Onze hond is nu ruim 15 jaar, een bastaardje en super lief. Ze heeft sinds een half jaar nierfalen en krijgt dus dieet voeding. Ze hoort niet meer zo goed en ook haar ogen zijn slecht maar dat is eigenlijk allemaal niet echt een probleem.
Maar ze doet vreemd: ligt veel te trillen en piepen in haar mand, ook als wij gewoon in haar buurt zijn. Ze zit soms zonder duidelijke reden te trillen als een rietje, staart tussen de poten en maar bibberen. Als ik op sta, om naar een andere kamer in huis te gaan, staat ze op. Ze loopt de hele dag achter mij aan. Als ik naar boven ga en dus echt uit zicht ben dan huilt ze zacht als een wolf of piept flink. Dit doet ze ook als wij haar alleen thuis laten. Dat doen we dan ook zo min mogelijk, ik neem haar mee of breng haar bij mijn dochter waar ze gewend is en gek is op de aanwezige hond daar. Maar ook daar is ze alleen rustig als mijn dochter zit, als ze rond loopt dan loopt ze mee. Dei onrust, dat trillen en piepen zonder duidelijke reden word erger. Vroeger kon ze prima alleen zijn en bleef ze ook gewoon liggen als ik rond liep in huis.
Ze is bij vlagen vrolijk en levendig genoeg. Als we haar uitlaten rent ze nog als een puppy om ons heen. Om dan vervolgens mee te sukkelen en na 5 minuten weer naar huis te willen.
Maar ik vind de constante stress voor haar zo triest, het piepen, het trillen, het zich duidelijk niet fijn voelen. Als ik dat dan zie denk ik zo is het leven niet leuk voor haar. Maar als ik haar dan even later als een puppy zie spelen ( al is het maar 2 minuten) dan twijfel ik weer. Man wat is dit lastig! Mijn partner word ondertussen gek van haar en is er klaar mee. Mijn partner heeft niet aangeboren hersenletsel dus dat speelt hierin zeker een rol. Hij kan niet goed omgaan met haar gedrag.
Ik blijf maar piekeren wat ik nog meer kan doen voor haar. En blijf twijfelen. Wat is wijsheid?
MirandaMalik
Berichten: 9929
Geregistreerd: 13-06-05
Woonplaats: Groningen.
Geplaatst: 17-10-19 23:19
Als ze soms speelt als een puppy en de rest van de tijd eigenlijk niet meer happy is... Probeer het rationeel te bekijken, zet alles eens op een rijtje, probeer dat zonder je emoties, dat helpt mij altijd wel. Sterkte met je beslissing.
Wat ik altijd aan mensen mee geef: je kunt in zo'n situatie niet te vroeg zijn, wel te laat. Klinkt alsof je hondje het merendeel van de tijd gewoon echt niet gelukkig is. Streep het voor jezelf af: 23.55 uur ongelukkig, 5 minuten gelukkig. Iedere dag opnieuw..
Maar het blijft hoe dan ook een moeilijke keus. Sterkte