Hier zit ik dan in mijn zetel, te wachten tot Poes tevoorschijn komt dus ik dacht 'maak er een verhaaltje van'.
Alles wordt nog duidelijk.
In de vroege namiddag liep ik door de achterdeur van mijn werk naar buiten en kwam er een klein poesje naar me toe rennen. Wat op zich niet vreemd is want aan het tempo dat hier (volgens mij) katten gedumpt worden is het niet meer bij te houden. Poesje liet zich zo gemakkelijk aaien en bleef schooien om aandacht telkens als ik buiten kwam. Ze was, met andere woorden, verdacht tam. Die moet van iemand zijn, dacht ik. Ze had daarbij een heel ontstoken oogje dat echt verzorging nodig had.
Ik had wat filmpjes gestuurd in een groepsapp met bokkers en 1 iemand was gelijk verkocht. Als ze van niemand was, wilde zij haar graag hebben.
Dus ik regel dat iemand even komt inspringen en om 17u zet ik een kleine reisbench buiten met wat ham er in en een touwtje aan het deurtje. Helemaal volgens plan loopt Poes in het mandje en trek ik het deurtje dicht. Ze was even helemaal de kluts kwijt maar werd al snel rustig.
Ik probeerde mijn dierenarts te bellen maar in Nederland doen ze net wat meer aan carnaval dan wij hier dus daar kreeg ik het noodnummer.

Andere dierenarts hier in het dorp dan gebeld en gevraagd hoe het zat als ik wilde laten nakijken of deze gechipt was én, indien niet, of deze gesteriliseerd kon worden zonder dat ik haar moest laten chippen en op mijn naam zetten. Ik heb namelijk echt de plek niet om een kat te houden, de waarom hiervan leg ik zo uit.
We konden een regeling treffen met de gemeente en als die akkoord gingen dat het effectief een zwerfkat betrof (dus geen chip, niet tam etc), dan betaalden zij de kosten van de sterilisatie. Leve België

Ze had geen vlooien en geen wormen en haar oogje was zichzelf al aan het herstellen (wellicht een krab gehad van een andere kat) en het hoornvlies was niet beschadigd.
Aangezien Poes toch al half onder narcose was (ze was uit de reisbench gevlucht en heeft de dierenartskamer op stelten gezet, ik typ dit met een ingepakte vinger want in haar avontuur kreeg ze die tussen haar tanden) hebben we besloten haar helemaal in slaap te doen en ze is gelijk gesteriliseerd. Om 22u deze avond mochten we haar al weer ophalen.
Ik had nog wat kattenspullen bewaard want heb dit hele verhaal nog al een keer aan de hand gehad, dus ik zette een kattenbakje klaar, een kussen en wat speeltjes alsook een bakje water. Fijn in de logeerkamer, dan kon ze even in een grotere bench blijven voor de nacht om bij te komen en kon ik er bij slapen zodat ik hoorde als er wat scheelde. Het plan was om de kleine reisbench tegen de grote te zetten en dan zou ze zo over kunnen stappen.
Niet dus.
Poes neemt de benen zodra het deurtje half open gaat, ik wilde haar nog vangen maar terwijl ik mijn hand uitstrek zie ik mijn dikke, half bebloede vinger en denk ik: misschien beter niet

Kleine opmerking: naast die bank staat de ren van mijn 2 cavia's! Dat is niet handig!
Ik heb een uur op de bank zitten wachten tot ze tevoorschijn kwam maar op 1 miauw na zat er geen beweging in. Ik was niet van plan de hele nacht op de bank te wachten dus ik heb Gaston en Leo, mijn cavia's, bij elkaar gepakt en met hun hebben en houden verplaatst naar de badkamer. Zo lang als nodig is ga ik nu dus naar het toilet terwijl de cavia's aan mijn voeten kriebelen, you gotta do what you gotta do!
En nu zit ik terug op de bank. De kattenbak en heel het gerei is verplaatst naar de woonkamer maar Poes laat zich nog steeds niet zien. Ik ga zo slapen en laat haar voor vannacht met rust, ze kan overal aan waar ze aan moet kunnen en ik zie morgen wel of ik verrassingen vindt in de woonkamer, een beetje zoals paaseieren zoeken maar dan anders

Als het goed is mag ze zondag verhuizen naar die lieve Bokker (die zich zelf hier mag melden als ze dat zou willen) maar voor wie het leuk vindt houd ik tot die tijd graag bij hoe het loopt

Ik ontvang graag tips over hoe ik ze onder de bank uit krijg, hoe ik de wonde van de operatie in de gaten hou zonder haar te vaak op te pakken en ook gewoon om ze een beetje tam te krijgen.
Slaapwel!