Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-06-19 22:09

Hond laten inslapen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-06-19 22:09

Hoi allemaal,

Ik merk dat ik erg de behoefte heb om van me af te schrijven. Gisteren is mijn hond genaamd Clyde ingeslapen op 13 jarige leeftijd. Het was een kruising berner sennen x border collie. Clyde is gered van een vuilnisbelt in Corfu. Hij had heupdysplasie en de dierenarts schatte zijn kans om oud te worden niet hoog in. Toch is clyde 13 geworden en heeft hij heel lang zonder pijn rond kunnen huppelen.

De laatste tijd ging hij achteruit. Hij kon zijn ontlasting niet meer ophouden en zijn linker achterpoot reflex deed het niet meer. Clyde heeft een tijd pijnstillers gekregen waar hij oud mee kon worden en geen pijn had. Totdat hij gister ineens benauwd werd. Met spoed naar de dierenarts. De dierenarts vermoedde een groeiende tumor in zijn keel. Hij zei dat het gezien clyde zijn leeftijd voor hem niet prettig zou zijn om verder onderzoek te doen. De keuze is toen gemaakt om hem thuis te laten inslapen.

Tijdens het inslapen, na de eerste prik schoot hij omhoog en plofte weer neer. Dit was zo intens naar om te zien dat ik niet meer kon kijken. zijn hart stopte vrijwel direct na de 2e prik. En weg was Clyde. Daarna werd hij opgehaald door het crematorium, dit is heel netjes gegaan. Iedereen was erbij, het hele gezin. Het voelde zo definitief om hem in een busje te leggen en alleen te laten.

Nu merk ik dat het me echt heel zwaar valt. Ik blijf denken aan of er andere mogelijkheden waren, of we wel een goede keus hebben gemaakt en vooral of hij er wat van gemerkt heeft. Ik vond het zo'n gek idee dat hij daar lag en wij wisten dat hij dood zou gaan en hijzelf gewoon dacht dat er lekker veel mensen op visite waren. Pff wat een k*t gevoel.

Mocht iemand tips hebben om deze periode wat soepeler door te komen dan hoor ik die heel graag. Ook verhalen van jullie zijn allemaal welkom.

**Geplaatst**: 22-06-19 22:16

Geplaatst: 22-06-19 22:16

Sterkte, ik vind zelf de benadering van deze dierenarts wat abrupt . Je hond zal zeker op zijn geweest en een vervelende aandoening hebben gehad maar even nadenken en afscheid nemen kan zo belangrijk zijn en dat is jullie niet gegund. Natuurlijk ben je na zulk nieuws van de kaart en verdrietig maar de da had je ook nog een paar dagen kunnen geven misschien .Had voor de uitkomst waarschijnlijk niet uitgemaakt want de da zal echt wel wat gevoeld hebben. Maar dat is achteraf , heel veel sterkte.
En dieren maken er niet iets van mee dat ze weten dat ze gaan, hij leefde al op pijnstilling dus mocht het wel een tumor zijn geweest dan was opereren in dat gebied bijna geen optie.

**Geplaatst**: 22-06-19 22:22

Geplaatst: 22-06-19 22:22

Ach meid heel veel sterkte :(:)

Het voelt als verraad he? Ik herken het. Toch heb je de enige juiste keus gemaakt voor Clyde. Liefde is ook loslaten als het leven lijden wordt. Je hebt de keus gemaakt die het beste was voor hem. Ook al deed dat jezelf enorm pijn.
Hij heeft een prachtig leven gehad bij jullie en ik weet zeker dat hij jullie dankbaar zou zijn voor alles wat jullie voor hem hebben gedaan.
Je hebt in het belang van je dier gehandeld en iets beters kan je niet doen.

Logisch dat je achteraf gaat denken: wat als..
Maar wat als je hem nog in leven had gehouden en hij was weer benauwd geworden, die kans zat er dik in. Dan had je waarschijnlijk spijt gehad dat je die keus niet eerder had gemaakt.
Te vroeg kan je niet zijn, wel te laat.

Geef jezelf de tijd om te rouwen. De pijnlijke randjes zullen op den duur gaan slijten en plaats maken voor de mooie herinneringen waar je met een glimlach aan terug kunt denken.

Sterkte Y;(

**Geplaatst**: 23-06-19 12:53

Re: Hond laten inslapen

Geplaatst: 23-06-19 12:53

Wat verdrietig dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie gezinslid en maatje.
Jezelf vragen stellen en misschien ook wel schuldig voelen is mijn inziens heel logisch: je hebt immers het besluit over een leven genomen. Dat is heftig en intens. Dat geeft ook niet, laat dat gevoel er gewoon zijn. Bespreek het met elkaar, rouwen hoef je niet alleen te doen.
Sterkte!

**Geplaatst**: 23-06-19 13:09

Geplaatst: 23-06-19 13:09

Dat je niet te vroeg kan zijn in zo'n beslissing is imo volslagen belachelijk.
Maar in jouw geval ts, denk ik dat je de juiste beslissing op het juiste moment hebt genomen. Ik ben het met Bigone eens dat even bedenk- en verwerkingstijd wel prettig was geweest, maar lees eigenlijk niet precies hoeveel tijd er tussen het dierenarts bezoek en het inslapen zat?

Dat het afschuwelijk is en dat je aan jezelf gaat twijfelen herken ik zeker. Mijn hond werd ook thuis ingeslapen en toen de dierenarts aanbelde veerde ze op en begon te blaffen. Toen dacht ik nee nee ik doe het niet...
Achteraf heb ik ook lang gedacht dat het misschien nog wel meeviel met haar en dat ik nog wel even had kunnen wachten. Totdat ik jaren later foto's terug zag van haar laatste dagen en best wel schrok; ik zag een oude, vermoeide hond, terwijl ze dat in mijn herinnering helemaal niet was.

Het voelt inderdaad als verraad en ze was mijn beste maatje. Omdat ik nog een hond had bleef ik in mijn dagelijkse (uitlaat)ritme en vroeg iedereen natuurlijk naar haar waardoor ik er wel een beetje over moest praten.
Maar moeilijk was het zeker en het duurt wel even voordat de pijn een beetje gesleten is.

Geniet van de goede herinneringen aan je hond en geef jezelf de tijd.
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 23-06-19 13:22

Geplaatst: 23-06-19 13:22

bigone schreef:
Sterkte, ik vind zelf de benadering van deze dierenarts wat abrupt . Je hond zal zeker op zijn geweest en een vervelende aandoening hebben gehad maar even nadenken en afscheid nemen kan zo belangrijk zijn en dat is jullie niet gegund. .

Dat was ze zelf bij toch? En ze hebben de hond nog mee naar huis kunnen nemen om afscheid te nemen.

**Geplaatst**: 23-06-19 13:29

Re: Hond laten inslapen

Geplaatst: 23-06-19 13:29

Dit blijft altijd heel moeilijk. Ik snap je best, je beslist toch maar 'even' over leven en dood :(:)

. Wel denk ik dat je de beste keuze gemaakt hebt, soms is de dood een verlossing. Bedenk je wel dat Clyde er zelf geen idee van gehad heeft, juist een fijn idee dat hij ging terwijl hij blij was om zoveel visite om zich heen te hebben.. Maar het missen blijft nog wel een tijd , heel veel sterkte..

**Geplaatst**: 23-06-19 13:34

Geplaatst: 23-06-19 13:34

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen, na anderhalf jaar kan ik nog steeds volschieten van het laten inslapen van onze hond. Ik wil je e het aanraden om ‘wat als...’ los te laten. Je hebt Clyde een mooi leven gegeven, hij heeft een prachtige leeftijd bereikt en je hebt voorkomen dat hij langer pijn zou hebben. Maak een mooie herdenking van hem en ik hoop dat de pijn van zijn verlies snel vervangen wordt door mooie en liefdevolle herinneringen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-06-19 13:39

Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-19 13:39

Bedankt voor jullie reactie, dat doet me echt goed! Clyde ging om 11 uur naar de dierenarts en om 16:30 is hij thuis ingeslapen. We hebben wel even de tijd gehad om afscheid te nemen, maar denk dat dat nooit lang genoeg zal zijn. Ook zat het eind er wel al aan te komen. Lopen ging moeilijk en iedere dag poepte hij in huis. Wat jullie zeggen herken ik heel erg. Ook inderdaad dat ik terug keek op foto's en een hele andere hond zag dan dat ik me herinner. Ik hoop inderdaad dat hij er niks van mee gekregen heeft en die opleving een andere reden had. Het voelt zo onwerkelijk en ik besef niet dat hij voor altijd weg zal zijn.. gosh wat een verschrikkelijk gevoel dit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-06-19 13:40

Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-19 13:40

Ik dacht een foto toegevoegd te hebben maar ik zie hem nergens terug. Ziet iemand hem wel?

**Geplaatst**: 23-06-19 13:47

Geplaatst: 23-06-19 13:47

Iris369 schreef:
Ik vond het zo'n gek idee dat hij daar lag en wij wisten dat hij dood zou gaan en hijzelf gewoon dacht dat er lekker veel mensen op visite waren.

Dan heb je het volgens mij juist prima gedaan. Het klinkt alsof Clyde heel hard zijn best gedaan heeft om zo lang mogelijk bij jullie te blijven. Toch juist prachtig dat hij toen het moment kwam, nog dacht, "gezellig he, baas!" Misschien kan je wat vrede vinden in dat hij niet bang of verdrietig was, maar in zijn beleving op naar het volgende avontuur met jullie. Dat neemt niet weg dat afscheid nemen altijd ontzettend verdrietig is, maar je hebt de beste keuze gemaakt voor je maatje. Heel veel sterkte! :(:)

Edit: zie net de foto ... wat een lieverd!

**Geplaatst**: 23-06-19 14:55

Re: Hond laten inslapen

Geplaatst: 23-06-19 14:55

Heel veel sterkte. En je gevoel is zeer herkenbaar.
Ik heb in november m’n herder in moeten laten slapen. Het was echt m’n maatje.
Melkklierkanker en hoogstwaarschijnlijk baarmoederkanker. Voor een operatie was ze te zwak. Ik heb zo veel gedaan wat ik kon.
Na het inslapen zo vaak gedacht heb ik niet te vroeg laten inslapen. Heb ik wel alles voor haar gedaan.

Het gevoel slijt.

Nogmaals heel veel sterkte

**Geplaatst**: 23-06-19 15:30

Geplaatst: 23-06-19 15:30

Iris369 schreef:
[ [url=m/Jbcv1w.jpg]Afbeelding[/url] ]
Ik dacht een foto toegevoegd te hebben maar ik zie hem nergens terug. Ziet iemand hem wel?

Ja hoor, ik zie de foto

.
Wat een prachtige hond was het..

**Geplaatst**: 23-06-19 15:37

Geplaatst: 23-06-19 15:37

Nikass schreef:
Dat je niet te vroeg kan zijn in zo'n beslissing is imo volslagen belachelijk.
Maar in jouw geval ts, denk ik dat je de juiste beslissing op het juiste moment hebt genomen. Ik ben het met Bigone eens dat even bedenk- en verwerkingstijd wel prettig was geweest, maar lees eigenlijk niet precies hoeveel tijd er tussen het dierenarts bezoek en het inslapen zat?

Misschien niet helemaal duidelijk, maar ik bedoel inderdaad situaties als dit.

Ts, wat een lief dier was het. Hij heeft een prachtig leven gehad bij jullie.
Geef jezelf de tijd die je nodig hebt. Huil, praat erover..
Een dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 24-06-19 07:43

Geplaatst: 24-06-19 07:43

Ach wat naar. Er zijn geen tips om je dit proces makkelijker door te laten gaan. Rouwen moet je toch en dat kost tijd. Het verdriet wordt ook niet minder, wel gaan de scherpe randjes eraf en overheersen straks alleen de fijne herinneringen nog.

Mijn kat heb ik heel plotseling in moeten laten slapen. Zondag werd ze acuut ziek, benauwd. Toen naar de dierenarts. Dinsdag nog mee naar huis genomen, werd slechter dus woensdag weer terug gebracht. Woensdagavond nog langs geweest, 2 uur later werd ik gebeld dat het nog slechter ging. Toen heb ik in een uur tijd afscheid genomen en de beslissing moeten nemen om haar te laten gaan.

Achteraf bleek het een tumor te zijn dus ik had haar sowieso moeten laten gaan en doordat ik dat woensdagavond al had gedaan was haar een slechte nacht bespaard gebleven. Ik vond het vreselijk en heb heel hard zitten huilen. De dierenarts heeft nog meegehuild, die vond het ook verschrikkelijk. Het is in augustus een jaar geleden en nog steeds heb ik het er moeilijk mee. Ik mis haar nog steeds verschrikkelijk.

Jezelf schuldig voelen is niet terecht maar wel een logische gedachtegang. Althans, ik heb dat ook heel erg gehad. Maar je kunt jezelf niets verwijten zolang je in het belang van het dier gehandeld hebt!

Tijd heelt alle wonden. Je hebt zo t lezen de best beslissing gemaakt. Hij heeft 13 jaar mogen worden wat echt een mooie leeftijd is voor zo’n grote hond!
Heel veel sterkte met het verdriet, neem je tijd en laat het toe!

**Geplaatst**: 24-06-19 08:26

Re: Hond laten inslapen

Geplaatst: 24-06-19 08:26

Onze hond is jaren geleden in geslapen. Ze had al langere tijd een tumor en was 5 dagen in de week ziek. Braken, alleen maar slapen, algehele malaise. Twee dagen wel fit. Mijn moeder richtte zich op die twee dagen dat ze zich wel goed voelde, ik op de vijf dat ze ziek was. Ik vroeg of we moesten wachten tot dat zes of zeven dagen waren, want ik vond het geen eerlijk bestaan meer. Natuurlijk wil je je hond zo lang mogelijk bij je houden. En honden zijn zó trouw, die willen ook altijd bij jou blijven.

De dag dat we haar lieten gaan was net een dag waarop ze zich lekker voelde. Inderdaad blij met alle aandacht en het inslapen ging niet makkelijk. Alsof ze niet wilde gaan, ze wilde wakker blijven en bij ons blijven. Maar ze was zo zwak en zo ziek

uiteindelijk is ze op mijn schoot in geslapen.

De dierenarts heeft ons de week er op nog gebeld, het was echt de beste beslissing. De eerlijkste.

Als ik jouw verhaal lees dan ben je tot op het einde aan toe het perfecte baasje geweest voor je hond. Je hebt voor hem gezorgd, je was er voor hem en je hebt hem lijden bespaard. En in zijn eigen, veilige omgeving laten gaan temidden van de mensen die voor hem belangrijk waren. Het verdriet is zwaar en moeilijk, maar zie het als een teken hoe groot je liefde was voor je trouwe maatje. Gun jezelf tijd om dat te verwerken. Sterkte!

**Geplaatst**: 24-06-19 08:45

Re: Hond laten inslapen

Geplaatst: 24-06-19 08:45

Wees blij dat je zo’n mooi afscheid hebt gehad van je lieve hond. Hij heeft tot op het laatst steun kunnen putten uit jullie en jullie waren er toen hij zijn laatste reis maakte.
Ik heb dit niet gehad en mijn hond stierf in zijn eentje in een kennel. Dit heb ik mijzelf nog niet vergeven, het is bijna een jaar geleden.