Geplaatst 
Red Bram!!!!!
Beste lezers,
Onze lieve konijn Bram is pechvogel van het jaar,verdient dit niet, aldus de dierenarts. Bram is zo'n ontzettend lief, zachtaardig konijn. Hij vindt alles goed, laat alles met zich doen zelfs als hij zoveel pijn heeft bijt hij niet,likt hij alleen maar.
We hebben Bram 2 jaar geleden in het bos gevonden, midden in een groot bos liep hij daar in zijn eentje, zo zielig! We namen hem mee naar huis en hij voelde zich meteen thuis.
Ruim 6 weken geleden ontdekte we dat er iets met Bram aan de hand was. Bram zat in een een groot buitenhok in onze tuin, overdag huppelde hij lekker vrij rond in de tuin. Een paar weken geleden is zijn vriendinnetje Nina overleden. Bram was gek op Nina dus ontzettend zielig voor Bram. Met heel veel verdriet hebben we afscheid genomen van onze Lieve Nina. Toen Bram plotseling 6 weken geleden niet uit zn hok kwam toen ik de deur open had gezet en ook niet had gegeten begon ik mij grote zorgen te maken, ik pakte iets lekkers voor hem uit de koelkast maar dat wilde hij gelukkig wel eten, toen zag ik dat er iets met zn pootje aan de hand was en schrok me rot. Zijn voorpootje hing helemaal binnenste buiten, zo vreselijk zielig, hartverscheurend! Ik ben meteen naar de dierenarts gegaan nadat ik vervoer had geregeld daar bleek dat Bram' s pootje helemaal door midden was, zowel het spaakbeen als de ellepijp was doormidden en ook nog eens niet recht boven elkaar maar schuin en er hing ook nog een splinter onder dus bram had heel erg veel pijn. Zo ontzettend zielig! De dierenarts zei dat Bram naar Utrecht zou moeten naar een specialist omdat zij het niet aandurfde om hem te spalken gezien de gecompliceerde breuk. De kosten voor de specialist in Utrecht zou een bedrag met 3 nullen worden. Ik zou niet weten hoe ik dat geld bij elkaar zou moeten krijgen maar wil er natuurlijk wel alles aan doen om onze lieve Bram te redden. Bram is 3 jaar, levendig en zoals ik al zei een schatje. Hij ziet er altijd super uit, is altijd vrolijk en vol leven. De dierenarts zag ook in dat Bram geredt moet worden en stelde voor om even contact op te nemen met de specialist. Hij laat weten dat spalken toch mogelijk moet zijn. Zo gezegd zo gedaan! Bram wordt gespalkt en mag de volgende dag naar huis, bij de dierenarts had hij nog niet gekeuteld dat was een voorwaarde om naar huis te mogen maar dierenarts zegt dat hij denkt dat Bram liefde nodig heeft en vertrouwde omgeving en dat helpt inderdaad.
Na een paar dagen wordt Bram ziek, hij niest veel en zijn ademhaling is zwaar. Ik maak me grote zorgen om hem en zit steeds de halve nacht naast zijn hok. ( Ik slaap iedere nacht bij hem op de bank in de woonkamer... inmiddels 7 weken... sinds gisteren op aanraden van de dierenarts de kachel aangedaan .. heel geleidelijk dus eerst zitten koukleumen, onder dekens gezeten s'avonds voor Bram).
Naar dierenarts en Bram blijkt een infectie te hebben waarvoor hij antibiotica krijgt, waarschijnlijk gekomen door de narcose daardoor krijgen ze even wat minder weerstand. Maak me constant zorgen om hem en durf hem niet alleen te laten. Af en toe gaat hij heel raar liggen, eng gezicht maar gelukkig zie ik hem wel steeds ademen. Dan lijkt het wat beter te gaan ook leert hij om te gaan met zijn gipspoot en went hij aan zijn mitella met rompertje tegen het los trekken.
Tussentijdse controles bij de dierenarts lijken goed te gaan. De ene dag denk ik dat het beter gaat met hem, de andere dag lijkt hij het weer moeilijker te hebben. De pijnstiller geven en antibiotica 2X pd blijft een drama maar dat is een goed teken, hoe meer hij tegenstribbelt des te beter het gaat met hem. Dan op een zondagavond week 5 heeft Bram het voor elkaar gekregen om zijn pootje uit de spalk te trekken, de spalk hangt er nog aan. Zijn pootje ziet er nog helemaal niet goed uit en ik durf hem niet meer neer te zetten. Op schoot in baby-houding bel ik de spoedkliniek en regel vervoer. Bram moet op schoot mee in de auto onder hem een zacht mandje, hij ligt in mn armen als een baby, ik durf hem niet in de reismand te stoppen nu zijn pootje uit de spalk is en er zo bijhangt. Het moet vreselijk veel pijn gedaan hebben om zijn pootje uit de spalk te wurmen maar het instinct is blijkbaar sterker. Volgens spoedarts zit er een hele bult bij de breuk. Zijn pootje groeit wel aan elkaar maar scheef en Bram zal mank blijven lopen voor de rest van zijn leven. Volgens dierenarts krijgt hij daar geen pijn aan. Ik praat tegen Bram om hem gerust te stellen en zeg dat hij zo lief is...en lief is hij zegt de spoedarts vol overtuiging. 6; de eindfoto bij eigen dierenarts. Slecht nieuws:( Het is helemaal niet goed met Bram''s pootje, de spalk is half afgezakt ( wat je aan de buitenkant niet ziet)) en hangt precies op de breuk als een soort van hefboom. Bram heeft veel pijn ookal laat hij dat niet blijken.
Dierenarts probeert zijn poot opnieuw te spalken en maakt röntgenfoto's om te kijken of er al bot gevormd is en de spalk goed zit. maar de spalk zit scheef dus moet er weer af. Bram krijgt veel te verduren, het moet ontzettend veel pijn doen. Bram laat alles met zich doen..modelpatient zegt de assistent. Dierenarts zegt meerdere malen hoe lief Bram is. De hele tijd likt Bram mijn hand en probeer ik hem met mijn stem en aanraking gerust te stellen. De dierenarts probeert hem nog een keer te spalken en maakt weer een foto maar weer is de spalk scheef. Dierenarts zet hem recht maar spalk gaat vanzelf scheef en dan krijg ik het bericht dat het niet meer te spalken valt. Er zijn 3 opties, Utrecht, specialist maar daar heeft de dierenarts twijfels over omdat konijnenpootje heel teer is en of het gaat lukken met pennen erin is de vraag! Bram zou daar dan ook 6 weken mee moeten "lopen" en als dat niet goed gaat is zijn pootje alsnog gebroken en zijn we weer terug bij af..buiten alle stress wat het met zich meebrengt ( konijnen kunnen heel slecht tegen stress, kan ze zelfs fataal worden) en de kosten ( in mijn hoofd was ik al bezig met de vraag..zou ik het in termijnen kunnen betalen . ..maar dan nog ..hoe krijg ik dat bijelkaar? 2e optie; pootje amputeren, volgens dierenarts en reële oplossing en Bram zou daar goed mee kunnen leven en net zo oud worden als normaal. Mijn hart ging sneller kloppen en in mijn hoofd hoorde ik mezelf zeggen . .wie ben ik om te beslissen of zijn pootje eraf moet..ik vind het verschrikkelijk en de tranen liepen over mijn wangen.. optie 3; euthanasie.. dat is voor mij geen optie. Dierenarts zei dat ik niet meteen hoef te beslissen en dat hij nog wel even met specialist kan mailen om te kijken wat hij ervan denkt. Bram krijgt weer een recept voor pijnstillers en we gaan naar huis.
Specialist heeft ook zijn twijfels over pennen in zijn pootje en vindt optie 2; amputeren de beste optie. Bram knapt thuis weer op en s'morgens als ik op sta, begroet hij mij gaat rechtop staan in z''n hok en als ik hem aai dan geeft hij kopjes en mag ik niet stoppen met hem over zijn lieve kleine konijnenneusje te aaien. Ik praat de hele dag tegen hem en hij schijnt veel te begrijpen. Het is zo'' n lieverd. Hij verdient dit niet! Hij verdient het om straks weer heerlijk rond te huppelen in de tuin weliswaar met 3 poten. Zijn pootje moet geamputeerd worden want niks doen is geen optie. Alleen ik weet niet meer waar ik het geld vandaan moet halen en het kost €300.
Alles wat ik tot nu toe voor hem betaald heb heb ik geleend van mensen nu al ca €700 en ik weet niet eens hoe en wanneer ik dat terug kan betalen en nu komt er dus nog €300 bij voor de amputatie van zijn pootje.
Wat zouden jullie doen?
*knip*
