Daarstraks zag ik een duif die onder een struik zat en niet meer kon vliegen. Er was geen wond ofzo, ik vrees een gebroken vleugel. Ik vond het zo erg!
Ik was aant wandelen met m'n pony dus kon de duif niet pakken omdat ze ervan schrok. Ik had ook geen doos bij ofzo. Even later heb ik een paar "dierenhulpdiensten" gebeld maar niemand kon helpen. Ik moet er nog steeds aan denken! Toen ik er terug voorbijkwam was het al donker en denk niet dat mijn mama die me kwam ophalen wilde stoppen om "maar" een duif te helpen (al zou ik niet weten hoe). Ik vind het nog steeds supererg! Is er nog iets dat ik voor de duif kan doen?Maar ik ben dus echt heel gevoelig als het om dieren gaat of als er iets mee gebeurt.
Een voorbeeldje: Bij mijn konijn (op het terras) zitten altijd slakken die het hooi wel lusten
. Maar ik ben daar dus niet zo happy mee. Dus meestal doen we ze door de speilen naar beneden met een borstel ofzo. Ze zijn altijd al heelhuids weggevlucht (op hun eigen tempo
) dus daar is niks erg mee. Maar er stond een lege bak beneden aan het terras en door de regen was er wat water in. En ja, daar ging de slak, recht het water in... Ik voelde me echt keischuldig en vond het zielig voor die slak. Ik ben naar beneden gegaan via de glibberige, donkere trap die meestal vol met spinnenwebben hangt en heb met een vuil schepje de slak gepakt en in de planten gezet. Een dag erna ben ik ernaar gaan kijken en ze was weg dus gelukkig een "happy end". Maar volgens mij zouden de meeste mensen echt niks om die slak geven. "Er zijn er immers toch genoeg?"Nog een voorbeeldje: Ooit was er een man met zijn auto tegen een boom gereden. Hij zat klem en was bewusteloos. Er waren al enkele mensen aan het helpen en ik moest doorrijden naar school. Natuurlijk heb ik nog aan die man gedacht maar nu niet iedere minuut ofzo. Maar dan... Er was ooit ook eens hond aangereden en hij lag aan de kant van de weg en hulpdiensten waren er al dus veel kon ik niet doen. Maar ik vond het echt zoooo erg! Ik heb echt elke seconde aan die hond gedacht!
Het lijkt wel (volgens mij is het ook zo...) alsof ik dieren veel belangrijker vindt dan mensen. Ik vind het echt zo erg als dieren moeten lijden! Ik wil niet weten hoe erg ik het ga vinden als mijn eigen dieren ooit sterven (hopelijk duurt dat nog hééééél lang!)!! Zijn er nog mensen met dit "probleem"? Dan voel ik me mss niet meer zo "alleen".
PS: Sorry dat het zo lang is geworden, dat was niet de bedoeling. Respect als je alles gelezen hebt.
Groetjes Margaux

(om nog maar niet te spreken over de haantjes die gedood worden omdat ze nu eenmaal geen eieren kunnen leggen en ze economisch niet interessant zijn omdat ze niet gauw vet worden)... Dit gebeurt ook bij Biologisch
.