Geplaatst 
. Vanaf het begin heeft ze aangegeven het echt niet prettig te vinden om 'vast gepakt' te worden en iets te moeten ondergaan. Stel dat ze bijvoorbeeld een wondje heeft: ik mag er nog net naar kijken, maar aankomen niet. Zo zijn nagels knippen dus ook een drama. Lees: van zich afplassen, vluchten, vechten, echte oprechte paniek! Veel geprobeerd, in stapjes, met een hoop koekjes ed. maar mevrouw is niet gek. Nu moet er echt een hubertusklauwtje geknipt worden, het groeit namelijk tegen het kussentje aan. Gezien het drama overleg gevoerd met de da en diazepam meegekregen. Lang verhaal kort: ondanks uiteindelijk een dubbele dosis en een duidelijke dronkemans wandel, heeft mevrouw er enorm tegen gevochten en was er zelfs dikke paniek toen ik even naar buiten ging en zij binnen moest blijven. Ondertussen vooral druk blijven doen met de andere honden en flink blijven raggen. Geen succes dus. Maar ja, wat nu?
Ik ben normaal echt niet van de flauwekul. Kan best een hond vastpakken met de mededeling sorry, niet leuk, maar het is maar even. Maar dat zijn honden die het niet leuk vinden of er geen zin in hebben. Dit hondje raakt echt in paniek. Denk er nu over om de da te bellen en dan mogen zij het oplossen, het moet namelijk echt gebeuren, maar baal ook wel weer om hiervoor naar de da te gaan. Die kliniek heeft alleen met mijn uitgaven al de complete operatiekamer ingericht
. Ben wel benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken en wat jullie zouden doen.
niet teveel druk op leggen en er geen punt van maken, gewoon of het de normaalste zaak van de wereld is een paar x per dag naar de voeten wijzen, vastpakken, enzo.. dat heeft voor ons gewerkt 
