Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Kaus schreef:Mijn advies zou zijn om dit alleen te doen als je ouders de hond ook als hun hond beschouwen en hier volledige verantwoordelijkheid voor willen nemen. Dat kan jij namelijk op dit moment niet.
Kaus schreef:Ik heb op mijn 16e samen met mijn moeder een hond genomen. Plan was dat ik hem mee zou nemen als ik uit huis ging maar dat wilde ma opeens niet meerToen heb ik zelf een hond genomen (en ondertussen nummer twee erbij).
Ik zou hele duidelijke afspraken maken over wat er met de hond gebeurt als je gaat studeren. De kans dat je op kamers kan met een hond is klein. Op zich niet zo'n probleem als de hond gewoon bij een van beide ouders kan wonen. Maar willen zij dit ook?
Daarnaast kost een hond veel geld. Als je gaat studeren, willen je ouders dan nog steeds voor de hond betalen? En als er een operatie van €1500,- nodig is en je ouders willen dit niet betalen, wat dan?
Mijn advies zou zijn om dit alleen te doen als je ouders de hond ook als hun hond beschouwen en hier volledige verantwoordelijkheid voor willen nemen. Dat kan jij namelijk op dit moment niet.
mvdende schreef:De eerste klap lijkt een daalder waard wat betreft binding tussen hond en eigenaar.
Ik heb nooit een hond gehad, vorig jaar een pup met de trein uit Groningen gehaald. Eigenlijk vanaf het moment dat we op het station afgezet werden, is de band heel sterk. De pup was bang en miste zijn broertjes en zusjes. De eerste nachten mijn matras op de grond neergelegd en de pup zn kussen er direct naast. Binnen 24 uur trok hij al meer naar mij toe dan naar mn ouders toen we daar op visite waren.
Nu is hij dikke maatjes met mam, pap en mn zusje en gaat hij ook "gewoon" mee de andere kant op als ik bijvoorbeeld ff naar de supermarkt loop. Maar het is echt mijn hond en duidelijk niet die van mn ouders.
Ik woon alleen
Remembrance schreef:Beatje, zoiets lijkt mij eerlijk gezegd ideaal.
Kaus, dat vind ik niet erg zo lang het met mate is, eigenlijk. Ik vind het met onze huidige hond wel extreem. Als wij met zijn tweeën zijn is het top maar op het moment dat mijn moeder erbij komt negeert die mij helemaal. Hij volgt dan alleen haar, luistert niet naar mijn commandos, en loopt dan ook niet goed met mij mee als ik de andere kant op ga vanaf haar.
Dit vind ik om heel eerlijk te zijn wel heel jammer. Ook kan ik onze huidige hond niet meenemen naar mijn vader en ik vind het oneerlijk naar mijn vader toe als ik omwille van de hond nooit naar hem ga.
Mvdende, ik ben het daarmee ook zeker eens.
elnienjo schreef:Remembrance schreef:Beatje, zoiets lijkt mij eerlijk gezegd ideaal.
Kaus, dat vind ik niet erg zo lang het met mate is, eigenlijk. Ik vind het met onze huidige hond wel extreem. Als wij met zijn tweeën zijn is het top maar op het moment dat mijn moeder erbij komt negeert die mij helemaal. Hij volgt dan alleen haar, luistert niet naar mijn commandos, en loopt dan ook niet goed met mij mee als ik de andere kant op ga vanaf haar.
Dit vind ik om heel eerlijk te zijn wel heel jammer. Ook kan ik onze huidige hond niet meenemen naar mijn vader en ik vind het oneerlijk naar mijn vader toe als ik omwille van de hond nooit naar hem ga.
Mvdende, ik ben het daarmee ook zeker eens.
Waarom mag je de huidige hond niet af en toe meenemen naar je vader? Zou dat gewoon met je moeder afspreken ipv een nieuwe te kopen. Dan gaat ie wellicht ook meer aan jou hangen.