Ten eerste is het niet mijn bedoeling om een discussie te voeren over adoptie uit het buitenland.
Ik hoor gewoon graag succesverhalen over asielhondjes...
Wij hebben zelf een ondefinieerbaar ras uit Roemenië.
Geadopteerd toen hij iets ouder dan een half jaar was.
Zijn naam is Dino en inmiddels is hij bijna 6 jaar.
Wij noemen hem ook wel bange clown!
Hij is namelijk echt bijna overal bang voor, van de centrale verwarming, nauwe doorgangen, BBQ, alles waarvan hij denkt dat het een spuitbus, teennagelknipper of medicijnen kunnen zijn ( ook al zijn ze voor mij) en nog veel meer.
Maar hij is ondanks dat een blij ei die graag het laatste woord heeft in een discussie.
Hij is groot, maar denkt soms een schoothondje te zijn.
We merken nu dat hij wel steeds rustiger wordt en steeds meer knuffelig.
Hij begint steeds meer vertrouwen in de mens te krijgen. Wat erg mooi is om te zien.


Op vakantie in Kroatië.

Gaan we naar het bos?
Graag hoor ik van jullie ook verhalen over jullie vriendjes en foto’s mogen ook gespamd worden