Booooo schreef:Afgelopen zomer is hij aangevallen door een loslopende golden retriever. Hij was zo verbaasd, en er kwam bij hem een hoop grom geluid uit maar hij heeft niet terug gepakt. De golden heeft hem wel gepakt, en er was aardig wat bloed, vooral rondom zijn bek. Vanaf dat moment is hij dominant naar honden van zijn grootte (en groter). Ook vooral naar donkere honden, wat opzich apart is aangezien de golden licht is.
Met kleine hondjes gaat het prima, ook is zijn allerbeste vriendin een Ridgeback teefje. Maar met de meeste honden gaat het dus niet meer, ik laat hem niet los en kom niet in losloop gebieden om conflicten te voorkomen. Bij het passeren van andere honden valt hij uit/hare overeind, maar kan ik hem wel onder controle houden.
Hij was laatst ook helemaal van slag omdat er een teefje in de straat loops was. Hij zat continue bij de voordeur te piepen dat hij naar buiten wou. Met uitlaten, overal proberen te likken waar teefjes hebben geplast.
Eigenlijk zijn het 2 losse problemen.
Voor nr 1 denk ik niet dat castreren veel gaat veranderen. Zoals al een paar mensen gezegd hebben lijkt het meer uit angst te zijn. Hond zal ooit ondervonden hebben dat als hij lelijk doet, de andere honden hem links laten liggen. Daar zal je hard voor moeten trainen om dat er terug uit te krijgen. Trainen en de hond zelfvertrouwen laten opbouwen.
Dat castreren het erger zou maken geloof ik ook niet. Ook dat castreren een hond onzekerder zou maken lijkt me een beetje een vreemd verhaal. Wat er wel kan meespelen is dat intacte reuen hun onzekerheid onder invloed van de mannelijke hormonen makkelijker kunnen verstoppen onder haantjesgedrag.
Voor zijn gedrag tov loopse teefjes kan casteren wel een uitkomst bieden. Een gecastreerde reu blijft een reu, maar teefjes zullen iets minder van staatsbelang worden.
Chemisch castreren kan idd een goed idee zijn om te zien hoe hij er op reageert.
Geplaatst 
Hij is dan ook echt een hele andere hond voor een paar seconden alsof de duivel hem heeft over genomen.
