Geplaatst Ik woon aan de rand van de Veluwe en ga elke week wel zo'n 2x wandelen (als het niet zulk pokkeweer is als vandaag
), vaak samen met mijn moeder. We wonen vlakbij het Aardhuis, een natuurgebied met zgn 'wildgarantie', er lopen onder andere edelherten en damherten. Mijn moeder had gehoord dat daar in juni kans was om vliegende herten te spotten. Die hadden we allebei nog nooit gezien en stonden wel op onze wishlist. Vliegend herten zijn (zeer) zeldzaam in NL en kunnen tot wel 9 cm in lengte worden. Ze zien er gevaarlijk uit maar hun 'kaken' (het zgn gewei van de mannetjes waar ze hun naam aan te danken hebben) zijn voor de mens ongevaarlijk, ze zijn vooral om andere mannetjes te imponeren.Er staat bij binnenkomst van het park een gigantische 'blokhut', aka het voormalig jachtchalet van koning Willem III, tegenwoordig een bezoekers- en natuurvoorlichtingscentrum van Kroondomeinen Het Loo, gebouwd in 1861. Toegang tot het park kost 2 euro, bij de ingang staat een pinautomaat.
Maar goed, we kwamen voor de vliegende herten. Daarvoor hoefden we eigenlijk het park niet eens in
want toen we de N-weg afdraaiden, het wildrooster overstaken en het grindpad richting de ingang opreden, stond er al een auto geparkeerd langs de weg. Een meneer stond bij een eikenboom omhoog te kijken, mijn moeder zei nog: "Oh, daar zullen vast eikenprocessierupsen zitten", maar even verderop zat een vrouw met een camera bij de stam van een boom en we zagen het vliegend hert letterlijk vanuit de auto al zitten. Dus wij ook uitgestapt, man wat een beest 
Die vrouw zei dat ze er al wel 5 hadden gezien, dat ze ze vooral op dood eikenhout gezien had en opvallend: er waren ook veel hoornaars bij in de buurt.
We parkeerden de auto en besloten de gele route (5,4 km) te gaan lopen. Er zijn verschillende routes met kleuren aangegeven in verschillende afstanden, maar wel slecht aangegeven vonden we. Nog geen 500 meter verder stond mijn moeder er bijna bovenop een vliegend hert
waar we in alle rust wat betere foto's van konden maken.
Deze foto heeft mijn moeder gemaakt:
Stukje verderop was een wildkijkhut waar we inderdaad in de verte een groep edelherten zagen lopen. Ik had mijn goede camera niet bij me, alleen mijn mobiel dus daar geen foto's van.
Nog wat meer foto's van de route:
Kleine vuurvlinder, vrouwtje.
Mijn oog stuitte onderweg ook nog op een los (vliegend herten-) gewei en ergens op de grond een stuk bast van een boom met bovenin een rond gat (van een bonte specht) en een cm of 15 eronder een langwerpig gat (van een zwarte specht). Verder hebben we geen vliegende herten meer gezien maar het was een mooie wandeling!
Wat een joekels! On-Nederlands bijna 
