Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-04-18 10:07

Geplaatst: 17-04-18 10:07

Als ik sommige voorbeelden hier lees, ben ik blij dat mijn da de keuze bij mij laat wanneer het genoeg is.

Ik ben 2 weken geleden voor de keuze gesteld van door behandelen of inslapen door de dierenarts over een van de katten. Deze kat is ongeneeslijk ziek en is nu met medicatie stabiel en het zal ook niet meer verbeteren, eerder slechter worden. Op dat moment de keuze gemaakt om nog 1 soort medicatie te proberen en anders zou het inslapen worden. Ik moet zeggen dat ik blij ben met deze keuze, want ze lijkt zich toch iets beter te voelen. Maar ik heb wel een punt ingesteld voor mijzelf, wanneer het klaar is. En op het moment dat dat moment er is, zal mijn dierenarts ook niet met mij in discussie gaan om nog iets anders te proberen. Tenzij het iets is wat de kwalieteit van leven echt zal verbeteren. Maar gezien de situatie, is die kans nihil.

**Geplaatst**: 17-04-18 10:45

Geplaatst: 17-04-18 10:45

Wat mij altijd verbaasd is dat ik voor mijn paarden en ponies een keuze heb, ik kan ze laten inslapen, maar ik kan ze ook morgen opladen en zo naar de slager zonder dat iemand dan vragen stelt.

Vorig jaar heb ik behoorlijk moeten vechten om een kat in te laten slapen.
In 3 dagen tijd was hij van prima in orde naar compleet kapot.
Ik ben bij het Medisch Ziekenhuis geweest in Amterdam, naar de beste dierenarts die ik ken in Overijssel geweest, foto`s, bloedonderzoeken alles gedaan, zwaar bloedarmoede, bijna geen rode cellen meer, vergrote maag op de fotos, en dwangvoederen.
Toen hij begin avond weer een behoorlijke toeval kreeg met benauwdheid en spierspasmes heb ik de DA meteen gebeld, ben daar naar toe gereden en kon toen met de dienstdoende DA ruzie gaan maken. " Maar morgen komen de uitgebreide bloeduitslagen binnen..". " Ik ben DA om dieren beter te maken en niet te doden". Voor mij was dit echt heel naar, ik sta op het punt om afscheid te moeten nemen van mijn maatje.. die ik al 12 jaar heb, waarvan ik zie en weet dit is niet goed. Zou het mijzelf nooit hebben vergeven als hij gestikt was.
Uiteindelijk draaide ze ineens 180 graden om en mocht hij blij zijn met een baasje als ik die vocht voor zijn belangen. De dag erna heb ik nog contact gehad met de andere DA, uit de bloed onderzoeken bleek dat het allemaal nog veel erger was dan het leek en hij helemaal geen kansen had gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-18 10:55

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-18 10:55

lor1_1984 schreef:
Cemlys schreef:
Hier wordt bij gedragsproblemen alleen ingeslapen op advies van een goede gedragstherapeut en dus in overleg. Gezonde dieren niet.

Ik weet niet of dit bij mijn eigen DAP ook zo is (van die gedragstherapeut) maar ik weet wel dat ze niet zomaar een gezond dier in laten slapen.
De vorige eigenaren van mijn hond hadden een afspraak bij hun dierenarts om hun jonge, kerngezonde hond in te laten slapen omdat hij 'vals en onhandelbaar' zou zijn.
Dat die hond helemaal niet vals en onhandelbaar is maar gewoon een totaal onbegrensde en volkomen losgeslagen puber was snapten ze niet.
Gelukkig is de bemiddelaar gelijk in de auto gesprongen om de hond daar weg te halen, anders had ik nu niet de (voor mij) leukste hond vd wereld gehad.

Een van onze honden hebben wij in laten slapen vanwege agressie. En ik ben heel dat de dierenarts dat gewoon gedaan heeft. De keuze was al moeilijk en emotioneel genoeg zonder het nog extra te moeten rekken met therapie en herplaatsen vonden wij geen optie. Wij waren al haar tweede eigenaar en nieuwe mensen gaven haar heel veel stress. Daarnaast vonden wij het risico gewoon te groot. Er was al een hondje en een kat gesneuveld. In onze ogen was het een kwestie van tijd tot het weer fout zou gaan en voor hetzelfde geldt was het dan een klein kind. Ze was volkomen onvoorspelbaar. En nee niet iedere eigenaar zal zelf goed in kunnen schatten waar het probleem ligt maar een dier hebben is ook je verantwoordelijkheid nemen ipv eindeloos ermee blijven leuren in de hoop een eigenaar te vinden waar het wel goed bij gaat.

Overigens hebben wij ook al eens een hond herplaatst omdat die simpelweg niet meer in de roedel paste en wij wilden voorkomen dat hij verkeerd gedrag zou gaan ontwikkelen omdat wij hem niet meer konden bieden wat hij nodig had.

**Geplaatst**: 17-04-18 11:01

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 11:01

Maar ook ooit meegemaakt dat onze oude kat, 9 jaar een ongeluk had gehad en een verlamming had. Dier was bij de dierenarts en de dierenarts had het dier al in laten slapen voordat wij afscheid konden nemen. Had die man ook niet tegen moeten komen die dag.

**Geplaatst**: 17-04-18 11:35

Geplaatst: 17-04-18 11:35

Eigenaar beslist, maar de DA moet het uitvoeren. Dat kan natuurlijk een discussie opleveren (zelf nooit tegen gekomen overigens). Ik vind in discussie kunnen gaan heel belangrijk. Sowieso zoek ik alleen artsen die open staan om te leren/het gesprek aan willen gaan aangezien ik 9 vd 10 keer op veel vlakken meer zal weten dan zij.

**Geplaatst**: 17-04-18 11:38

Geplaatst: 17-04-18 11:38

purny schreef:
Maar ook ooit meegemaakt dat onze oude kat, 9 jaar een ongeluk had gehad en een verlamming had. Dier was bij de dierenarts en de dierenarts had het dier al in laten slapen voordat wij afscheid konden nemen. Had die man ook niet tegen moeten komen die dag.

Misschien dacht de dierenarts dat het dier ondraaglijk leed?

**Geplaatst**: 17-04-18 11:46

Geplaatst: 17-04-18 11:46

VivaLaVida schreef:
purny schreef:
Maar ook ooit meegemaakt dat onze oude kat, 9 jaar een ongeluk had gehad en een verlamming had. Dier was bij de dierenarts en de dierenarts had het dier al in laten slapen voordat wij afscheid konden nemen. Had die man ook niet tegen moeten komen die dag.

Misschien dacht de dierenarts dat het dier ondraaglijk leed?

Kat lag bij de dierenarts. Beetje dierenarts met verstand denkt op z'n minst dat de baasjes wel afscheid willen nemen

**Geplaatst**: 17-04-18 11:47

Geplaatst: 17-04-18 11:47

Moeilijk. Ga er vanuit dat ze dierenarts geworden zijn om dieren te helpen en kan ik me helemaal voorstellen dat als het om een gezond dier gaat ze niet zomaar gaan inslapen. En de grens van wat is acceptabel is natuurlijk moeilijk. Als ik ooit voor zo'n situatie kom en de dierenarts weigert ga ik naar de een andere als ik vindt dat het niet meer kan voor het dier en we er niet uitkomen met de dierenarts.
Uiteindelijk is het mijn keus maar een dierenarts mag wat mij betreft best weigeren. Het is natuurlijk wel de vraag als je veel weigert of mensen nog wel naar je toe komen. Maar dat lijkt me straf dat er een dierenarts is die daarom bekent zou staan.
Ze hoeven van mij echt niet klakkeloos in te slapen omdat de eigenaar dat wil.

Toen ik mijn hond vorig jaar in heb laten slapen was bij een andere dierenkliniek waar wij zaten was gestopt. Daar belde ik toen heen voor het inslapen en toen vertelde ze ook dat ze wel even een onderzoekje wilde doen als we kwamen. Maar bij binnenkomst was het duidelijk dat het niet anders kon. We hadden mijn hond met mand en al binnen gedragen dus ze heeft niet ver gekeken uitgelegd wat het probleem was even kijken en dat was duidelijk. Vindt het zelf wel fijn om te weten dat ze niet zomaar inslapen.

Tja met paarden ligt dat toch weer ander denk of hoop toch dat een dierenarts ook niet zomaar een gezond paard laat inslapen. Naar de slacht is natuurlijk weer anders. Dat brengt gewoon vlees op, dat kan je niet vergelijken.

**Geplaatst**: 17-04-18 12:25

Geplaatst: 17-04-18 12:25

Ik heb dit ook weleens gehad met een gespecialiseerde dierenarts. Mijn dier was bij haar onder behandeling, maar kreeg steeds weer wat nieuws. Toen hij weer instortte en opnieuw een intensieve antibioticakuur moest, ben ik naar een lokale dierenarts gegaan en heb het beestje laten inslapen.

Ik ben bewust de discussie niet aangegaan, omdat ik wist dat zij dan een nieuwe behandeling zou voorstellen. Wat ze ook aangaf, toen ik haar achteraf op de hoogte stelde :-)

.

En ik snap haar punt ook wel, want als dit het enige was, zou een kuur ook wel geholpen hebben. Alleen het kwam steeds terug en elke keer net een stapje erger. Het gaat mij uiteindelijk om de kwaliteit van leven en niet "of een dier weer op te lappen is". Ik denk ook dat je een dier nooit te vroeg kunt laten inslapen, maar wel vaak te laat.

**Geplaatst**: 17-04-18 12:47

Geplaatst: 17-04-18 12:47

lizy29 schreef:
lor1_1984 schreef:
Ik weet niet of dit bij mijn eigen DAP ook zo is (van die gedragstherapeut) maar ik weet wel dat ze niet zomaar een gezond dier in laten slapen.
De vorige eigenaren van mijn hond hadden een afspraak bij hun dierenarts om hun jonge, kerngezonde hond in te laten slapen omdat hij 'vals en onhandelbaar' zou zijn.
Dat die hond helemaal niet vals en onhandelbaar is maar gewoon een totaal onbegrensde en volkomen losgeslagen puber was snapten ze niet.
Gelukkig is de bemiddelaar gelijk in de auto gesprongen om de hond daar weg te halen, anders had ik nu niet de (voor mij) leukste hond vd wereld gehad.

Een van onze honden hebben wij in laten slapen vanwege agressie. En ik ben heel dat de dierenarts dat gewoon gedaan heeft. De keuze was al moeilijk en emotioneel genoeg zonder het nog extra te moeten rekken met therapie en herplaatsen vonden wij geen optie. Wij waren al haar tweede eigenaar en nieuwe mensen gaven haar heel veel stress. Daarnaast vonden wij het risico gewoon te groot. Er was al een hondje en een kat gesneuveld. In onze ogen was het een kwestie van tijd tot het weer fout zou gaan en voor hetzelfde geldt was het dan een klein kind. Ze was volkomen onvoorspelbaar. En nee niet iedere eigenaar zal zelf goed in kunnen schatten waar het probleem ligt maar een dier hebben is ook je verantwoordelijkheid nemen ipv eindeloos ermee blijven leuren in de hoop een eigenaar te vinden waar het wel goed bij gaat.

Maar dan heb je het over een heel andere situatie, nl van een hond die wel degelijk vals/gevaarlijk is.
In mijn geval ging het om een hond die hapt tijdens het spelen/opwinding en gewoon stronteigenwijs was omdat hij niet was opgevoed.
Ik ben echt geen goede opvoeder maar binnen 3 weken had ik hem aardig op de rit enkel en alleen door grenzen te stellen en daarin consequent te zijn.
Hij hapt alleen als je hem pijn doet of in opwinding door bijv spel, iets wat ik hem wel aan het afleren ben maar imo niet onder vals gedrag valt.

Gisteren heeft hij neurologische verschijnselen gehad omdat hij wat vlooienmiddel binnen had gekregen en zelfs toen heeft hij niet gebeten, enkel toen ik een klit wegkamde lag zijn grens lager en kreeg ik een paar happen ipv 1.

**Geplaatst**: 17-04-18 12:54

Geplaatst: 17-04-18 12:54

Als de dierenarts er niet achter staat kan hij het moeilijk wel gaan doen. Dan zijn er genoeg andere dierenarts en.

Eigenaar kent het dier dus dat blijft hun keuze.

**Geplaatst**: 17-04-18 12:59

Geplaatst: 17-04-18 12:59

beert schreef:
Het gaat mij uiteindelijk om de kwaliteit van leven en niet "of een dier weer op te lappen is". Ik denk ook dat je een dier nooit te vroeg kunt laten inslapen, maar wel vaak te laat.

Heel erg mee eens

Een dier heeft geen besef van tijd maar voelt wel pijn en ongemak.
Bovendien is het ene dier het andere niet. Het ene dier zal met wat behandeling/medicatie nog een dierwaardig leven kunnen leiden en bij het andere dier zal dat misschien niet lukken. Als eigenaar zie je dat dan dagelijks gebeuren en imo. zijn wij het als mensen verplicht om een dier dan ook uit z'n lijden te laten verlossen.

**Geplaatst**: 17-04-18 13:00

Geplaatst: 17-04-18 13:00

Op dit moment hebben we in ieder geval drie dieren die door leeftijd en eentje jong maar ziek op hun laatste benen lopen. Voor het jonge dier nu de beslissing gemaakt om het nog(met nieuwe medicatie a 100 per maand) twee maanden aan te zien, helpt dat ook niet of niet genoeg dan gaat ze hemelen. En daar zijn de da en ik het serieus over eens.

**Geplaatst**: 17-04-18 13:13

Geplaatst: 17-04-18 13:13

luuntje schreef:
Ik denk dat er best veel eigenaren zijn die te lang doorgaan met hun dierinleven houden.
Schoonmoeder heeft ook aangeven dat ze hun 17 jarige hond eerder hadden moeten laten inslapen.
Ik heb ronduit gezegd dat het sneu was voor de hond. Hij beet vanwege de pijn, kon nauwelijks lopen en kieperde om bij het plassen.

In mijn omgeving een hond die zo krom was als ik weet niet wat.
Eigenaren vonden het best want hij piepte niet.
Dan vind ik dat de dierenarts had moeten ingrijpen. Niet elke keer nieuwe medicatie voorschrijven, maar vertellen dat euthanasie de beste optie is.

Bij dat soort gevallen kan het voor een buitenstaander wel een heel ander beeld geven dan voor de eigenaar zelf kan ik uit ervaring zeggen. En dan heb ik het niet over de hond van je schoonmoeder, want die zul je vaak zat van dichtbij hebben meegemaakt om er een oordeel over te kunnen geven.

Maar hier op stal liep bijvoorbeeld een kat rond waarvan door mensen die hem voor het eerst zagen 9 vd 10 keer werd gezegd ‘ach, laat dat arme diertje inslapen’. Kat had cerebellaire ataxie, overigens een redelijk milde vorm, maar slingerde behoorlijk, en bij scherpe bochten kieperde de achterkant om. Zag er naar uit, maar diertje was dolgelukkig en had geen pijn.

En hier ook van vreemden te horen gekregen dat ik mijn hondje moest laten inslapen. Ook ‘zo krom als een hoepel’. In zijn geval door degeneratieve myelopathie. Hij kreeg symptomen op flink hoge leeftijd en de progressie was erg langzaam, misschien juist vanwege zijn leeftijd. Eerste symptomen, minder kracht/controle over 1 achterpootje kwamen toen hij ruim 16 was. En zoals de meeste honden met DM zag gewoon lopen er vreemd uit, maar rennen en zelfs springen kon hij nog wel prima. Hond was verder zo gezond als maar mogelijk is voor een bejaarde hond en had nog de grootste lol in het leven, en belangrijk, geen pijn! Kwam nog steeds 100x per dag zijn speeltjes brengen, stond te stuiteren als we uit gingen, etc. Afgezien van het rare loopje (wat er voor een buitenstaander idd waarschijnlijk als pijn uitzag), niets aan de hand. En toch vonden diverse mensen het nodig me te vertellen, zelfs na uitleg, dat hij geen waardig leven had. Uiteindelijk is hij 19(!!) geworden, en is ingeslapen op de 1e dag dat hij zelf niet meer kon opstaan.

**Geplaatst**: 17-04-18 13:39

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 13:39

Dierenartsen willen ook soms te ver gaan. Het kost als eigenaar ook tijd om te leren. Ik denk wel dat een dierenarts weet wie hij voor zich heeft.

Toen ik nog jong was had mn eerste eigen hond erge pijnen. Ze konden het niet goed vinden met foto's, dus ben naar Utrecht gestuurd. Daar zeiden ze dat hij ene hernia had en geopereerd moest worden. Ik dacht echt dat je met alles proberen het beste baasje was toen.
Na operatie hield hij pijn, dus lange tijd nog pijnstillers gehad. Daarna naar fysio gestuurd a 80 gulden voor 1,5 uur. Allemaal prima, want ook de operatie was duur, maar ik wilde alles voor hem doen.

Weer terug naar onze eigen dierenarts die me were pijnstillers mee gaf en zei, dat als ik dacht dat het niet meer ging, mocht bellen voor het inslapen.
Die dag dat ik besliste gebeld en mocht na spreekuur komen. Daar gingen ze hem weer bekijken en zijn hart was slecht. Of ik hem weer mee naar huis wilde nemen met iets voor zijn hart? Nee dus en hij is netjes ingeslapen. Toen zeiden ze pas dat het een verstandige beslissing was.

En zo heb ik nog wel wat voorbeelden. Je leert door de jaren heen en gaat zelf afwegen hoe ver je wil gaan. Een dierenarts voelt het meestal ook wel aan en reageert daarop.

Toen ons paard vorig jaar dusdanig slecht was, had de veearts wel door dat ik geen fratsen meer wilde uithalen en hij gaf zelf ook aan dat er maar 1 optie was. Daar werd ook snel over gesproken. Hij vond die boodschap brengen ook even rot, maar voelde aan dat dit al bespreekbaar was. Wij mochten zelf weten hoelang we daarover wilden nadenken, maar we hebben het vrij snel gedaan.
Dat is een hele realistische veearts, maar weet ook dat hij helpt bij rekken van een leven als mensen dat willen. Dan kiest hij toch ervoor om een paard zo min mogelijk te laten lijden en geeft pijntstillers bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 17-04-18 13:46

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 13:46

Maar dat soort situaties houd je toch altijd. Het is goed om daarvoor de dialoog open te houden met je dierenarts. Wij gaan redelijk ver met onze dieren. Onze jongste hond bleek een zeldzame niertumor te hebben en heeft uiteindelijk een nefrectomie (nierverwijdering) gehad. Behoorlijk wat centjes in gestopt, en er is echt wel behoorlijk met ons gesproken of we zo ver wilden gaan. Aangezien het een jonkie is hebben we dat wel gedaan en uiteindelijk met succes. We zijn nu ruim een jaar verder en hij is weer helemaal de oude.
Onze oudere hond had een vaag ziektebeeld en na eerst dokteren bij de eigen arts door naar Utrecht, daar ook flink gedoktert. Uiteindelijk diagnose primaire epilepsie gekregen, uiteindelijk na verslechtering medicatie gekregen. Maar toen eind vorig jaar de aanvallen elkaar constant op bleven volgen wilde mijn eigen dierenarts nog over naar andere medicatie, maar waren wij op het punt dat we er klaar mee waren en het allemaal niet meer goed voelde. Uiteindelijk zijn we als laatste kans nog eenmaal terug gegaan naar onze neuroloog in Utrecht en die heeft tijdens dat consult een nieuwe diagnose gesteld, waarmee ze het nu al 4 maanden zonder enige aanval doet (daarvoor iedere maand minimaal 4 dagen van de wereld) en een volledige andere hond is geworden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-18 14:23

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-18 14:23

lor1_1984 schreef:
lizy29 schreef:

Een van onze honden hebben wij in laten slapen vanwege agressie. En ik ben heel dat de dierenarts dat gewoon gedaan heeft. De keuze was al moeilijk en emotioneel genoeg zonder het nog extra te moeten rekken met therapie en herplaatsen vonden wij geen optie. Wij waren al haar tweede eigenaar en nieuwe mensen gaven haar heel veel stress. Daarnaast vonden wij het risico gewoon te groot. Er was al een hondje en een kat gesneuveld. In onze ogen was het een kwestie van tijd tot het weer fout zou gaan en voor hetzelfde geldt was het dan een klein kind. Ze was volkomen onvoorspelbaar. En nee niet iedere eigenaar zal zelf goed in kunnen schatten waar het probleem ligt maar een dier hebben is ook je verantwoordelijkheid nemen ipv eindeloos ermee blijven leuren in de hoop een eigenaar te vinden waar het wel goed bij gaat.

Maar dan heb je het over een heel andere situatie, nl van een hond die wel degelijk vals/gevaarlijk is.
In mijn geval ging het om een hond die hapt tijdens het spelen/opwinding en gewoon stronteigenwijs was omdat hij niet was opgevoed.
Ik ben echt geen goede opvoeder maar binnen 3 weken had ik hem aardig op de rit enkel en alleen door grenzen te stellen en daarin consequent te zijn.
Hij hapt alleen als je hem pijn doet of in opwinding door bijv spel, iets wat ik hem wel aan het afleren ben maar imo niet onder vals gedrag valt.

Gisteren heeft hij neurologische verschijnselen gehad omdat hij wat vlooienmiddel binnen had gekregen en zelfs toen heeft hij niet gebeten, enkel toen ik een klit wegkamde lag zijn grens lager en kreeg ik een paar happen ipv 1.

Klopt. Maar het blijft voor een dierenarts afgaan op een verhaal van de eigenaar. Aan onze hond was aan de buitenkant niet te zien dat ze een kronkel in haar kop had.

**Geplaatst**: 17-04-18 15:26

Geplaatst: 17-04-18 15:26

blackpromise schreef:
In principe heb je gelijk merel alleen krijgt de arts alleen maar het dier op dat moment te zien en niet hoe het dier thuis is. Dus ik weet niet of ze altijd de goede inschatting kunnen maken.

Mee eens... we hadden een kat die zichzelf niet eens meer kon schoonhouden en dat dier was dan ook smerig, ze probeerde zichzelf al bloed kwijlend te wassen, en mijn man braaf dat dier steeds wassen voor hij ermee naar de dierenarts ging... Ik had als eens tegen hem gezegd om die kat eens ongewassen mee te nemen zodat de DA zelf kon zien dat die kat niet eens meer voor zichzelf kon zorgen, en maar dokteren met pilletje zus en zo en vertellen dat het normaal was dat een wondje in de bek langzaam geneest bla bla...

Korte tijd later zag ik dat poes ineens een groene tong had en zich duidelijk niet goed voelde en we namen haar mee naar een andere dierenarts, die een kwaadaardige tumor constateerde en ons vertelde dat het een aflopende zaak was, en... dat een wondje in de bek gewoonlijk supersnel geneest vanwege de goede doorbloeding... we hebben poes ter plekke laten inslapen, iets waar die DA ook op aanstuurde.
In ons geval voelt het dus best dubbel... was het omdat de kat er van buiten nog goed uitzag, dat die ene DA doordokterde, of had hij ons aan het lijntje gehouden?

Maar in het algemeen moet ik zeggen dat we meestal wel vantevoren weten welke kant het opgaat,wat euthanasie betreft daar zijn DA en ik het over eens.

Maar soms zijn er van die twijfelgevallen: zoals een gedumpt konijn dat incontinent was... Het bleek een soort van kween te zijn, werd geopereerd en raakte van de urinebrand af... maar jaren later vertelde de DA me dat ze vrijwel nooit meemaakt dat mensen toestemmen in een operatie bij zulke konijnen, en dat het meestal inslapen wordt. Ik vraag me af hoe ik beslist zou hebben, als ik dat eerder had gehoord... maar feit was wel dat het dier jong was en ik het daarom een kans gunde op een normaal leven en de dierenarts dacht daar ook zo over.

Dat normale leven is eigenlijk nooit helemaal ervan gekomen: ze bleef altijd raar plassen, met een straal omhoog en naar achteren, zodat ze niet meer binnenshuis kon worden gehouden, maar buitenhouden was ook tricky: ze moest dagelijks gecontroleerd worden ivm verhoogd risico op maden en ik heb haar nooit vrolijk zien rondhuppen (binkies maken)... wat een normaal gezond blij konijn af en toe doet.
En door dat kween zijn, was ze bij ons haast niet aan een ander konijn te koppelen, en hebben we haar uiteindelijk bij iemand anders kunnen koppelen aan een ander konijn.

Ze is uiteindelijk op 6 jarige leeftijd doodgegaan... terwijl een konijn zo'n 10-14 jaar oud kan worden...

Ik hoorde een tijd terug van iemand die bij een dierenwinkel werkt, dat zulke konijnen vaak subiet worden afgemaakt bij de handelaar... en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat nu wel snap...

**Geplaatst**: 17-04-18 15:55

Geplaatst: 17-04-18 15:55

purny schreef:
Kat lag bij de dierenarts. Beetje dierenarts met verstand denkt op z'n minst dat de baasjes wel afscheid willen nemen

Ik zou blij zijn dat de dierenarts het belang van de kat boven dat van de "luxe" van afscheidnemen voor de eigenaar stelt.
Ik snap best dat het erg naar is om ineens te horen dat je kat dood is gegaan zonder dat je erbij kon zijn... maar wat was het alternatief geweest? Een kat raakt niet zomaar verlamd en zal vast wervels gebroken hebben, wat gruwelijk veel pijn zal hebben gedaan, hoe zou het zijn geweest voor jullie kat, om wie weet hoelang te moeten wachten op de baasjes, terwijl het alleen nog maar pijn kan voelen in de gebroken rug en angstig is... weegt het afscheidnemen op tegen zoveel pijn? (Of woon je naast de DA, dan kan ik het me nog wel voorstellen dat je afscheid wil nemen.)

**Geplaatst**: 17-04-18 16:01

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 16:01

Mee eens! Als je er niet bij was, weet je niet precies hoe ernstig het was en de dierenarts weet ook niet hoelang het nog duurt voor een eigenaar komt. Dierenartsen zijn doorgaans heel lief als ze een dier laten inslapen, dus zou ik liever horen dat hij zo snel mogelijk, netjes en rustig is ingeslapen en hem leed bespaard is gebleven.
Toen ik onze kat liet inslapen, die al onder narcose was vanwege onderzoeken, aaide de dierenarts hem ook heel lief tot het klaar was. Het zijn wel mensen..........
Maar zo min mogelijk leed is echt wel nummer 1.

**Geplaatst**: 17-04-18 16:10

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 16:10

Ik zou persoonlijk liever hebben dat ze mijn kat meteen laten inslapen ipv te wachten op mij in zo'n geval. Afscheid nemen is mijn "probleem" en als mijn dier mogelijk ligt te creperen, moet ik me daar maar overheen zetten. Ik heb niet de indruk dat een dier dan echt zou liggen wachten op iemand, maar misschien ben ik daar vrij nuchter in.

**Geplaatst**: 17-04-18 16:13

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 16:13

Absoluut mee eens. Natuurlijk wil iedereen afscheid nemen van z'n dier, maar niet ten koste van alles. Of misschien zelfs wel ten koste van weinig, want ik vind elk moment dat een dier moet lijden omdat een baasje nog iets 'moet' er eentje teveel. Het belang van het dier weegt dan imo. heel veel zwaarder.

**Geplaatst**: 17-04-18 16:14

Geplaatst: 17-04-18 16:14

Purny, je schreef "Had die man ook niet tegen moeten komen die dag."
Als in jouw plaats "die man" nog was tegen gekomen dan had ik hem vriendelijk en beleefd bedankt voor de geleverde dienst.
Vertel eens, wat had jij gedaan?

**Geplaatst**: 17-04-18 16:20

Re: Wie bepaalt: eigenaar of dierenarts

Geplaatst: 17-04-18 16:20

Mocht een van mijn katten ontsnappen en ik word gebeld dat ze aangereden is en al ingeslapen omdat ze er (wsl) erg aan toe was zou ik kapot zijn van verdriet, maar ik zou blij zijn dat de dierenarts aan haar welzijn heeft gedacht.
Imo is het welzijn van mijn dieren belangrijker dan of ik afscheid heb kunnen nemen.
Kijk, liefst neem ik wel afscheid als het dier nog leeft en ik denk dat dat voor veel mensen geldt maar met spoed (waaronder dusdanige schade na bijv een aanrijding) is het gewoon niet anders.

**Geplaatst**: 17-04-18 16:25

Geplaatst: 17-04-18 16:25

Oscar schreef:
Absoluut mee eens. Natuurlijk wil iedereen afscheid nemen van z'n dier, maar niet ten koste van alles. Of misschien zelfs wel ten koste van weinig, want ik vind elk moment dat een dier moet lijden omdat een baasje nog iets 'moet' er eentje teveel. Het belang van het dier weegt dan imo. heel veel zwaarder.

Ben ik het mee eens.Ik houd mijn dieren zo lang mogelijk,maar in een echte noodsituatie mag de veearts van mij meteen euthanaseren.Ik geloof in het voortleven van de ziel,dus mijn dieren weten dan wel dat ik het beste voor hen wilde.