Geplaatst Al tijden wouden mijn broertje en ik dolgraag een kitten, maar ja, zie je ouders maar eens over te halen. Na maandenlang zeuren was het zover: we mochten een kitten uitzoeken!
Het werd een katertje, Ziggy Stardust.
Al vanaf het moment dat hij bij ons kwam wonen was het duidelijk dat er iets niet helemaal klopte aan hem. Hij gedroeg zich soms apart, had een hartruisje en hij kon zo raar loensend kijken.
Toch hielden we meteen van hem,
Ons babykatje.
Jarenlang was er niks aan de hand.
Hij ving muizen, ging in de herfst achter de vallende blaadjes aan, speelde vaak met de buurkat, en sliep bij een van ons op bed.
Op den duur kreeg meneer plasproblemen. Met speciaal voer werd dit gelukkig snel verholpen.
Deze zomer begonnen de problemen.
Het was een ontzettend warme zondag, ik kwam terug van mijn paard en ging met een glas cola in de tuin zitten.
Ik zag ziggy raar op de grond zitten, en hij hijgde verschrikkelijk. Ik dacht meteen aan een hitteaanval, dus snel zn pootjes gekoeld en de dienstdoende DA gebeld. Een half uur later zaten we daar. Ziggy had hartfalen en moest een nachtje ter observatie blijven.
De volgende dag raadden ze ons aan naar de kliniek in roden te gaan, die waren gespecialiseerd in hartproblemen bij kat en hond.
De dierenarts in roden kwam met het slechte nieuws dat ziggy een extreem vergroot hart had, maar hiermee nog best wel een tijdje een kwalitatief goed leven zou kunnen leiden, met een flinke lijst aan onderhoudsmedicijnen. Wel was er een kans dat hij een bloedprop zou krijgen, of dat zijn hart zou gaan lekken.
Onze eigen dierenarts, die hem ook graag nog even wou zien schrok van de toestand waarin zijn hart verkeerde, ze vroeg zich af of het niet beter was er een eind aan te maken. Wij vonden ziggy zelf nog te vrolijk, en besloten het nog even aan te zien.
Slechts twee weken geleden gingen wij voor een routinecontrole en de jaarlijkse inentingen naar de dierenarts. Daar hoorden wij het geweldige nieuws dat zijn hart op magische wijze beter was gaan klinken! Waar de hartslag eerst zo onregelmatig was als de treinen van de NS, klonk hij nu stabiel! De dierenarts moest even goed kijken of ze wel het juiste dossier bij de juiste kat had, want dit had ze nog nooit van haar leven gezien. Wij gingen helemaal euforisch weer naar huis; ziggy deed het goed!
Vanavond waren mijn vriend en ik gezellig uit eten voor zijn verjaardag toen mijn moeder belde. Het was mis met ziggy, ze zouden meteen naar de dierenarts gaan.
Wij hebben de rest van het eten naar binnengeschoven, hebben afgerekend en zijn vervolgens in sneltreinvaart naar de dierenarts gereden.
Toen wij aankwamen was onze ziggy net ingeslapen.
Een trombose.
Hij heeft niet lang geleden, de dierenarts had gelukkig meteen ruimte voor hem.
Ons kleine dikke babykatje heeft slechts 5 jaar oud mogen worden.
vijf jaar is veel te kort... maar gelukkig waren het vijf jaren vol liefde. Heel veel sterkte 
