Daarop bloedonderzoek en rontgen op zoek naar nier of blaasstenen. Die werden niet gevonden, uit bloedonderzoek kwamen wat afwijkende waarde op albumine en ureum. De dierenarts dacht aan ondervoeding, omdat hij veel afviel, en een resistente bacterie. Vanuit mijn werk als dietist weet ik dat veel artsen onterecht voeding de schuld geven van albumine, dus mijn gevoel ging uit naar een nierprobleem.
We besloten een afspraak te maken in Utrecht in overleg met mijn dierenarts. Zijn gewicht kelderde van de pijn zodra we pijnstillers stopte, maar we gingen eigenlijk nog steeds uit van een ontsteking.
In Utrecht werd meteen een plan opgezet met bloedonderzoek, echo's, scopie, blaaspunctien en urine opvangen. Maar na de eerste echo was het duidelijk... op zijn nier bleek een grote massa te zitten. Mijn kleine kleuter van 3 heeft een niertumor.
Gelukkig een hele voortvarende nefroloog, die direct een CTscan heeft ingezet en overleg heeft gepleegd met de chirurgie. Op de CT-scan was niet te zien wat de massa was, maar gezien alle info kunnen we uitgaan van een tumor, goed- of kwaadaardig. Ze hebben geen uitzaaiingen gevonden, maar weten niet of de tumor vergroeid zit in het buikvlies. Een biopt durven ze niet te nemen, als het kwaadaardig is dan komt de inhoud in het lichaam, waar hij nu nog volledig ingekapseld is.
Binnenkort wordt dus zijn volledige nier verwijdert, en zullen ze die opsturen naar een patholoog. Een heftige operatie volgens mijn eigen dierenarts. Het risico bestaat dat de boel inderdaad vergroeid is met het buikvlies, dan zal hij op de tafel ingeslapen moeten worden.
Voor hem betekend de operatie dus sowieso geen pijn meer. Of de oorzaak is weg, of hij overlijd. Maar voor mezelf... Sensei is mijn kleuter, mijn vriendje. Met zijn grote mond denkend dat hij me moet beschermen, maar stiekem moet hij zelf nog beschermd worden. De arts noemde hem liefkozend een klein banketstaaf omdat hij alles zo gelaten liet gebeuren en dat is precies wat hij is. Iedereen was verbaasd dat zo'n grote stoere beer zo'n klein naief hondje kon herbergen. Ik ga kapot als ik hem nu al verlies... we hebben al zoveel ellende gehad met onze andere hond, mag het geluk nu eindelijk eens aan onze kant komen staan?

