maar deze bijzondere gezinsuitbreiding wilde ik jullie niet onthouden! Op Valentijnsdag jl. ben ik dan officieel eigenaar geworden van een Ariégeois (de hond, niet het paard, alhoewel ze wel ontzettend fors is). In een notendop. De Ariégeois (een kruising uit Bleu de Gascogne en Gascon Santongeois met Briquets (zoals de "Artois Hound", een afstammeling van de Bloedhond) heeft zijn oorsprong in 1912 in Frankrijk maar is inmiddels populair in Italie en presteert daar goed op de zwijnenjacht. De hond geeft spoorluid, wat betekent dat als ze een wildspoor herkent, ze haar keel openzet. Een (als je het mij vraagt
) prachtig geluid. Mijn dame is voor haar ras uitzonderlijk groot. De bedoeling is gewoon dat we lekker gaan genieten met zijn allen, lange wandeling maken, een beetje canicrossen, en daarnaast wat speur- en zweetwerk oppakken, waar de dame zelf al ervaring in heeft.
Ik heb zelf enige ervaring met een type jachthond in dezelfde hoek (Coonhound) en ben eigenaar van een brak mix. Ik snap dan weer niet dat ze een beetje ondervertegenwoordigd zijn in Nederland. Dit type is met de juiste socialisatie, in de juiste setting, met passende uitdagingen en inspanning een aanhankelijke, betrouwbare, zachtaardige en gevoelige huishond. Menig jager zou me nu wel onder het tapijt kunnen vegen
Ze kunnen natuurlijk niet overal (of eigenlijk bijna nergens) recreatief van de lijn af. En het is maar goed ook, anders zouden de bossen trillen van het spoorluid (aka. "jankblaf" of "baying")

Een foto van een tijd terug, met haar mooie koppie met het duidelijke zichtbare "brand"; het bruin.

Wat een lange stelten!

Vandaag in het duin.

Met haar "zus" in de polder.

Yoga Queen

En een familieportret van vandaag
(1tje gaat wandelaars met honden speuren en kom je dus vaak op het pad tegen 


mijn honden hebben anderhalve hectare tuin en kunnen altijd binnen, maar ams ik niet genoeg met ze aan de bak ga, heb ik het ook geweten hoor
(bordercollie en staffy overigens)