Geplaatst Maar ik moet het even kwijt, moet het van me af kunnen schrijven, want ik voel me zo schuldig
Deze ochtend wilde ik vertrekken naar mijn werk, toen ik thuis het erf afdraaide, voelde ik plots een bonk. In eerste instantie dacht ik dat ik platte band had, maar toen keek ik in de spiegel en zag ik 'm liggen
Onze lieve, kleine Oscar...
Ik ben uit de auto gesprongen en naar hem toe gelopen en heb hem bij mij gepakt, maar helaas... Hij is in mijn armen gestorven. Ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld
Hij moet plots onder de auto zijn gelopen, ik heb hem niet gezien, alleen toen het al te laat was... Ik kijk altijd zo goed uit voor dit soort dingen, want het is mijn grootste angst om een dier dood te rijden. En nu heb ik onze eigen kat overreden
Ik heb hem in een doosje, op een zacht kussentje neergelegd op zijn favoriete chill plekje. Dicht bij zijn grote broer en zijn kleine broer. Zodat die ook afscheid van 'm kunnen nemen. Net toen ik buiten ging kijken, zat kleine Zazu naast zijn broer te kijken, hij had geen idee wat er aan de hand was
. Vanavond, als mijn man thuis is, zoeken we een mooi plekje uit om hem te begraven.Oscar was nog maar een paar maanden oud, hij is vlak voor de zomer bij ons op de boerderij geboren. Zijn mama poes is helaas 3 weken geleden ook overreden, vlak voor onze deur
Ik zit met zo'n knoop in mijn maag nu, ik voel me schuldig, terwijl ik ergens ook weet dat ik het niet had kunnen voorkomen. Arm klein vriendje, je was zo lief, zo ontdeugend en zo grappig... Gisteren moesten we nog met je lachen, omdat je stiekem het huis was binnen geglipt samen met Walter, terwijl dat eigenlijk niet mag... En nu ben je veel te vroeg en te snel overleden
Sorry lieve Oscar,
Ik hoop dat je nu weer fijn bij je mama kan zijn
