Kennel was nog erger. Huilen, blaffen, in de tralies bijten. Maar ook dat hebben wij met veel tijd en geduld ok gekregen. Nu is de kennel voor haar een plaats van rust. Ze moet erin als wij gaan werken want ze vreet alles op. De zetel, de kasten, noem maar op. In de bench is ze rustig en gaat direct slapen. Wij bieden haar dan speeltjes en afleiding aan, maar in de bench interesseerd haar dat niet

Het buiten blijven, tja. In de zomer kan ze onbeperkt de tuin in en uit want dan staat de deur open. Maar in de winter is dat toch wat koud. Dus dan moet ze toch echt wel eens een minuutje alleen haar behoeften doen. Wederom drama. De hond sprong 1.50 hoog voor het raam, krabben, hele heisa met janken, huilen en blaffen kwam opnieuw, maar ondertussen is ook dat ok.
Het enigste dat wij niet goed krijgen, is haar dominantie. Als we ze mee nemen op bezoek bij iemand durft ze in huis te doen uit dominantie, zeker als er een hond is. Ook rijd ze heel veel. Op ons, op kussens maar ook vanuit het niets terwijl ze rechtstaat. Dit tolereren we niet en wordt wel berispt. De laatste tijd rijd ze zelfs als ze zit.
Ook haar jaloezie is een dingetje. Als mijn vriend en ik met elkaar bezig zijn (praten, een knuffel of zoen etc) dan komt ze krabben en bijten aan ons. De voorgaande problemen zoals de kennel etc hebben wij afgeleerd door consequent te zijn. Fout gedrag negeren, goed gedrag belonen. Als je haar straft geef je aandacht, dus is voor haar alleen maar leuk. Maar een hond negeren die uiteindelijk doorbijt tot je bloed, die kun je niet blijven negeren, ik hou graag mijn vingers

Verder krijgen we ook het blaffen bij binnen komst niet afgeleerd. Als we binnen komen terwijl ze alleen is geweest is er geen probleem. Ze is rustig, blaft niet, springt niet. Als er iemand binnen komt terwijl 1 van de 2 of alle 2 al thuis zijn, dan is het drama. Ook dit hebben we en proberen we nog steeds af te leren door fout gedrag te negeren en goed gedrag te belonen, maar ook dit lijkt niet te lukken.
Ze is gesocialiseerd, gaat naar de hondenschool, heeft veel fysieke beweging etc. Eigenlijk gaat altijd alles goed, zolang ze maar maximum 1 persoon bij haar heeft. Daarna komt de jaloezie op steken. Dan komt ze niet op de eerste plaats en dat is echt not done. Mental games etc hebben geen effect. Ze is er te slim voor, wordt er niet moe van en maakt ze uiteindelijk kapot. Nu hebben wij wat schrik dat, als binnen 25 weken de baby er is, de jaloezie natuurlijk nog gaat verergeren en ze er ook niet voor terug gaat deinzen om de baby te krabben of bijten om aandacht te krijgen.
Om alvast wat vragen te beantwoorden die gaan komen:
Hoe vaak zit ze alleen: Uitzonderlijk 5 dagen per week 7.5 uur. 9 op de 10 keer is dit maar 3 dagen 7.5 uur.
Wat krijgt ze van beweging: Volledige dagen op de weide buiten, wandelingen, spelen met andere honden. Maar, of je nu 2 kilometer wandeld of 50, ze wordt niet moe.
Is hondenoppas geen optie?: Nee, veel mensen kunnen helemaal niet met haar drukte om. De jaloezie wordt daar enkel erger en dan krijgen we een doodongelukkige hond terug.
Is haar buiten laten tijdens werktijden ipv de kennel geen optie: Nee, ze springt moeiteloos over 2 meter en ze kan hoger. Een ruime kennel buiten slaat ze constant aan bij het minste dat langskomt (fietser, auto, etc)
Voor zover ik kan zeggen zijn wij wel op de goede weg. Als ik zie waar ze van komt en waar ze nu staat is ze echt al super geëvolueerd, maar die laatste puntjes, die willen net niet lukken. Wie heeft er nog tips?
Ps: De hond gaat zeker niet weg

