Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-18 18:31

Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-18 18:31

Het zit zo.

Ik heb een 5-jarige geholpen kater genaamd Frits, Frits heeft tot 9 maanden oud bij zijn moeder gewoond en ging toen met mij mee het huis uit. Waar hij voorheen een onzeker mama's kindje was, bloeide hij toen op tot een aanhankelijke kat.

Na een jaar verhuisden we naar een rijtjes huis met tuin, in een rustige buurt met heel veel andere katten. Frits was altijd wat onzeker als er mensen binnen kwamen maar dit begint te veranderen. En sinds dit jaar zoekt hij bezoek ook zowaar op. Dus al met al wordt mijn ventje opeens sociaal, maar toch..

Ik zie hem buiten regelmatig spelen met buurtkatten, ze rennen achter elkaar aan en ravotten en vandaag besloot Frits 1 van zijn vrienden mee naar huis te nemen en lagen ze op mijn bed

Ik nam Frits ook wel eens mee naar mijn moeder, waar hij de kat des huizes ook echt opzocht. Al was die er niet van gediend. En hij is eens mee geweest naar vrienden van mij waar hij ook echt toenadering zoekt bij de kat die er woont.
Hierdoor ben ik me gaan afvragen, heeft mijn Frits behoefte aan een kattenvriendje?

Ik heb ook nog een hond, een bijna 3 jaar oude border collie teef. Ze plaagt de kat nogal, rent achter hem aan en hoewel hij dit eerst niks vond zie ik hem haar nu nog wel eens uitdagen voor een spelletje pak me dan.

**Geplaatst**: 14-10-18 18:40

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 14-10-18 18:40

Herkenbaar. Ik denk zelf dat je er maar op 1 manier achter komt. Als hij zo sociaal is, vermoed ik dat het wel goed komt.

**Geplaatst**: 14-10-18 18:41

Geplaatst: 14-10-18 18:41

Zeeuwsemeid schreef:
..... vandaag besloot Frits 1 van zijn vrienden mee naar huis te nemen en lagen ze op mijn bed

Betrapt!

Voor mij is één kat, geen kat. Niet omdat het zielig is, maar omdat ik één kat gewoon te weinig vind. En twee ook.. Wij hebben er drie en ik zou er zo nog wel een paar bij willen hebben. Ml alleen niet.

**Geplaatst**: 14-10-18 18:52

Geplaatst: 14-10-18 18:52

Het feit dat je kat buiten vriendjes heeft wil niet zeggen dat hij alle katten leuk vindt, zeker niet als je ze in zijn huis plaatst.
Je komt er op 1 manier achter en dat is proberen. Ik raad je wel aan een alternatief te bedenken voor als het niet klikt; zorg dan dat de nieuwe kat weer terug kan oid.

Edit: het klinkt overigens alsof je kat een enorm leuk leven heeft zo, ik zou er persoonlijk geen kat bij zetten.

**Geplaatst**: 14-10-18 19:17

Geplaatst: 14-10-18 19:17

Ik zou het niet doen omdat ik uit eigen ervaring geleerd heb dat er veel ellende van kan komen en dat je het vaak niet kunt oplossen.

**Geplaatst**: 14-10-18 19:28

Geplaatst: 14-10-18 19:28

Ik heb mijn kat ontzettend zien opbloeien sinds we een tweede hebben. Hij is echt veel gelukkiger. Al had het natuurlijk ook anders kunnen gaan, zou ik nooit meer maar één kat willen. Twee is zoveel leuker.

Ik heb overigens toen ook een topic geplaatst met dezelfde vraag en daar staan ontzettend veel tips en tricks wie weet heb je er iets aan

[BB-HK] Tweede kat erbij ja of nee?

Edit; ik zou wel voor een kitten erbij gaan, de asielen zitten overvol op het moment dus dat komt wat dat betreft wel goed. Een kitten zal je kat waarschijnlijk makkelijker accepteren

**Geplaatst**: 14-10-18 19:34

Geplaatst: 14-10-18 19:34

Katten zijn uiteindelijk gelukkiger alleen.
Dat is me door de loop van de jaren gebleken, ook bij mensen om me heen bij wie een kat alleen achterbleef.

Dus als je het voor de kat besluit, neem er geen bij, als je voor jezelf besluit, dan neem je er eentje bij, maar dat doe je echt uitsluitend voor jezelf dan.

**Geplaatst**: 14-10-18 19:37

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 14-10-18 19:37

Onze kat kan buiten ook met elke andere kat goed overweg.

Binnen met de nieuwe kitten is dr a - ma. ..Helaas. Dus het is niet vanzelfsprekend dat het goed gaat als ie buiten gezellig is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-18 19:39

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-18 19:39

Verschillende mensen, verschillende meningen dus.
Er zijn trouwens studies waaruit blijkt dat katten dus wél sociale dieren zijn, ze leven toch in het ''wild'' ook in groepsverband.

Als er een kat bij komt, wou ik eigenlijk voor een asiel kat gaan. Mede omdat ik die evt terug kan brengen mocht het toch niet gaan. Een kitten heeft ook wel mijn voorkeur, maar de stichting waar ik wil adopteren bieden alleen kittens in een koppel en ik wil er geen twee bij

**Geplaatst**: 14-10-18 19:47

Geplaatst: 14-10-18 19:47

A3a1 schreef:
Katten zijn uiteindelijk gelukkiger alleen.
Dat is me door de loop van de jaren gebleken, ook bij mensen om me heen bij wie een kat alleen achterbleef.

Dus als je het voor de kat besluit, neem er geen bij, als je voor jezelf besluit, dan neem je er eentje bij, maar dat doe je echt uitsluitend voor jezelf dan.

Hier ben ik het echt niet mee eens..
Mijn katten doen werkelijk alles samen, samen spelen, samen rennen,samen slapen, samen eten, elkaar wassen etc etc. Toen mijn eerste nog alleen was liep hij dagelijks doelloos mauwend 'met zijn ziel onder de arm' door het huis.. Vanaf de minuut dat de tweede er was heeft hij die mauw geen één keer meer laten horen, zijn vacht ging meer glimmen en hij ging beter eten. Geldt misschien voor sommige katten wat jij zegt maar zeker niet voor allemaal!

Afbeelding

**Geplaatst**: 14-10-18 20:02

Geplaatst: 14-10-18 20:02

Ja, dat lijkt het ideaalplaatje, maar toch, als ze uiteindelijk alleen zijn, blijken ze gelukkiger te zijn.
Maar ik weet dat het bij mensen met meerdere katten tegen dovemans oren is, want die proberen het niet uit en zullen het dus nooit echt weten.

Maakt verder niet uit, maar ik weet allebei de kanten, en gelukkig steeds meer mensen om me heen, zijn er ook achter.
En op een enkele kat na, die inderdaad veel gelukkiger was met zijn maatje, maar het wil niet zeggen dat hij dan ook gelukkiger met een ander maatje is.

En kat van TS, die heeft het top, die kan naar buiten om te spelen, en heeft binnen zijn eigen plek!

**Geplaatst**: 14-10-18 20:18

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 14-10-18 20:18

Als je een kat kunt vinden die qua karakter bij de jouwe past zou ik het zeker doen. Neem vooral een dier dat niet bedreigend overkomt; een jonger, vriendelijk exemplaar dat vooral heel sociaal is. Ik heb altijd meerdere katten gehad (varierend van 3 tot 7) en echte problemen zijn er nooit geweest. Het hangt er wel van af hoeveel ruimte je hebt.

Overigens als jouw kat vrij in en uit kan en dan met buurtkatten speelt, komt hij ook al aardig aan zijn trekken.

**Geplaatst**: 15-10-18 11:34

Geplaatst: 15-10-18 11:34

Katten niet sociaal??? dat ervaar ik toch heel anders nou ligt het ook wel aan het zeer sociale ras (Noorse Boskat die doodongelukkig is alleen) die hier rondwandelen maar ook mij eerdere HTK katten waren liever samen en toen er eentje alleen achter bleef zag je die ook echt vereenzamen.
Je kan een leeftijdsgenootje nemen die net zo sociaal is maar de beste kans van slagen is een sociaal kitten erbij die lang genoeg bij zijn moeder en nestgenootjes is geweest en daar goed de kattentaal van heeft geleerd.

Afbeelding

Hier helpen alle katten mee met de verzorging van de kittens, twee andere liggen op het moment van de foto te chillen op het balkon.
De middelste op de foto is de moeder.

Afbeelding

Stapeltje katten

**Geplaatst**: 15-10-18 11:38

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 15-10-18 11:38

Hier 4 katten die ook altijd bij elkaar liggen en buiten ook samen zijn.

**Geplaatst**: 15-10-18 11:47

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 15-10-18 11:47

Het ligt echt aan de kat en het karakter van de andere. Zo namen we thuis jaren terug 2 kittens 1 ervan was heel agressief naar de andere, die is toen naar een ander huisje gegaan. Hierdoor zat eentje alleen, deze heb ik toen mee genomen toen ik uit huis ging en ik nam hier 2 kittens bij, hij moest er niks van hebben ook niet van de buitenkatten. Nu heb ik mijn 2 kittens nog en die zijn heel erg op elkaar gesteld.

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-10-18 11:55

Geplaatst: 15-10-18 11:55

A3a1 schreef:
Ja, dat lijkt het ideaalplaatje, maar toch, als ze uiteindelijk alleen zijn, blijken ze gelukkiger te zijn.
Maar ik weet dat het bij mensen met meerdere katten tegen dovemans oren is, want die proberen het niet uit en zullen het dus nooit echt weten.

Maakt verder niet uit, maar ik weet allebei de kanten, en gelukkig steeds meer mensen om me heen, zijn er ook achter.
En op een enkele kat na, die inderdaad veel gelukkiger was met zijn maatje, maar het wil niet zeggen dat hij dan ook gelukkiger met een ander maatje is.

En kat van TS, die heeft het top, die kan naar buiten om te spelen, en heeft binnen zijn eigen plek!

Ik heb een kat van 13 jaar, welke inmiddels ook al 13 jaar samenleefde met een andere poes. Ze waren nooit echt maatjes, maar ze gedoogden elkaar. De poes is tot mijn grote verdriet overleden en hoewel ze geen maatjes waren ging ook de kat door een rouwproces.

Ik dacht dat hij alleen gelukkiger zou zijn, dus in eerste instantie geen nieuwe kat erbij. Echter bleef hij jammeren en dwalen door het huis en heel claimerig naar ons. Vooral als we moesten gaan werken (beiden fulltime) Een vriendin had een moederloos-nestje voor de dierenbescherming opgevangen en daar zat een heel schattig poesje bij waar ik verliefd op werd. We hebben haar geadopteerd en met ongeveer 8 weken mocht ze naar ons toe komen.

De eerste dag was Loekie (mijn oude kater van 13) al helemaal blij maar Yuuna (kitten) vond hem een beetje groot en eng. Vanaf dag 2 groeiden ze naar elkaar toe en inmiddels is ze ruim anderhalve maand bij ons en zijn het partners in crime/ matties 4 life/ allerbeste vriendjes. Alles doen ze samen, eten, wassen, spelen. Zo vreselijk leuk om te zien! Ik heb dus 2 scenarios gezien, en ik zou inderdaad voor een kitten uit het asiel gaan. Daar mag je sowieso terugbrengen als het niet mocht gaan.

**Geplaatst**: 15-10-18 12:03

Geplaatst: 15-10-18 12:03

A3a1 schreef:
Ja, dat lijkt het ideaalplaatje, maar toch, als ze uiteindelijk alleen zijn, blijken ze gelukkiger te zijn.
Maar ik weet dat het bij mensen met meerdere katten tegen dovemans oren is, want die proberen het niet uit en zullen het dus nooit echt weten.

Maakt verder niet uit, maar ik weet allebei de kanten, en gelukkig steeds meer mensen om me heen, zijn er ook achter.
En op een enkele kat na, die inderdaad veel gelukkiger was met zijn maatje, maar het wil niet zeggen dat hij dan ook gelukkiger met een ander maatje is.

En kat van TS, die heeft het top, die kan naar buiten om te spelen, en heeft binnen zijn eigen plek!

Ik ben het helemaal met je eens dat de kat van de TS het geweldig heeft met vriendjes buiten en een eigen plekje binnen, maar ik ben het niet eens met je statement dat zo goed als alle katten gelukkiger zijn als ze alleen zijn. Onze kat was bijvoorbeeld supergelukkig als hij naar het pension mocht als wij op vakantie gingen. Hij leek daar bijna gelukkiger dan thuis. Dus toen ik op mezelf ging en twee kittens kocht, heb ik de kat bij m'n ouders opgehaald. Hij kon z'n geluk niet op toen hij ineens twee vriendjes erbij had en ze lagen altijd bovenop elkaar te slapen. En in mijn omgeving zijn er veel soortgelijke verhalen, katten die oprecht gelukkiger werden toe er een maatje bij kwam na een tijdje. Maar, ik heb ook situaties gezien waarbij een kat juist helemaal opbloeide toen 'ie alleen over bleef, dus precies wat jij aangeeft.

Kortom, het hangt ontzettend af van het karakter van de kat, en van degene die je erbij zet. In ons geval was het een goede beslissing waarbij de 3 katten ruim 5,5 jaar heel gelukkig samen hebben geleefd (tot de oudste overleed, nu zijn ze nog met 2). Maar je moet wel van tevoren nadenken over een oplossing als ze elkaar blijken te haten en dat niet binnen enkele weken verbetert. En denk ook even goed na over hoe je ze introduceert. Wij hebben ze gewoon bij elkaar in de woonkamer gemikt en dat ging vanaf moment 1 goed, maar achteraf was dat meer geluk dan wijsheid

**Geplaatst**: 15-10-18 12:04

Geplaatst: 15-10-18 12:04

A3a1 schreef:
Ja, dat lijkt het ideaalplaatje, maar toch, als ze uiteindelijk alleen zijn, blijken ze gelukkiger te zijn.
Maar ik weet dat het bij mensen met meerdere katten tegen dovemans oren is, want die proberen het niet uit en zullen het dus nooit echt weten.

Maakt verder niet uit, maar ik weet allebei de kanten, en gelukkig steeds meer mensen om me heen, zijn er ook achter.
En op een enkele kat na, die inderdaad veel gelukkiger was met zijn maatje, maar het wil niet zeggen dat hij dan ook gelukkiger met een ander maatje is.

En kat van TS, die heeft het top, die kan naar buiten om te spelen, en heeft binnen zijn eigen plek!

Wij hebben bij mijn vader één kat en bij mijn moeder twee katten. Die laatste twee zijn echt onafscheidelijk. Het zijn dan ook moeder en zoon, maar vooral zoon kan echt niet zonder zijn moeder. De kat bij mijn vader had eerst ook een broertje, helaas is die doodgegaan. Sinds dien is de kat meer met onze hond gaan doen, dus hij zoekt echt naar ander contact omdat hij nu alleen is, maar hij blijft minder gelukkig. Ik heb het dus allebei en de katten die samen zijn zijn echt gelukkiger.

**Geplaatst**: 15-10-18 12:12

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 15-10-18 12:12

Het valt en staat allemaal hoe de katten zijn gesocialiseerd toen ze kittens waren, eentje die niet goed gesocialiseerd is zal ook nooit graag een maatje hebben maar 9 van de 10 keer liever alleen zijn dat zal ik nooit ontkennen.

**Geplaatst**: 15-10-18 12:20

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 15-10-18 12:20

Wij hebben twee katten, niet omdat we het perse zo wilden, maar ik had al een poes en mijn vriend had er ook 1. Toen we gingen samenwonen, gingen de poesjes ook samenwonen. Die gedogen elkaar nu, maar ze worden nou niet echt super vrolijk van elkaar. Maar ze liggen ook vaak nog in gevecht met elkaar. Als ik de keus had, deed ik er een weg, maar we zijn beide gek op beide poesjes dus dat doen we maar niet. Heeft echt wel bijna een jaar geduurd voordat ze zonder ruzie bij elkaar konden zijn.

Ze slapen bijvoorbeeld dan vrijwel nooit samen, de een op bed en de ander in de woonkamer.

**Geplaatst**: 15-10-18 12:38

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 15-10-18 12:38

Hier ook de ervaring dat kat 1 ontzettend opbloeide na de komst van kat 2 (en later 3).
In zijn eentje werd hij inactief en steeds dikker. Met zijn dames erbij werd hij ineens weer sociaal, actief en speels.
Hij moest wel even wennen, was eerst doodsbang voor dat kleine witte pluisje wat we erbij hadden gehaald. Maar na wennen ging het prima.
Derde precies hetzelfde.
Nu hebben we een fijn, stabiel drietal die samen spelen, slapen, maar ook de rust kunnen opzoeken als ze dat willen. Want er is altijd nog een ander vriendje.
De oudste had ik al toen ik nog thuis woonde, daar ging hij niet goed samen met de andere je weet wel kater van mijn moeder. We hebben er dus voor gekozen er 2 dames bij te zetten en dat gaat dus top.

**Geplaatst**: 15-10-18 22:44

Geplaatst: 15-10-18 22:44

Ben twee katten aan het koppelen, castraat van 2,kitten van 3 à 4 maanden, niet duidelijk want komt van de straat en degene die ze gevonden heeft weet niet wanneer ze geboren zijn. Tweeënhalve week nu, en gaat heel goed na een stroef begin, maar zag er vanaf het begin ook hoopvol uit. Dat liet me bedenken dat ik altijd twee katten gehad heb, en dat dat nooit fijn was. Uiteindelijk naar tolerenen, maar nooit gezellig samen, en soms een beetje boos. Ik ben erg gevoelig, en ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren. Mijn droom :')

is dan ook nog eens een gezellig koppeltje in mijn omgeving te mogen meemaken, en het lijkt goed op weg.

Had dit topic daarstraks gelezen en ging erover nadenken, en ik bedacht me dat het vast veel gemakkelijker is om een derde kat aan een gezellig stel te koppelen, dan de eerste twee, als dat klikt lijkt me er minder spanning te zijn in de eerste plaats al, maar misschien vergis ik me daarin, iemand ervaring?

Het moet natuurlijk hoe dan ook klikken. En je kunt zelf ook helpen door niet bijvoorbeeld heel de tijd met de nieuwkomer te knuffen terwijl je dat eerst ook veel met je eerste kat deed. Ik had een enorm leuke en intense band met mijn kat. Wanneer ik niet met hem speelde kriebelde ik hem,wanneer ik iets deed was hij altijd ergens in de buurt en meestal met zijn giechel er bovenop. Voer is hier geen issue, dat staat er gewoon altijd, maar hij at de eerste dagen wel iets meer zag ik. Ik heb de kitten nadat hij zich een beetje thuisvoelde twee dagen volkomen genegeerd, en daarna niet de hele tijd maar vooral aandacht aan de oudere kat gegeven. Dat heeft heel veel geholpen. Maar het moet hoe dan ook gewoon klikken, ik kan het ook niet met iedereen vinden.

Denk wel dat katten een leuker leven hebben met twee, van de laatste twee die bij leven het liefst deden dat de ander niet bestond, waar er dus 1 van overbleef, was die helemaal verloren in zijn alleentje toen de ander wegviel. Zo ben ik ook aan mijn twee jarige Mustafa gekomen. We hadden het ook zo leuk dat ik dacht god nee, hoeft niet. Ga niet vaak weg, en als ik dat doe moet hij maar even doorbijten. Maar het knaagde wel aan me. Ben ook niet de hele tijd thuis. En hoorde ooit eens, katten zijn als sokken, je moet er altijd twee. Had ook enorme angst om weer met een stresssituatie terecht te komen, dat is zo naar, en vooral ook heel lang, het zijn geen muizen. Maar het kwam op mijn, ons pad, en het is goed denk ik, hoop ik, misschien nog te vroeg om echt iets over te zeggen. Sterkte met het koppelen, hoop dat er iets moois uit voortkomt!

**Geplaatst**: 16-10-18 01:21

Re: Kat er bij, ja of nee?

Geplaatst: 16-10-18 01:21

Wij hebben altijd meerdere katten gehad en het is echt altijd goed gegaan. Nooit ruzies en ook echte maatjes. Zowel poezen als katers.

een aantal jaren geleden namen we 1 kater over die niet sociaal zou zijn en die is alle jaren bij ons als enige kat geweest. Hij was echt vreselijk aanhankelijk en super met de honden. Maakte buiten wel ruzie, dus we durfden het ook nooit aan om er eentje bij te doen.

Nu hebben we ruim 2 jaar een kater die uit een slechte situatie kwam. Hij was niet zo leuk tegen ons en de honden, maar het ging snel steeds beter.
Hij nam ook vriendjes mee naar huis en ik begon wat te twijfelen wat hem het beste paste.
Vorig jaar heb ik toen een kitten/katertje mee naar huis genomen van 11 weken, zwart en zou anders verzopen worden........
De rooie vond het wisselend spannend en leuk. De kleine is ontzettend dapper, dus werd niet bang van een afwijzing. Al heel snel begonnen ze te spelen en lagen ze te rollebollen. De rooie heeft een grens en daar heeft de zwarte respect voor. Natuurlijk kwam er een leeftijd dat hij bleef uitproberen, maar dat hoort er ook bij.

De rooie is aangekomen en is er ook qua gezondheid echt op vooruit gegaan. Hij hield altijd vieze oogjes bijv. Hij is ook echt van een agressieve kat verandert in een aanhankelijke knuffelkat. Hij heeft ook nooit meer uitgehaald naar de honden.

Het kan allemaal toeval zijn, maar wij hebben nog geen dag spijt gehad. De tuin is afgezet, dus ze hebben ook alleen elkaar en rennen soms als gekken achter elkaar, liggen te spelen en gaan we rennend door de tuin. 's avonds roepen we ze binnen en liggen ze heerlijk te slapen.
Niet samen, maar dichtbij elkaar. De rooie is daarin net iets te gestoord. Bij ons komt ie ook bij ons, kruipt in je en gaat dan weer weg, maar wil wel dichtbij zijn.

Als hij wil spelen, roept hij de zwarte en dan moet die komen spelen. Net lagen ze te slapen, wil de rooie spelen, maar de zwarte is in te diepe slaap en dan gaat hij er vlakbij liggen, ook goed. Van spelen hebben ze echt nooit wondjes. En de rooie had behoorlijk wat wonden toen hij bij ons kwam.......

Onze katten vinden het wel allebei lastig als wij lang zijn weg geweest. En lang is ook 1,5 uur lopen met de honden bijv.

**Geplaatst**: 16-10-18 10:02

Geplaatst: 16-10-18 10:02

A3a1 schreef:
Ja, dat lijkt het ideaalplaatje, maar toch, als ze uiteindelijk alleen zijn, blijken ze gelukkiger te zijn.
Maar ik weet dat het bij mensen met meerdere katten tegen dovemans oren is, want die proberen het niet uit en zullen het dus nooit echt weten.

Dat komt een beetje over alsof je het alleenrecht hebt op 'de waarheid' terwijl er toch echt meerdere versies zijn

Onze kat is zijn vriendje(s) kwijtgeraakt en we hebben hem een tijd alleen gehouden met het idee dat het vast wel zou wennen. Dat was niet het geval. Na meer dan een jaar was hij nog steeds ongelukkig en telkens aan het zoeken. Hij had ook nergens meer zin in. Hij lag de hele dag maar wat voor zich uit te suffen en ondernam niets meer. Ik zal een kat niet vermenselijken, maar als het een mens geweest zou zijn, dan denk ik dat hij een labeltje met 'depressief' omgehangen had gekregen.

Toen er na al die tijd geen verbetering in bleek te zitten hebben we toch maar een kitten aangeschaft om te kijken hoe het zou gaan (met daarbij de optie om het kitten terug te brengen als het niet zou werken). Het was even wennen, maar na een paar weken lagen ze al samen te slapen en zaten ze al samen te eten. Na een maand of wat begonnen ze elkaar ook echt op te zoeken. En nu zijn ze onafscheidelijk. Ze lopen staart aan staart door de straat en als er eentje even weg is, dan is het paniek in de tent.

Ik realiseer me trouwens ook dat het lang niet altijd zo gaat hoor. Onze mannen zijn er gelukkig door geworden, maar het had ook anders kunnen lopen.

Onze nieuwe aanwinst heet trouwens ook Frits