Geplaatst Gister was verschrikkelijk zwaar. Ik sliep al een week bij je mandje beneden, wanneer je weer een aanval kreeg dat ik je kon kalmeren en eventueel pijnstillers geven. Gisternacht was weer extreem en we hadden besloten dat het niet langer zo kon. Na het telefoontje aan de dierenarts begon het laatste uurtje samen. Ik had nog een saucijzenworst gebakken, want dat vond je zo lekker. Daarna begonnen we aan de laatste wandeling en daarna die autorit, op mijn schoot zoals altijd als ik achterin zat, naar de dierenarts. In de wachtruimte wilde niet op de grond zitten maar op mijn schoot zoals altijd. Zo dicht mogelijk zat je tegen mij aan bij mijn hart. Mensen keken naar ons en moesten even slikken, aan mijn tranen konden ze zien dat er iets niet goed was. Ik probeerde me nog zo sterk te houden voor je Jolly, maar ik kon de tranen niet inhouden. Bij de arts was je braaf zoals altijd, de laatste maanden was je er al vaker geweest want we hadden alles geprobeerd om je te helpen. Ik hield je de hele tijd vast en gaf je nog een laatste knuffel en fluisterde je toe hoeveel ik van je hield. Na het aanleggen van het infuus diende de arts eerst de narcose toe waardoor je rustig ging slapen. Nog 1 laatste knuffel heb ik je gegeven, ik kon het niet aan te blijven,mijn ouders zijn wel gebleven. Toen ik terug kwam in de wachtkamer wisten de mensen precies wat er was gebeurd, huilend vertrok ik zonder mijn meisje, mijn hondje. De tranen zullen gaan veranderen in mooie herinneringen ik weet het, maar dat maakt het gemis niet minder.
Maandag 'kom je' thuis, op naar de laatste rustplek. Van je haartjes zal ik een sieraad laten maken, zodat je altijd bij me kan blijven, al zit je ook veilig in mijn hart.
Je was mijn favoriet en zal dat altijd blijven
Sinds gister zit ik al zowat non stop in tranen. Toen ik had geslapen voelde ik me beter, tot ik de trap af liep en ze er niet was. Aan haar heb ik zoveel steun gehad, we waren super close. Ze had helaas last van een aandoening welke haar luchtpijp deed instorten. Hierdoor kreeg ze steeds ergere stik-aanvallen, waar ze veel angst uit ontwikkelde om te stikken. Hierdoor hebben wij na allerlei probeersels in oplossingen uiteindelijk voor Jolly gekozen en haar rust gegeven. Ik moest het even van mij afschrijven, ik voel me sinds gister al heel misselijk en verdrietig.
De laatste wandeling
De rit naar de dierenarts
En nog een oudere foto
