Mijn vriend heeft de poes 8 jaar geleden in huis gehaald. Ze kwam bij een niet al te beste fokker vandaan en zat daar als enige in een hoekje. Mijn vriend neemt altijd alles wat zielig is in huis, dus zo ook deze zielenpiet. Toen ze voor het eerst thuiskwam, is ze onder het bed gaan zitten en daar was ze met moeite onder vandaan te krijgen. Oppakken, knuffelen of aaien was geen optie.
Sinds ik samenwoon met mijn vriend komen de katten niet meer op de slaapkamer. 's Nachts niet en overdag niet. De poes heeft dus een ander veilig plekje moeten zoeken in huis en heeft gekozen voor de bank, afgewisseld met een aan tafel aangeschoven stoel. Ze zit hier de hele dag en 's nachts komt ze pas tot leven. Toen ze nog op de slaapkamer mocht, werd ik 's nachts ook door haar gewekt. Ze kwam dan op bed zitten, dichtbij je hoofd en mauwde dan tot je even aaide. Dan ging ze bij je liggen en sliep ze weer verder. Als ze overdag onder de bank uit komt en ik haar aankijk, kruipt ze vlug weer terug. We proberen haar op haar gemak te stellen door niet luid te roepen naar haar als we haar zien, maar oogcontact te maken, zachtjes 'Dag poes' te fluisteren en dan weer verder te gaan met onze bezigheden. Dat lijkt enig effect te hebben.
Nu wil ik niet van een mug een olifant maken, maar ik vind het toch vreemd dat de kat 's nachts niet van je zijde wil wijken en overdag voor je wegrent als je haar aankijkt. Ik dacht zelf aan het tegenovergestelde van nachtblindheid: dagblindheid wellicht? Overgevoelig voor licht? We zijn met haar naar de dierenarts geweest, maar het gedrag kwam haar niet bekend voor en zo zijn we weer naar huis gegaan met Royal Canin "Calm" voer om haar iets te laten ontstressen. Dit heeft geen effect op de poes. Met haar ogen en oren is volgens de dierenarts niets aan de hand. Na onze verhuizing wil ik het bij de nieuwe dierenarts nog eens proberen.
Onze Main Coon is enorm speels en zodra de Ragdoll tevoorschijn komt, springt ze eropaf om te spelen, om vervolgens een sneer van de Ragdoll te krijgen. Mede hierdoor en omdat we echte kattenmensen zijn, overwegen we om in ons nieuwe huis een kat erbij te nemen. Het is een groot huis met veel ruimte en een tuin, dus genoeg ruimte voor de katten om ook op zichzelf te kunnen zijn. We dachten zelf aan een Sfynx kat vanwege het fijne karakter en omdat we een speelmaatje/contact zoeken voor de Main Coon. Rest ons de vraag: is het wel handig om een poes erbij te nemen als we een einzelgänger onder de bank hebben zitten die niet onder de bank uit durft/wil komen.
Note: onze katten mogen officieel niet naar buiten. We hebben het eens geprobeerd met de Ragdoll om te kijken of dat iets voor haar zou zijn, maar ze is meteen weggerend en toen ze na een dag niet terug was, was ze bang in een regenpijp gekropen en vast komen te zitten. We hebben haar toen niet meer naar buiten gedaan omdat ze daar ook in paniek lijkt te raken. De Main Coon heeft er een hekel aan om naar buiten te gaan en is met geen mogelijkheid de deur uit te krijgen, dus die huist binnen.
Na deze lap tekst heb ik dus twee vragen:
1. Herkent iemand het gedrag van de Ragdoll en heeft iemand hier ervaring mee of zelfs misschien tips? Ik snap dat ik niet te veel moet verwachten, dat katten best vreemde wezens zijn en dat na 8 jaar een hele andere kat ook het geval niet zal zijn, maar toch... niet geschoten is altijd mis.
2. Zou het voor deze kat niet juist lastig zijn als er een kat bijkomt? We zijn nog niet uit over mannetje/vrouwtje, wel in ieder geval gecastreerd.

Bedankt alvast!