21 10:02

fransje23 schreef:
Volgens mij weet je in je hart het antwoord al

Dat denk ik ook.
Misschien kun je nog eens met je DA overleggen als je wat meer bevestiging wilt. Dat zou ik zelf doen namelijk.

Afscheid nemen is nooit leuk.

**Geplaatst**: 24-03-21 10:03

Geplaatst: 24-03-21 10:03

Kun je de hond en peuter niet gescheiden houden? Of desnoods alleen als er eten bij is?
En wat zegt je dierenarts trouwens, vinden zij dit een reden om in te slapen, dat is ook heel belangrijk

**Geplaatst**: 24-03-21 10:04

Geplaatst: 24-03-21 10:04

Poeh, voor mij zou dit wel heel duidelijk zijn.. waarom wachten tot het echt verkeerd gaat? Geef haar nog een paar mooie momenten en laat haar gaan :knuffel:

**Geplaatst**: 24-03-21 10:05

Geplaatst: 24-03-21 10:05

Onze oude hond was al een poos dement. Daar konden we prima mee leven,totdat de kinderen gevaar gingen lopen. Dezelfde dag nog laten inslapen na overleg met de dierenarts.
Dus ik zou overleggen met de da.
Sterkte.

**Geplaatst**: 24-03-21 10:21

Geplaatst: 24-03-21 10:21

Zo te lezen lijk je rationeel gezien wel een soort van 'keus' gemaakt te hebben al in je hoofd, maar het emotionele deel van je is er natuurlijk ook nog. Het blijft zo moeilijk. Ons werd de keus Echt uit handen genomen en er was gewoon geen andere optie meer, maar als je zelf die knoop moet doorhakken/een grens moet trekken, is dat gewoon moeilijk.

Ik ga denk ik wel mee met bovenstaande reacties; ik zou zelf ook niet durven afwachten tot het een keer fout gaat. Je hebt geen idee wat er voor eventueel meer ernstige reacties kunnen komen en zeker met een jong kindje in huis, vind ik dat best eng. En vanaf hier kan het in principe alleen maar (snel) erger worden en dat allemaal dan zien gebeuren, misschien ook nog gruwelijk fout zien gaan, en dat dat je laatste herinneringen zijn... Maar het is voor ons een ver van onze bed show en makkelijk gezegd natuurlijk.

Ik zou ook zeker nog eens met de DA overleggen bv. Even samen alles goed doorspreken.
Heel veel sterkte met deze moeilijke situatie.

Laatst bijgewerkt door cursebreaker op 24-03-21 10:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-03-21 10:22

Geplaatst: 24-03-21 10:22

dubbelpost

Laatst bijgewerkt door Gea99 op 24-03-21 10:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-21 10:23

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-21 10:23

Summerdreams schreef:
Kun je de hond en peuter niet gescheiden houden? Of desnoods alleen als er eten bij is?
En wat zegt je dierenarts trouwens, vinden zij dit een reden om in te slapen, dat is ook heel belangrijk

Dat is waar het nu ook op neerkomt inderdaad. Maar er zijn gewoon onbewaakte ogenblikken dat het toch gebeurt. Hond is in de serre, peuter in het woonhuis, maar bijvoorbeeld vanochtend ging peuter met een stukje brood in handen naar de opvang en moet dan in de serre de jas aantrekken. Je staat er naast op 15cm afstand en toch is ze dan nog behendig genoeg. Bij mij probeert ze het soms ook maar mijn handen zitten natuurlijk wat hoger waardoor het meestal niet lukt.
Maar even de deur open als er nig wat op tafel staat betekend gewoon dat het weg is. Dan is ze ineens nog razendsnel.

Bovendien vind ik het ook wel heel sneu dat de hond zo de hele dag afgezonderd wordt. Mijn man werkt nu thuis in de serre waardoor er wel wat contact is, maar als dat voorbij is betekend dat dat ze dagenlang de hele dag achter ligt in haar uppie.

Bedankt voor de verdere reacties :(:)

ik denk dat jullie gelijk hebben dat we in ons hart weten wat er staat te gebeuren. Een afspraak met de dierenarts om nog te overleggen is uiteraard een volgende stap. Ze krijgt nu weer prednison om te kijken of dat wat verandert, maar dat denk ik niet aangezien we het idee hebben dat het echt schade is nu en geen ontsteking.

Het voelt als een dement dametje met gedrasproblemen nu en ik vind het gewoon heel moeilijk om daarop te beslissen dat het klaar is merk ik.
Op dit moment heb ik niet het idee dat er gevaar is voor de peuter, maar jullie hebben gelijk dat we niet weten hoe dit gedrag ontwikkeld. Dat is ook ons sterkste argument.

**Geplaatst**: 24-03-21 10:33

Geplaatst: 24-03-21 10:33

Prednison zorgt voor nog ergere vreetbuien, hier was een hond in de opvang die kreeg ook prednison en die vrat alles op,sokken, papier echt alles.Dit is geen doen, zoals al eerder is gezegd weet je zelf het antwoord al.

**Geplaatst**: 24-03-21 10:33

Geplaatst: 24-03-21 10:33

Ik vind dat je heel veel gedaan hebt voor dit dier. Ook vanuit dit dier kijkende is het genoeg.

Even voor de vergelijking in jouw hoofd:

Als ik zelf een oude demente sok was met gedragsproblemen zou ik ook liever nog gaan terwijl ik nog nabijheid had van mijn familie en niets fout had gedaan.

Liever dat dan dat ik straks echt alleen opgesloten zit of dat ik iemand echt iets aangedaan had.

Liever een jaar korter met waardigheid en liefde, dan rekken waardoor het misschien fout gaat en de beslissing genomen word met een 'nare achtergrond'

**Geplaatst**: 24-03-21 10:42

Geplaatst: 24-03-21 10:42

Heel simpel, in laten slapen, het dier heeft zo te horen geen leven meer. Niet door jullie, maar door de hersenschade. Dat ze lichamelijk dan niet op is dat zal, maar geestelijk lijdt ze des te meer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-21 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-21 10:44

marleen_usar schreef:
Prednison zorgt voor nog ergere vreetbuien, hier was een hond in de opvang die kreeg ook prednison en die vrat alles op,sokken, papier echt alles.Dit is geen doen, zoals al eerder is gezegd weet je zelf het antwoord al.

We weten wat prednison doet, zoals je ziet hebben we al jaren ervaring met prednison bij deze hond

**Geplaatst**: 24-03-21 10:52

Re: Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst: 24-03-21 10:52

Wat je ook besluit, een dikke virtuele knuffel voor jou.
Ik weet hoe moeilijk het is.

**Geplaatst**: 24-03-21 11:43

Re: Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst: 24-03-21 11:43

wat ontzettend verdrietig om dit verhaal te lezen. Ik heb er eigenlijk weinig zinnigs over te zeggen ik wil je alleen maar heel veel sterkte wensen! Zo moeilijk.

**Geplaatst**: 24-03-21 11:51

Re: Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst: 24-03-21 11:51

Je hebt echt je beste gegeven als ik dit lees. Je onderbuikgevoel zegt je nu dat er binnenkort een veilige grens overschreden gaat worden maar je rationaliteit wil nog niet met dat gevoel mee.
Ik zou op je gevoel vertrouwen, hoe sneu het ook is. Voor de hond is het ook geen beter leven als straks alles gescheiden moet blijven.

**Geplaatst**: 24-03-21 11:54

Geplaatst: 24-03-21 11:54

Liever een jaar korter met waardigheid en liefde, dan rekken waardoor het misschien fout gaat en de beslissing genomen word met een 'nare achtergrond'
Ik vind dit een hele mooie van ruitje, en sta zelf ook 100% achter deze visie, hoe moeilijk het soms ook is. Dieren leven in het nu, niet in het morgen. Je hebt echt enorm veel gedaan voor je hond en mag ook trots zijn op jezelf daarop. Veel succes en sterkte met je keuzes. :knuffel:

**Geplaatst**: 24-03-21 11:55

Geplaatst: 24-03-21 11:55

umm je weet het antwoord zelf al, je kind gaat boven alles en blijft er maar 1 ding over!
Ik heb het zelf als kind ervaren hoe het is met een gevaarlijke hond op het erf die was dus uitgebroken uit zijn kennel en
ging helemaal los in de aanval, littekens genezen de tijd verzacht veel maar beperkingen gaan nooit meer weg en dat neem ik mijn ouders kwalijk grijp in voor je te laat bent en er je leven lang spijt van hebt. en een onschuldig persoontje zijn leven lang met de gevolgen van de foute keuze van zijn ouders moet dealen!.
Ook nu zijn we 38 jaar verder elke dag heb ik beperkingen en heb ik zenuwpijn wil je dat voor je kind als het noodlot toe slaat?

**Geplaatst**: 24-03-21 11:58

Geplaatst: 24-03-21 11:58

Als ik als buitenstaander je verhaal lees, zeg ik; Laat haar inslapen. Je hebt er veel aan gedaan en er ontstaan nu risico's die ook een keer precies verkeerd kunnen uitvallen.
Natuurlijk kan je nog erg veel aanpassen, maar is dat wel fijn voor de hond en jullie zelf? Wil je dat je de hond moet opsluiten, apart houden etc? Zelfs met medicatie ben je vooral aan het rekken.

Neemt niet weg dat het voor een buitenstaander makkelijker is. Jij moet die beslissing nemen en ook de dag gaan kiezen. Dat is onwijs zwaar en hard.

Maar gezien je dit nu schrijft denk ik wel dat je ook vooral bevestiging zoekt en wel weet dat het de beste en veiligste beslissing is.

Sterkte!

**Geplaatst**: 24-03-21 12:02

Re: Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst: 24-03-21 12:02

Je schrijft alsof je de bevestiging zoekt.

Ik denk dat je jezelf moet afvragen of je het dier nog een hondwaardig leven kan geven én of het veilig blijft voor de kleine.

Maar moeilijk is het zeker :(:)

**Geplaatst**: 01-04-21 13:30

Re: Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst: 01-04-21 13:30

Ongeremd eetgedrag komt ook bij mensen met dementie voor, kan maar zo zijn dat er nu na jaren toch voortschrijdende schade zit in het koppie. Heel moeilijk maar ik zou ook, wanneer in mijn ogen het niet meer hondwaardig is, afgezonderd van de roedel om te blijven leven, haar laten gaan .

**Geplaatst**: 01-04-21 13:41

Re: Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst: 01-04-21 13:41

Bewust gevaarlijk gedrag naar mensen vindt ik echt not done.

Ik hou heel veel van mijn dieren, maar als bewust gevaarlijk gedrag tonen dan zal ik juist uit liefde zo goed mogelijk corigeren omdat in mijn ogen dieren die gevaarlijk zijn naar andere mensen geen optie is.

Is zo dier bijv paard niet te redden dan zal ik mijn verantwoordelijkheid nemen en in ergste geval laten inslapen.

Je zou toch niet willen dat iemand door het toe doen van je dier levenslangletsel hebben.

**Geplaatst**: 01-04-21 13:44

Re: Hersenschade en moeilijk gedrag, wanneer is de maat vol?

Geplaatst: 01-04-21 13:44

De maat is vol als (een deel van) het gezin constant op zijn tenen loopt en constant alert is om te voorkomen dat er ongelukken gebeuren door toedoen van, in dit geval, de hond.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-21 13:50

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-21 13:50

bigone schreef:
Ongeremd eetgedrag komt ook bij mensen met dementie voor, kan maar zo zijn dat er nu na jaren toch voortschrijdende schade zit in het koppie. Heel moeilijk maar ik zou ook, wanneer in mijn ogen het niet meer hondwaardig is, afgezonderd van de roedel om te blijven leven, haar laten gaan .

Ik zie idd ook heel veel overeenkomsten met dementie inderdaad in haar gedrag.

Voor as vrijdag staat iig een afspraak met de DA om het te bespreken en te kijken wat zijn idee is