Geplaatst: 07-04-17 09:56 Drie maanden terug hebben we ene tweede kat uit het asiel gehaald. De eerste kat hebben we negen maanden geleden uit hetzelfde asiel gehaald en samen met de mensen van het asiel hebben we de tweede kat gekozen als match voor de eerste.
De eerste kat is zes jaar en is vriendelijk, en op haar gemak. De tweede kat is geschat op negen jaar en was al enorm schuw. We wisten dit van te voren en wouden haar graag een kans geven. Ze is er schuw tegen over mensen, zodra we in de buurt komen begint ze te blazen en nog een stap dichterbij spurt ze weg. Uiteraard zijn we niet zo direct en overweldigende, maar probeer gewoon kort haar reactie op ons te beschrijven.
Tussen de twee katten klikt het echter wel en zodra het schemert en donker wordt gaat kat twee op stap richting kat nummer één. Sinds een week volgt ze kat nummer één richting ons en daar zijn we al heel blij mee.
Zodra wij echter naar bed gaan miauwt ze de hele nacht door. Nonstop. Als we dan gaan kijken, al dan niet heel stil met de lichten uit, dan zit ze gewoon ergens midden in de kamer, ligt ze op de zetel of in haar mandje in haar veilige hoekje.
Overdag weg gaan levert dus geen gemiauw op. Als ik eerder ga slapen en kat nummer één gaat nog even mee dan is ze ook rustig. Maar zijn we beide naar bed en kat nummer één is wel weer in dezelfde ruimte, dan begint het geklaag.
Het geluid zelf vinden we niet erg, maar ze klinkt zo vreselijk zielig.
Misschien is het vermenselijken, maar toch zou ik graag een oorzaak vinden. Ze is dus niet alleen, alleen zonder mensen. En dat terwijl ze eigenlijk een gruwelijke hekel aan ons lijkt te hebben. Ruzie onderling is er ook niet, er is altijd eten en drinken, ze zit op die momenten niet op de bak, en het is alleen als het donker is.
Wie heeft er ervaring mee?
Beide katten zijn geholpen poezen trouwens.
Wij hebben net een poes gehaald zodat we ze af en toe alleen konden laten, maar wat ben ik blij dat ik inmiddels haast altijd van thuis uit kan werken, de arme stakker. Daarentegen merk ik wel op dat ze al iets beter tegen een paar uur alleen kan; zo weet ze dat wanneer ik naar de paarden ga, ik maar een uur of twee drie weg ben, en daar heeft ze geen problemen meer mee. Maar oh wee als ze ziet dat ik me opmaak om een dag naar kantoor te gaan, dan rent ze agressief en boos rondjes in heel het huis, terwijl ze luid AWAWAWAW roept 
