Onze lieve Charly heeft ideopatische (zonder aanwijsbare oorzaak) epilepsie.
Dit is na wat zoeken naar de juiste medicatie nu goed onder controle en hij is al een aantal maanden aanval vrij.
Maar de laatste weken begint hij gedragsverandering te vertonen.
Charly is een Spaans straathondje en toen hij bij ons toe kwam was hij wat verlegen maar eigenlijk echt een happy sociaal hondje die van zo goed als niets onder de indruk was.
Nu begon hij wat stress te vertonen als we naar de DA moesten voor bloedonderzoek. Die stress veranderde in ware paniek. Toen werd hij bang van vreemde mensen. Nu van bezoek in algemeen. Ook mensen die hij al kent en waarbij hij voordien heel enthousiast was om ze te zien.
Als er bezoek is loopt hij hevig te ijsberen, verstopt zich in de keuken en probeert weg te rennen (waarbij hij alles omver loopt) als iemand hem wil benaderen.
Van ons is hij niet bang, maar we kunnen hem ook niet gerust stellen.
Ondertussen schrikt hij nu ook van plotse geluiden en bewegingen (soms zelf van zijn eigen blaf). En krijgt hij soms stressaanvallen (rond rennen, trillen,...) uit het niets als we savonds rustig in de zetel tv aan het kijken zijn.
We dachten eerst dat dit misschien een bijwerking van zijn medicatie kon zijn maar de DA vertelde dat deze gedragsveranderingen wel vaker voorkomen bij honden met epilepsie (zowel met als zonder medicatie) en stelde voor om Adaptil te proberen.
Heeft nog iemand ervaring met angst bij epilepsie hondjes? En heeft iemand ervaring met Adaptil? Welke variant werkt het best? Of andere tips om Charly te kunnen kalmeren/helpen?
Er is niets veranderd in onze thuissituatie sinds Charly er is.
