Geplaatst Voor mij was dit Luka of zoals mijn broertje hem noemde Luka von Snitzelsnijder. Geen idee hoe hij daarop is gekomen. Een rottweiler golden retriever kruising.
Toen ik hem 13 jaar geleden kreeg was hij het dikste en brutaalste pup uit het nest. Brutaal bleef hij wel een klein beetje zijn gehele leven. Maar desondanks zijn streken zoals al mijn paardenborstels verstoppen en begraven, kon ik me geen betere eerste hond voorstellen. Het commando liggen heeft de eigewijze drol nooit aangeleerd. Maar meneer ging wel naar bepaalde plekken als ik het van hem vroeg om te gaan staan of zitten. Ook was hij nergens bang voor in het verkeer. Iets wat heel handig was bij de paarden.
In de tijd dat ik luka heb mocht ik 4 paarden buiten bomproof waarbij zijn hulp goed geholpen heeft. Al mijn paarden zijn gewend dat Luka door de weides scharrelt op zoek naar mollen. Dus wanneer het tijd was om met de jonge paarden voor het eerste naar buiten te gaan ging hij mee omdat ze hem vertrouwde. Iets wat Luka heel leuk vond om te doen. Hij kent de gehele gebied op zijn pootje.
Wanneer er iets engs lag stuurde ik hem vooruit zodat het paard volgde. Onder een fietstunnel door , over een viaduct of in de sloot Luka deed het wel even voor aan die bange paarden. Hij heeft zelfs een keer een paard beschermd toen ik en mijn paard aangevallen werden door een berner sennen. Hij deed lelijk genoeg om de ander hond weg te jagen en daarna was het ook klaar. Want naast de paarden had hij nog een belangrijke baan namelijk het huis bewaken en beschermen. Netjes vanaf onder de brievenbus. Dan kon hij perfect zien wie er zijn territorium betreed (en de postbode heeft koekjes). Vaak gaven de mensen die regelmatig hier wandelen hem ook een aai over zijn bol. Hij kwispelde iedereen een goede dag vanaf zijn wachtpost.
Maar helaas kwam langzaam aan een einde aan Luka zijn geliefde buitenritjes. Luka heeft HD en kon twee jaar terug echt niet meer mee. Af en toe een rondje ging nog wel als deze klein was. Afgelopen zomer heeft hij nog meegeholpen om het laatste paard buiten mak te maken.
Maar nu word dat kleine rondje zelfs te veel. Naar de voerbak lopen word af en toe te veel. Naar zijn wachtpost onder de brievenbus word te veel.
Daarom mag hij vandaag naar zijn nieuwe wachtpost , daarboven bij de andere dieren die hier gewoond hebben. Naar zijn maatjes Fred en neeltje die hem zij voor gegaan.
Voor mij is Luka die ene hond.
