
We wilden er al een tijd een (want stoer en fijn geen halsband en misschien wat minder trekken) maar het kwam er steeds niet van.
Gisteren lekker mee naar het bos geweest, helemaal prima en hoera niet meer zo hard aan het trekken!
Gisteravond bij het laatste rondje sukkelde ze wat met ons mee, wilde niet zo lekker meelopen, af en toe een hap in de riem (wat ze wel vaker doet om te spelen maar dit voelde anders).
En sinds vanmorgen raakt ze gespannen van het ding

Hijgen, smakken, staart tussen de poten bij het omdoen, in elkaar kruipen, niet makkelijk meewandelen...
De man die hem bij haar omdeed was relatief ruw met haar. Mare is een hond met een sterke eigen wil, intelligent en hoewel heel zachtaardig absoluut niet vergevensgezind. Haar gedrag zou best van die enigszins ruwe behandeling weg kunnen komen.
Voor nu uitgebreid aan het belonen bij het om en af doen en bij de ronde voor het slapen gaan gaan er extra lekkere koekjes mee. Het is de vraag of ze dat gaat accepteren

Zijn er meer mensen die dit gedrag herkennen van de eerste dagen? Hoe lang heeft dit geduurd en hebben jullie de ervaring dat het sneller went als je het tuig een tijd om laat?
Ik hoop dat mevrouw het snel accepteert
