Heb er heel lang heel nuchter over gedacht (het is beter zo) maar het begint me nu op te breken.
Morgenochtend gaan we onze oudste teckel laten inslapen

En met oudste bedoel ik ook echt oud; hij is in april 16 geworden!
Gelukkig blijft er geen grote leegte over, we hebben nog een teckel van 9 en eentje van 9 maanden dus dat is wel heel erg fijn. Die pup is er bijgekomen om het voor de middelste allemaal minder zwaar te maken, maar de oudste heeft het langer volgehouden dan we allemaal voor mogelijk hielden.
Tot nu.
Het gaat niet meer, hij gaat nu zichzelf steeds meer in de weg zitten en krijgt het allemaal niet meer mee.
Het wordt steeds minder hond-waardig en dat moment dat dat gebeurt/dat ie pijn krijgt willen we voor zijn.
Ik had mezelf voorgenomen om vanavond alleen maar met 'm te knuffelen maar ik kan het niet. Ik kan m niet oppakken en nu al echt afscheid nemen.
Denk dat dat morgenochtend wel komt, als ik wel moet.
Bah.
sorry hiervoor, maar ik moest het gewoon even kwijt