
Onze poes Elfje is al 14. Afgelopen tijd merkten we al langer aan haar dat ze echt oud werd; tuin niet meer verdedigen, heel veel slapen, een paar kwaaltjes...
We zijn nu al een paar weken in Zweden. Sinds ongeveer anderhalve week had ze een enorme opleving; ze was weer veel buiten, ving muizen, was actief en veel bij ons. Ook regelmatig 's nachts buiten zoals ze vroeger deed, en dan zat ze 's ochtends weer voor de deur. Wel merkten we dat ze toch wel steeds lichter werd, ondanks dat ze niet minder at.
Eergisteren had ik haar al een tijdje op een plekje onder de heg zien liggen waar ze normaal niet slaapt; normaal slaapt ze gewoon binnen in haar mandje.
Gisteravond is ze naar buiten gegaan, en ze is nu nog steeds niet thuis.... ik durf er bijna niet aan te denken, maar toch besluipt ergens de gedachte me dat ze weg is gekropen zoals katten dat doen als ze gaan sterven.
Een troost zou zijn dat het hier in Zweden is, midden in de natuur. Ze vindt/vond het hier altijd al geweldig, lief grijs dametje dat ze is. Ik hou zo vreselijk veel van haar... het is een hele bijzondere, intelligente poes die altijd om ons heen is...
Het betreffende liefje, afgelopen week:

Vorig jaar:

