Zouden jullie eens mee willen denken met mij? Ik zit ondertussen met mijn handen in het haar en weet het even niet.
Mijn kat, Britse korthaar van 9,5 jaar oud, heeft sinds een aantal maanden last van zijn tanden. Tenminste, dat dachten wij..
Het begon eind oktober. Hurley at niet meer, had zijn bek een stukje open en kwijlde. Je mocht hem niet aan de ene zijkant van zijn koppie aaien. Hierop hebben wij de dierenarts gebeld en zijn wij daarheen gegaan. De dierenarts gaf aan niet iets specifieks te kunnen zien wat dit kon veroorzaken, maar kon zich voorstellen dat er een ontsteking in de kaak o.i.d. zat. Wij hebben pilletjes meegekregen met (ik geloof) ontstekingsremmers en novacam. De pilletjes waren een kuur waarvan hij 2 keer per dag 2 pilletjes moest krijgen.
Hij ging gelukkig na ong 1 a 2 dagen een heel stuk beter en uiteindelijk was hij weer helemaal de oude.
7 weken later begon het helaas weer opnieuw. Hij had weer dezelfde symptomen en daardoor hebben wij weer het ritje naar de dierenarts gemaakt. Dit keer hadden wij een andere dierenarts, die aangaf dat zijn tanden waarschijnlijk het probleem waren. Hij zag wat irritatie bij het tandvlees en tandsteen. Hij raadde aan om een gebitsreiniging te laten doen. Aangezien de feestdagen voor de deur stonden gaf hij aan het nog een keer met de medicatie in de dimmen en in het nieuwe jaar een afspraak te maken bij een praktijk die gespecialiseerd is in tanden.
Helaas kwam het in het nieuwe jaar vrij snel weer terug, waardoor wij nog 1 keer novacam opgehaald hebben om de tijd tot de afspraak bij de praktijk door te komen.
De afspraak bij de praktijk begon met een consult, om te bekijken wat er nodig was. Hij gaf aan dat Hurley zijn gebit er niet zo goed uitzag. Hij vermoedde dat er minimaal 3 kiezen uit zouden moeten en er zou het een en ander schoongemaakt moeten worden. Wij hadden gelukkig de mazzel dat er voor de week erna een afspraak uitgevallen was, waardoor wij een week later al terecht konden voor de behandeling!
Ik vond het best spannend, de behandeling vond plaats onder narcose en het zou 2 uur gaan duren. Gelukkig konden wij gewoon wachten tot de behandeling klaar was en mocht Hur daarna meteen weer mee naar huis.
De dierenarts gaf aan dat de behandeling goed was gegaan, maar dat het wel een flinke ingreep was. Hij liet de röntgenfoto's aan ons zien en vertelde wat hij heeft gedaan. Hurley had last van tandresorptie en ontstoken tandvlees en wortels. Er zijn 4 kiezen verwijderd en 3 kroonamputaties uitgevoerd. Zijn linkeronderkaak was onrustig en deze heeft hij ook compleet schoongemaakt.
Al met al een flink behandeling, waar ongeveer 70 cm hechtdraad voor gebruikt is...
De dierenarts gaf aan dat hij een week lang geen brokken mocht eten, maar alleen vis/kip. Hij moest nog 5-7 dagen metacam krijgen en zou geen controle nodig hebben.
De ingreep heeft 31 januari plaatsgevonden en hij heeft t/m 7 februari geen brokken gegeten en metacam gekregen. Hij had geen last met eten en was gewoon zichzelf.
Toch maak ik mij nu behoorlijke zorgen, aangezien hij sinds vandaag weer de symptomen van het begin vertoont. Hij kwijlt, heeft zijn bek een stukje open, eet geen brokjes, als je een snoepje aanbiedt houdt hij zijn kop scheef en probeert het te pakken en je mag hem weer niet aaien.
Het lijkt nu nog extremer te zijn dan voorheen aangezien je nu echt niet aan de zijkanten van zijn kop mag komen.
Ik had nog metacam liggen en heb hem daar net een spuitje van gegeven, alleen reageerde hij toen ook een stuk heftiger dan hij eerder gedaan heeft. Hij miauwde van de pijn en trok zijn kop weg. Hij vond het normaal ook niet leuk als hij de metacam kreeg, maar uitte dit dan alleen door een kauwende beweging te maken, maar toonde absoluut geen pijn.
Ik ga uiteraard morgen meteen de dierenarts bellen, maar twijfel of ik dit nu al moet doen. Ik vind het zo moeilijk om te zien dat hij alweer pijn heeft en echt uit zijn doen is.

Zouden dit een ontsteking kunnen zijn naar aanleiding van de ingreep, of is het heel iets anders? Ik zit momenteel met mijn handen in het haar en hoop dat er misschien iemand is die dit verhaal herkent. (zoals ik eerder zei, ik ga sowieso morgen de dierenarts bellen, maar wellicht hebben jullie ideeën welke kant wij op moeten denken..)
Alvast bedankt voor de reacties en het lezen van het lange verhaal.
Hierbij nog een foto van mijn lieverd toen hij zich wel goed voelde

