Ik heb een oudere poes thuis, 4 jaar geleden geadopteerd uit het asiel met het idee, laten we haar nog een goed laatste jaar geven (ze had toen staar, slecht gebit). Ze is gevonden en naar het asiel gebracht dus geschiedenis niet bekend, de DA schatte haar toen rond de 14. Staar ging snel beter en voor haar gebit is ze onder narcose geweest en zijn 8 kiezen getrokken.
Ze is altijd erg honkvast geweest op haar mandje op de bank, haar voerbakje wat ernaast staat en het enige uitje wat ze maakte was naar te kattenbak of op onze schoot. Ze is inmiddels 2x met ons mee verhuisd. Sinds een paar maanden loopt ze op eens overal op de benedenverdieping, mauwend om aandacht/voer (vlees;)). Soms als we haar vlees hebben gegeven staat ze na 1 min (terwijl haar bak nog vol is) weer op tafel te mauwen. Ze wordt ook steeds brutaler, als ik mijn eten even op tafel zet springt ze er in 1 seconde op om het zelf op te eten. Na een paar keer dr af te hebben gejaagd doet ze het nog steeds

Van de week waren we haar ook kwijt, ze was opeens naar boven gelopen en daar op bed gaan liggen, dit had ze vroeger nooit gedaan. Soms hoor je haar ook paniekerig mauwen als ze weer eens op een nieuwe plek staat, dan weet ze niet meer waar ze is. Ik denk dat ze een beetje dementerend is. Naast het mentale stuk valt ze laatste tijd erg veel af en verzorgt ze haar vacht niet meer (snel klitten). Ook spuugt ze minimaal 1x in de 2 dagen haar voer uit. Afgelopen jaren ook vaak met haar naar de dierenarts geweest omdat ze bloed bij ontlasting had en daarbij veel overgaf. Na metacam en anti-kots pillen ging het vaak snel beter. Laatste tijd heeft ze hier geen last meer van (wel al minstens 4*300 euro uitgegeven omdat de dierenarts toch elke keer alles wilde onderzoeken.. urine, bloed, dag ter observatie etc.). Ze eet nog wel en, op af en toe een ongelukje na doet ze het ook nog op de kattenbak.
Ik vraag mij vaak af; wanneer is het genoeg voor haar en waar trekken we de lijn. Zolang ze eet, naar de kattenbak gaat, actief is en om aandacht vraagt is het voor mij nog geen reden om haar te laten gaan. Maar toch, dat ze af en toe zo in paniek is, overgeeft en zichzelf helemaal niet is is toch dierenarts materiaal.
Hebben jullie iets soortgelijks meegemaakt? Wat deden jullie in deze situatie? Ik ga vanmiddag sowieso de dierenarts nog even bellen voor advies. Ik wil alleen wel grenzen stellen met wat we nog aan haar willen behandelen omdat ze enorm veel stress heeft van een ritje naar de dierenarts.