Sinds 5 weken zijn ik en mijn partner adoptanten van een Podenco, een Spaans type windhond en dus ook per definitie jachthond. Het is een gecastreerde reu van bijna 9 maanden oud. De hond is na 2 dagen reizen uit Spanje eerst geadopteerd geweest met 7 maanden bij een dame met kinderen, welke hem vervolgens na twee dagen weer terug wilde geven aan de stichting, maar helaas hem eerst bij vrienden dropte. Daar is de hond drie dagen gebleven tot wij hem adopteerden. De hond bleek giardia te hebben en na twee weken van flink ziek zijn en twee antibioticakuren verder sterkt hij nu goed aan. Vreselijke start dus al met al voor zo'n hond.
In huis gedraagt hij zich na de derde week erg netjes. Katten zijn geaccepteerd, het huis is geen attractiepark, eten van tafel mag niet, plaats is plaats, niet tegen t aanrecht springen etc. Buiten lopen tussen de eenden en kraaien gaat prima. Andere honden zijn na wat socialisatie ook geen probleem. Er zijn echter wel twee enorme problemen waar we tegen aanlopen:
- Alle mannen die hem niet koetiejkoetiej benaderen zijn een reden om direct naar op te springen en te blaffen en te grommen. Of dat nu hardlopers, bouwvakkers of buren zijn die buiten staan te praten en niet eens op een passerende hond letten. Agressie uit onzekerheid en angst. Vrouwen zijn geen issue.
- Zwaluwen of laagvliegende andere vogels. Absolute hysterie. En dan bedoel ik echt hysterisch. Janken, blaffen, jammeren, trekken, door de lucht springen, hij gaat non stop door. Ik kom net terug van een uur durende stop op een veld waar zo'n 30 zwaluwen over en weer vliegen. Ik had de bedoeling net als met een paard een desensibilisatie te gaan doen, waarbij met negeren, kort corrigeren en belonen voor goed gedrag ik had geschat dat het na een half uurtje wel op zou houden of in elk geval zou minderen. Resultaat was dat ik op een gegeven moment een man of 10 als publiek had om te kijken wat ik mijn hond aandeed door t lawaai wat ie produceerde. En eerlijk, als ik ergens zou fietsen zou ik ook gaan kijken of iemand niet echt zijn hond in elkaar aan het trappen was. Na wat nagaan wat de oorsprong van dit gedrag is kan het aannemelijk zijn dat hij is aangezet tot half dode vogels op een vlakte proberen te vangen en terug te brengen voor de jager.
Hij is dan volgens de stichting ook vermoedelijk gebruikt als beginnend jager en toen in ieder geval in een schuur gedumpt om dood te gaan zonder eten en drinken. Wij hebben thuis echt wel wat ervaring met shelter honden uit Spanje die ook gejaagd hebben. Meerdere herplaatsers al in bezit gehad, welke ook hele moeilijke honden betreft. Mijn moeder heeft al vanaf de 70-er jaren honden en ook met verschillende verenigingen honden getraind. Bull terriers, Galgo's, Bouviers, allemaal bekend terrein, maar ook de Podenco is haar een raadsel wat we nog meer kunnen doen dan we al doen.
Ik ben niet op zoek naar een puppycursus oid. Dat stadium is hij voorbij in de zin van toegevoegde waarde en daarnaast hebben we hem al geleerd wat zit, plaats, kom hier is en pakt hij de regels voor in huis en buiten goed op, is hij verder goed te sturen en leert hij snel. Socialisatie zorgen we uiteraard ook voor.
Waar ik wel naar op zoek ben is advies wat voor soort cursus wel bij hem past om de twee grote problemen aan te kunnen pakken. Ik merk dat er over het algemeen genomen veel commercieel belang is bij het contacten van gedragstherapeuten en verenigingen welke cursussen organiseren. Hierdoor vind ik het lastig te bepalen welke voor ons een goede stap zou zijn.
Respect voor het lezen van het hele verhaal

