Geplaatst 'S morgens tijdens het melden kwam mijn schoonvader in de melkstal dat koe 136 moest kalveren, want ze had bloed aan haar vulva en staart. Mijn vriend en ik schrokken meteen, omdat we wel wisten dat zij nog helemaal geen tijd had en dat betekent vaak foute boel. Na het melken hebben we de koe opgevoeld omdat ze nog niet echt aanstalten maakte om de bevalling voort te zetten. Toen bleek dat de koe nog helemaal geen ontsluiting had. Om 10 uur kwam de veearts en hebben we haar ook laten zien. Hij zei, ze moet wel kalveren maar dat wordt pas vanavond. Het leefde nog wel, maar was heel klein. En inderdaad 's avonds begon mevrouw tekenen te geven van een naderende bevalling. Maar het vorderde niet, de ontsluiting was zo groot als een vuist en daar past geen kalf door. Dus hebben we nogmaals contact opgenomen met de veearts en zij heeft ons telefonisch uitgelegd wat we moesten doen. 20 minuten later hadden we er 2 kalfjes bij.
Hardstikke mooi natuurlijk! Maar wat nu? Onze hokjes zijn veel te koud en open voor dit jonge spul en bovendien is het maar de vraag hoe lang ze het volhouden. Vooral het eerste kalf (Minnie) heeft het heel moeilijk en kon amper haar kop optillen. Af en toe was het net of ze een stroomstoot kreeg en leek ze weer wakker voor even.
Terwijl ik mijn dikke trui uit deed en het zwakste kalf warm probeerde te houden. Hebben mijn vriend en schoonvader een hokje geknutseld.
Een 1000 litervat met een warmtelamp. Op de bodem hadden ze koolzaadstro gelegd voor het opnemen van het vocht en daarbovenop een dik pak stro.
En daar lagen Mickey en Minnie.
Ik heb ze geprobeerd biest te geven maar onze flessen waren veel te groot en het was 11 uur 's avonds dus de winkels waren dicht. Mickey heeft toen wat gehad en Minnie kon het niet. De volgende ochtend ben ik meteen naar de welkoop gegaan en daar heb ik een flesje voor lammetjes gekocht. En jawel hoor, ze dronken
Zo lagen ze er de volgende ochtend bij. Ik had goede hoop maar, de longen zijn nog niet volledig ontwikkeld en ze zijn voorlopig heel kwetsbaar.
Maar donderdag middag konden ze allebij staan, wat was ik trots. 'S nachts ging ik er uit om ze te voeren, ze kunnen maar en halve liter per keer drinken dus moeten ze veel vaker gevoerd worden dan een volgroeid kalf wie 2 liter per keer krijgt.
Maar vrijdag avond was het mis. Minnie lag plat en was behoorlijk aan het pompen met haar tong uit de bek. Longontsteking dus, ik was er al bang voor. Maar wat baal je dan als zo je best doet er wat van te maken. Ik heb haar gespoten en Mickey ook want al leek ze nog fit, ook zij was iets kortademig. Ik heb ze beide wel kunnen voeren maar was bang voor wat ik de volgende ochtend aan zou treffen.
Wonder boven wonder was. Mickey weer helemaal fit en ook Minnie was een stuk vlotter. Ze kon zelfs al weer staan. Ik blijf dus vrolijk doorvoeren. En hopelijk kan ik ze grootbrengen. Het gevaar is nog niet geweken maar we gaan ervoor!
Hopen dat ze het redden! 
knap dat jullie die groot hebben gekregen!
