Ik ben sinds 4,5 maand trotse baas van mijn lieve Bordercollie Buck van nu 6 maanden oud.

Door zijn vele energie (nu al) en dat omzetten in negatief gedrag zijn we afgelopen dinsdag kennis gaan maken met schapen. Gewoon soms eens spelen samen, zei de herder dat ik toch eens foto's van Buck moest laten maken.
Dat deden we afgelopen donderdag. Uit deze foto's blijkt dat mijn aller beste vriend ernstige HD heeft.

We kunnen twee dingen doen... hem kort houden en ongelukkig maken of hond laten zijn en een korter leven. Wij kiezen voor het tweede hoe moeilijk dat ook is gezien de kansen op een gezonde oude hond later.
Buck en ik wonen sinds 6 weken in het mooie heusden lekker wandelen en ravotten langs de stadswallen. We hebben het helemaal voor elkaar samen.

Totdat dit nieuws ons te horen kwam, ik ben er kapot van. Waarom mijn beste vriendje op zo'n jonge leeftijd al. Natuurlijk ga ik hem zoveel mogelijk ontzien met springen en trap lopen(5 tredes naar m'n tuintje). Hier komt een loopplank voor hem.

Na het weekend neem ik contact op met de fokker want dit is aangeboren, al weet ik niet goed wat te doen. Op dit moment ligt het nog te gevoelig om nu al te bellen.
Zijn er meer trotse baasjes die dit mee maken of mee hebben gemaakt?
