Afijn, boerderij ging failliet en werd verkocht, ouders gingen naar een rijtjes huis en alle 5 de kinderen vlogen uit. Daisy was van mijn broer, maar mijn broer had niet zo veel met haar en daisy ook niet zoveel met hem. Ik wel. Daisy was mijn maatje, altijd samen in de stallen en bij de paarden. Ze bleef voor de bak liggen als ik ging rijden en als ik naar vriendinnen ging, ging ze mee. Iedereen kende Daisy en als echte Berner vond ze iedereen lief natuurlijk.
Dus, Dais ging in eerste instantie met mijn ouders mee. Ik ging namelijk met mijn vriend samenwonen en mijn ouders wilde haar ook niet kwijt.
Binnen 3 weken vrat ze haar staart kaal en lag ze alleen maar in haar mand te janken. Mijn moeder heeft mij toen opgebeld met de mededeling dat ik de hond nú moest ophalen, anders ging ze dood aan verdriet.
Afijn, even wat aanpassingen maar ze was meer dan welkom en het gezinnetje was weer compleet. Daisy was weer thuis. Ze woont nu 2 jaar bij mij en Daisy is ondertussen 10 jaar, ze is zo vreselijk lief, zo'n goed dier en zo leuk voor alles en iedereen.
Er is werkelijk maar 1 probleem...... Het beest vréét NIET.
Deze lieve hond heeft vanaf pup af aan nooit goed gegeten, op de boerderij stond een zak brokken op deel waar mw zelf uit kon pakken, (tja, zo ging dat bij mijn ouders) en 's avonds kreeg ze de restjes van de pot. Dat ging altijd goed! Het is altijd een kleine berner geweest van max 45 kg.
De laatste paar jaren wordt ze wat ouder, ze heeft nierfalen, een vergroot hart en een operatie aan haar kruisbanden gehad. In die 2 jaar tijd ben ik ondertussen zo vreselijk veel geld kwijt geraakt aan onderzoeken en dierenartsen en ik ben er nooit achter gekomen wat de reden is dat ze niet eet. Ik ben echt bang dat dit haar dood wordt, sterker nog... Ik weet dat dit haar dood wordt.
Ik heb minstens 30 verschillende voersoorten geprobeerd, gedacht: "Dan vreet je maar niet, als je honger hebt pak je vanzelf wel" maar als die rot brokken dan vervolgens 9 dagen in de bak liggen zonder dat er maar naar gekeken wordt, dan ben je het echt wel beu.
Vlees uit blik, lekker voor 2 dagen.
Vers vlees, lekker voor misschien 3 dagen.
Brokken, amenooit niet.
Wat de pot schaft, lekker! Maar ik krijg direct last van mijn nieren. (Veel drinken, veel plassen, veel braken.)
Boillion, rijst, kip, sperziebonen, Heerlijk! Morgen hoef ik het niet meer.
Leverworst, ja doe maar een stukje dan. 1 stukje
De laatste paar weken is ze erg veel aan het braken, er komt natuurlijk alleen maar gal uit want het dier heeft niets in haar maag zitten. Niet zo gek natuurlijk.
Je zou zeggen, die hond moet zich doodziek voelen. Mis! Ze rent als een idioot, is vrolijk, slaapt niet extreem veel, is graag buiten en rommelt lekker in de tuin, ze is dol op onze poes Muis en ze gaat 3 keer in de week met de buurvrouw mee wandelen. Wat een hondenleven he, maar het is echt niet zo rooskleurig voor het baasje.
Je zult begrijpen dat ik mij enorme zorgen maak over haar en vooral met oog op oud en nieuw.
Vorig jaar hebben wij haar met stukjes leverworst in leven gehouden omdat ze zo vreselijk angstig was. We hebben haar uiteindelijk in een bandage gerold om haar in te bakenen. Dit was het enige wat echt heeft gewerkt. Zo heeft ze dagen boven op de slaapkamer achter het bed gelegen.
Zucht, ik ben waarschijnlijk heel veel dingen vergeten, maar vraag het gerust dan kan ik antwoord geven. Voor nu zit het me echt even heel hoog. Ze weegt nog amper 30 kg en ik weet het niet meer.
Edit, besloten is met familie en dierenarts dat na alle onderzoeken die zij heeft gehad en de hoeveelheid medicatie die ze heeft gehad, er geen nieuwe behandeling meer wordt opgezet. Bij pijn worden pijnstillers toegediend, meer niet.
Ik ben bereid alles te proberen, maar zij wordt niet meer binnenstebuiten gekeerd.
Dankje. 
(ik mocht willen dat mijn hond dat kon hebben, vers en je weet wat er in zit) Lekker koken/stomen, evt mixen, invriezen in porties en wanneer je het wilt geven evt zelfs warm maken ipv alleen ontdooien en dan een lekker smakende toevoeging erover gooien (bijv zalm olie). 
