Catori schreef:@Florenc: Volhouden hoor, dat aandacht vragen en wegstappen enzo! Hoe laat je hem dealen met die prikkels? De mijne hoort, ruikt, ziet ook alles van tien kilometer afstand. Erg lastig soms.
Ik kies er vaak voor andere routes te nemen, met minder prikkels, de prikkels te doseren.
Binnen is hij ook een mak schaap.
Zodra ik hem onder "appèl" zet lukt het hem beter om ermee om te gaan, dus ik probeer (belangrijke nadruk hierop!) hem zodra ik merk dat het iets te veel wordt, hem in 'werkmodus' te zetten. Zitten-liggen-blijven. En dat lukt, zodra hij er niet eerst over gegaan is. En zolang het niet te lang duurt.
. Dat probeer ik nu uit te bereiden naar 'moeilijkere' situaties. Ik merk bv in de kantine van de hondenschool (héél veel mensen) moet ik niet gaan op 'spitsuur', want dan gaat hij erover en kan ik hem niet meer bereiken. Dus ik probeer nu tussen de lessen door, als er max 3/4 andere honden binnen zitten, eraan te werken dat hij rustig moet blijven.
Maar bij hem is het ook 100% enthousiasme, 0,0 angst of agressie.
Catori schreef:@Martinedd: Twee bekers gewonnen, hoge punten.... Tijdens de cursus was er niks aan de hand. De andere honden waren blijkbaar zijn roedel, dus hoef je er niet op te reageren. Puur op mij gericht.... deed alles voor een brokje.
Kon andere honden passeren, amper een reactie.
Dus kon daar niet oefenen wat ik wilde oefenen.
Ook hier weer, heel herkenbaar. Zodra we op dat plein staan en we zijn aan het 'werk', is alle aandacht op mij en krijg ik complimenten langst alle kanten.
Catori schreef:Wat jij zegt doe ik ook met hem. Hij kent : Kijk, touch..."
Normaal doet hij alles voor een simpel brokje... Hij is ook gek van eten.
Maar zelfs het lekkerste van het lekkerste werkt niet.
Ook zijn speelgoed niet.
Dat het tijd kost ken ik, ben vaak in een half uur niet veel opgeschoten, gelukkig heb ik er alle rondjes ook de tijd voor... anders werkt het denk ik sowieso niet.
Ja, herkenbaar
. En dan heb je van die eigenwijze omstaanders die zeggen "je moet gewoon lekkerdere snoepjes nemen" en dan een snoepje van hen voorhouden. Tuurlijk neemt hij die vol enthousiasme aan, vermits dat dan net de persoon is waar hij zo enthousiast naartoe wilde.
.
Mijn tactiek momenteel is trainen op aandacht in omgevingen met minimale prikkels (clicker - aandacht = click+snoepje - zonder zelf aandacht te vragen), 'werk' geven in omgevingen met iets meer prikkels, en daarin stilletjes aan de lijn opschuiven. Ik ben er wel zeker van dat sommige honden hier gewoon 'gevoeliger' voor zijn en blijven dan anderen. De onze kon toen hij 8 weken was al geen moment ergens gaan liggen uit zichzelf als we ergens in een vreemde omgeving waren, die stond altijd recht en had alles gezien. Terwijl een aantal andere pups van dezelfde nest op diezelfde leeftijd in een drukke kantine in een diepe slaap verzonken waren. Aard van het beestje, maar aan ons om hen ermee leren om te gaan!