Geplaatst geen idee of hier veel interesse in is, maar het lijkt me heel leuk om onze voortgang hier een beetje bij te houden en wellicht ervaringen van anderen op te doen en hopelijk later met veel trots dit topic terug te kunnen kijken.
Een hele poos geleden begon bij ons het idee te kriebelen om er een tweede hond bij te nemen. Twee weken geleden Kwamen wij via Facebook op een pagina terecht waar ze honden herplaatsen. Daar kwamen wij foto's tegen van Clara. Wij waren meteen weg van haar, maar er stond bij haar advertentie dat zij al gereserveerd was. Eigenlijk hebben we haar meteen uit ons hoofd proberen te zetten. Later werd er een bericht geplaatst met een aantal honden die nog een baasje zochten en weer kwam Clara daar voorbij. Mijn man heeft direct gebeld en na wat contact heen en weer stonden we op het punt om een afspraak te maken, maar het werd uiteindelijk afgezegd gezien wij een baby hebben en het niet bekend was hoe zij daarmee om zou gaan.
Ze ging niet uit ons hoofd en zondags hebben we opnieuw contact gezocht en een afspraak gemaakt om te gaan kijken. Op hemelvaartsdag zijn wij haar op gaan zoeken. De kleine hebben we midden in de kamer gezet en Clara ging direct naar haar toe en snuffelde haar heel voorzichtig aan haar handjes. Eigenlijk waren we toen al verkocht. Het gezin waar Clara werd opgevangen vertelde dat Clara wat angstig was voor drukte op straat en voor nieuwe mensen. Na het kennismaken hebben we besloten haar mee te nemen en haar om te dopen tot Farah.
Helaas blijkt Farah echt heel erg angstig, voor werkelijk alles en iedereen buiten ons huis. Ze gaat de auto niet vanzelf in, is bang voor langsrijdend verkeer, schiet in de stress bij langs razende motors/trekkers en als er wandelaars achter ons lopen of ons tegemoet komen schiet ze ook volledig dicht. De eerste dagen hebben we weinig met haar kunnen lopen omdat ze alles eng vond. Na 10 minuten ging ze zitten en wil dan eigenlijk niet meer op staan. Ik heb haar zelfs al eens met de auto verder naar huis moeten brengen omdat ze geen stap meer zette. Om haar te kunnen aaien moet je gebukt naar haar toe sluipen en wanneer mijn man een stuk hout optilt duikt ze meteen ineen.
Vandaag hebben we voor het eerst een rondje van een kwartier kunnen lopen zonder dat ze is gaan zitten. Dit voelde al als een hele overwinning in ieder geval! Ook aardig wat mensen en andere honden tegen gekomen en met iedereen op afstand even gekletst en beetje bij beetje ontspande ze wat meer. Ook heeft ze voor het eerst geprobeerd met onze hond te spelen, maar schrok hier zelf zo van dat ze zich daarna meteen terug trok.
Door de slechte vacht en de stress heeft Farah zichzelf een hot spot bezorgd waarvoor ze nu aan de medicatie zit. Woensdag hebben we een afspraak bij de trimmer. Ik ben heel benieuwd of ze het voor elkaar krijgen, het is misschien wat vroeg, maar het is echt heel hard nodig. Ik denk niet dat zij ooit een borstel heeft gezien aan haar vacht te zien en te voelen.
We hebben zo wel meegekregen dat zij door honden vangers is gevangen op straat, als dat zij door een gezin in het asiel is gebracht omdat zij te groot zou worden... Wat voor ons zeker is, is dat zij al heel veel meegemaakt heeft en dat daar weinig liefde aan te pas is gekomen.. Ze is zeer waarschijnlijk een mix met een Roemeense herder en anderhalf jaar oud.
Hopelijk vinden jullie het leuk om zo af en toe mee te kijken. Wij hopen dat wij Farah er bovenop kunnen krijgen met heel veel geduld, tijd en liefde en dat zij tot het besef mag komen dat zij nu thuis is.
Op deze foto's werden wij verliefd.
21 mei, haar eerste avond bij ons thuis.
Zaterdag een klein rondje bos geprobeerd, deze is gelukkig haast tegenover ons huis.
En vandaag kreeg ik voor het eerst een hele dikke knuffel van haar!
. auto was vrij snel veilig terrein. 
